6- شک در نماز مستحبى
مساله 1193 :
اگر در شماره رکعتهاى نماز مستحبى شک کند چنانچه طرف بيشتر شک نماز را باطل مى‌کند بايد بنا را بر کمتر بگذارد، مثلا اگر در نافله صبح شک کند که دو رکعت‌خوانده يا سه رکعت بايد بنا بگذارد که دو رکعت‌خوانده است و اگر طرف بيشتر شک نماز را باطل نمى‌کند، مثلا شک کند که دو رکعت‌خوانده يا يک رکعت،به هر طرف شک عمل کند نمازش صحيح است.
مساله 1194 :
کم شدن رکن نافله را باطل مى‌کند بنابر احتياط واجب، ولى زياد شدن رکن آن را باطل نمى‌کند، پس اگر يکى از کارهاى نافله را فراموش کند و موقعى يادش بيايد که مشغول رکن بعد از آن شده بايد آن کار را انجام دهد و دوباره آن رکن را بجا آورد، مثلا اگر در بين رکوع يادش بيايد که سوره را نخوانده بايدبرگردد و سوره را بخواند و دوباره به رکوع رود.
مساله 1195 :
اگر در يکى از کارهاى نافله شک کند خواه رکن باشد يا غير رکن چنانچه محل آن نگذشته بايد بجا آورد و اگر محل آن گذشته به شک خود اعتنا نکند.
مساله 1196 :
اگر در نماز مستحبى دو رکعتى گمانش به سه رکعت‌يا بيشتر برود يا گمانش به دو رکعت‌يا کمتر برود بايد به همان گمان عمل کند، مگر آن که موجب بطلان باشد که در اين صورت گمان، حکم شک را دارد، مثلا اگر گمانش به يک رکعت مى‌رود احتياطا بايد يک رکعت ديگر بخواند.
مساله 1197 :
اگر در نماز نافله کارى کند که براى آن سجده سهو واجب مى‌شود يا يک سجده يا تشهد را فراموش نمايد لازم نيست بعد از نماز سجده سهو يا قضاى سجده و تشهد را بجا آورد.
مساله 1198 :
اگر شک کند که نماز مستحبى را خوانده يا نه، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيار وقت معين نداشته باشد بنا بگذارد که نخوانده است و همچنين است اگر مثل نافله يوميه وقت معين داشته باشد و پيش از گذشتن وقت‌شک کند که آن را بجاآورده يا نه، ولى اگر بعد از گذشت وقت‌شک کند که خوانده است‌يا نه، به شک خود اعتنا نکند.