وقت نافله های یومیه (آیت الله سید علی محمد دستغیب)

وقت نافله‌هاى يوميّه‌

مسأله 762 :

نافله نماز ظهر پيش از نماز ظهر خوانده مى‌شود و وقت آن از اوّل ظهر تا موقعى که آن مقدار از سايه شاخص که بعد از ظهر پيدا مى‌شود، به اندازه دو هفتم آن مى‌شود، مثلاً اگر درازى شاخص هفت وجب باشد، هر وقت مقدار سايه‌اى که بعد از ظهر پيدا مى‌شود به دو وجب رسيد، آخر وقت نافله ظهر است.

مسأله 763 :

نافله عصر پيش از نماز عصر خوانده مى‌شود و وقت آن تا موقعى است که آن مقدار از سايه شاخص که بعد از ظهر پيدا مى‌شود، به چهار هفتم آن برسد و چنانچه بخواهد نافله ظهر يا نافله عصر را بعد از وقت آنها بخواند، بهتر است نافله ظهر را بعد از نماز ظهر و نافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند و بنابر احتياط مستحبّ، نيّت ادا و قضا نکند.

مسأله 764 :

وقت نافله مغرب بعد از تمام شدن نماز مغرب است تا وقتى که سرخى طرف مغرب که بعد از غروب کردن آفتاب در آسمان پيدا مى‌شود از بين برود.

مسأله 765 :

وقت نافله عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا نصف شب است و بهتر است بعد از نماز عشا بلافاصله خوانده شود.

مسأله 766 :

نافله صبح پيش از نماز صبح خوانده مى‌شود و وقت آن بعد از گذشتن از نصف شب به مقدار خواندن يازده رکعت نماز شب است، ولى احتياط مستحبّ آن است که قبل از فجر اوّل نخوانند مگر آن که بعد از نافله شب بلافاصله بخوانند که در اين صورت مانعى ندارد.

مسأله 767 :

وقت نافله شب از نصف شب است تا اذان صبح و بهتر است در ثلث آخر شب خوانده شود.

مسأله 768 :

مسافر و کسى که براى او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند، مى‌تواند آن را در اوّل شب بجا آورد.