دوستان و اولياى خدا
قرآن کريم :
1 - )وَإِن جَاهَدَاکَ عَلَى أَن تُشْرِکَ بِي مَا لَيْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلاَ تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَافِي الدُّنْيَا مَعْرُوفاً وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ‌تَعْمَلُونَ(292)).
"و هرگاه آن دو )پدر و مادر( تلاش مى‌کنند که تو چيزى را همتاى من قرار دهى‌که از آن آگاهى ندارى، از ايشان اطاعت نکن، ولى با آن دو در دنيا به طرز شايسته‌اى‌رفتار کن و از راه کسانى پيروى کن که توبه‌کنان به سوى من آمده‌اند، پس بازگشت‌همه شما به سوى من است و من شما را از آنچه عمل مى‌کرديد آگاه مى‌کنم."
2 - )وَالَّذِينَ آمَنُوا مِن بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَکُمْ فَأُولئِکَ مِنکُمْ وأُولُواالْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي کِتَابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ(293)).
"و کسانيکه بعداً ايمان آوردند و هجرت کردند و با شما جهاد نمودند، از شماهستند؛ وخويشاوندان نسبت به يکديگر، در احکامى که خدا مقرّر داشته،سزاوارترند. خداوند به همه چيز داناست."
3 - )يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ‌وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلاَيَخَافُونَ لَوْمَةَ لاَئِمٍ ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ(294)).
"اى کسانيکه ايمان آورده‌ايد! هر کس از شما، از آيين خود باز گردد، خداوندجمعيتى را مى‌آورد که آنها را دوست دارد و آنان او را دوست دارند، و در برابرمؤمنان، متواضع و در برابر کافران، سرسخت و نيرومندند. آنها در راه خدا جهادمى‌کنند و از سرزنش هيچ ملامتگرى هراسى ندارند. اين فضل خداست که به هر کس‌بخواهد مى‌دهد و فضل خدا وسيع و خداوند داناست."
4 - )وَالَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ آوَوا وَنَصَرُوا أُولئِکَ‌هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَهُم مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِيمٌ(295)).
"و آنها که ايمان آوردند و هجرت نمودند و در راه خدا جهاد کردند، و آنها که پناه‌دادند و يارى نمودند، آنان مؤمنان حقيقى اند. براى آنها آمرزش وروزى شايسته‌اى‌است."
فقه آيات
از آيات کريمه بالا استفاده مى‌کنيم: براى اينکه صفوف مجاهدين منظّم‌شود و گروههاى جهاد، هماهنگى و همبستگى پيدا کنند تا اينکه از محبّت‌خداوند سبحان بهره‌مند شوند، آنجا که مى‌فرمايد:
)إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفّاً کَأَنَّهُم بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ(296)).
"خداوند کسانى را دوست مى‌دارد که در راه او پيکار مى‌کنند گويى بنايى‌آهنين‌اند."
براى رسيدن به اين اهداف، بايد مؤمنان در يک سير تدريجى، پله به‌پله بالا روند تا در پايان کار، "حزب اللَّه" و "جند اللَّه" را تشکيل بدهند،واز اوليا و دوستان او شوند، دوستانى که براى آنان يارى و پيروزى‌ورستگارى را وعده داده است.
اين سير تدريجى را در ابتدا بطور اجمال و بعد به تفصيل بيان مى‌کنيم:
1 - پيوستن به راه کسانى که به خدا بازگشته‌اند، بدور از همه روابطخانوادگى، فاميلى و قومى.
2 - هجرت به صفوف مجاهدين و پيوستن به مبارزان، بدور از روابطوعلايق ملّى و ميهنى.
3 - برائت جستن از دشمنان دين و اعلام صريح اين برائت.
4 - جدا شدن از صفّ عافيت‌طلبان، بهانه‌جويان و کسانيکه به يک‌سلسله اعمال ظاهرى و تشريفاتى )مانند عمارت مساجد و آب دادن به‌مردم...( مغرور مى‌شوند ودل خوش مى‌کنند و به اين بهانه از جهاد سربازمى‌زنند.
5 - جدا شدن از صف قاعدين يعنى کسانيکه مشغول کار و زندگى‌شخصى خود هستند و به جهاد نمى‌پردازند.
6 - ذوب شدن در بوته آزمايش حزب اللَّه با ايجاد رابطه محبّت آميزخدايى، و مشورت، و احترام به نظر ديگران، و توصيه‌هاى متقابل‌وهمدلى و همبستگى با آنان.
در سطور ذيل احکامى را که از اين بصيرتهاى قرآنى بدست مى‌آيدعرضه مى‌داريم ان شاء اللَّه.