مستحبات اِحْرام عمره

مستحبات اِحْرام عمره

(مسأله 8) کارهائى که پيش از احرام، و در وقت مهيّا شدن براى احرام و در حال بستن احرام و بعد از آن، مستحب است ده چيز است:

1 ـ پيش از احرام پاکيزه کردن بدن و گرفتن ناخن و شارب و زائل کردن موى زير بغل و موى عانه (زير شکم) با نوره.

2 ـ غسل احرام در ميقات، و هر گاه بترسد که در ميقات آب نيايد، جايز است که پيش از رسيدن به ميقات غسل کند. و اگر پيش از ميقات غسل کرد و در ميقات آب يافت، مستحب است که در ميقات دوباره غسل کند، و اگر بعد از غسل خواب برود، يا چيزى را که خوردنش و يا پوشيدنش براى محرم جائز نيست بخورد يا بپوشد، يا استعمال بوى خوش کند، مستحب است دوباره غسل را بجا آورد. و اگر محدث، به حدث اصغر، غير از خواب بشود، بهتر است رجاءاً غسل را اعاده کند، و غسل روز براى شب و غسل شب براى روز کفايت مى کند، خصوصاً اگر غسل شب در آخر شب، و غسل روز در آخر روز باشد، و بهتر آن است که به غسل اول روز براى روز و به غسل اول شب براى شب اکتفا کند. و غسل احرام بر حائض و نفسا نيز مستحب است و شرط احرام، طهارت از حدث نيست.

3 ـ خواندن اين دعا در وقت غسل است:

بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ، اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ لِي نُوراً وَطَهُوراً وَحِرْزاً وَاَمْناً مِنْ کُلِّ خَوْف وَ شِفآءً مِنْ کُلِّ دآء وَسُقْم، اَللّهُمَّ طَهِّرْنِي وَ طَهِّرْ قَلْبِي، وَاشْرَحْ لِي صَدْري، وَاَجْرِ عَلى لِسانِي مَحَبَّتَکَ وَمِدْحَتَکَ وَالثَّنآءَ عَلَيْکَ، فَاِنَّهُ لا قُوَّةَ لِي اِلاّ بِکَ وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّ قِوامَ دِينِي التَّسْلِيمُ لَکَ، وَالاِْتِّباعُ لِسُنَّةِ نَبِيِّکَ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَآلِهِ.

4 ـ نتراشيدن و نگرفتن موى سر و ريش از اول ذيقعده بنابر مشهور بين علما، بلکه احوط و اولى ترک آن است، و استحباب نگرفتن موى سر براى زن ها هم از اول ذيقعده بعيد نيست.

5 ـ آن که بعد از نماز ظهر محرم شود، و اگر در وقت نمازهاى ديگر مى خواهد محرم شود بعد از يکى از آنها، و اگر نه، بعد از نماز قضا احرام ببندد، و اگر نماز قضا بر ذمه ندارد شش رکعت نماز يا اقلا دو رکعت نماز بخواند، و در رکعت اول، بعد از حمد، سوره قُلْ هُوَ اللهُ اَحَد (توحيد) و در رکعت دوم، بعد از حمد سوره قُلْ يا اَيُّها الْکافِرُون (جحد) را بخواند، و چون از نماز فارغ شود و بخواهد نيت احرام کند، حمد و ثناى خدا بجاى آورد، و صلوات بر محمد و آل محمد صلوات الله عليهم بفرستد و اين دعاء را بخواند:

اَللّهُمَّ اِنِّي اَسْأَلُک أنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنِ اسْتَجابَ لَکَ وَامَنَ بِوَعْدِکَ واتَّبَعَ اَمْرَکَ، فَاِنِّي عَبْدُکَ وفِي قَبْضَتِکَ، لا اُوقى اِلاّ ما وَقَيْتَ وَلا اخُذُ اِلاّ ما اَعْطَيْتَ، وَقَدْ ذَکَرْتَ الْحَجَّ فَاَسْأَلُکَ اَنْ تَعْزِمَ لِي عَلَيْهِ عَلى کِتابِکَ وَسُنَّةِ نَبِيِّکَ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَتُقَوَّيَنِي عَلى ما ضَعُفْتُ عَنْهُ وَتُسَلِّمَ لِي مَناسِکِي فِي يُسْر مِنْکَ وَعافِيَة، وَاجْعَلْنِي مِنْ وَفْدِکَ الَّذِين رَضِيتَ واْتَضَيْتَ وَ سَمَّيْتَ وَکَتَبْتَ، اَللّهُمَّ اِنِّي خَرَجْتُ مِنْ شُقَّة بَعِيدَة، وَاَنْفَقْتُ مالِيَ ابْتِغآءَ مَرْضاتِکَ، اَللّهُمَّ فَتَمِّمْ لِي حَجَّتِي وَعُمْرَتِي، اَللّهُمَّ اِنِّي اُرِيدُ التَّمَتُّعَ بِالْعُمْرَةِ اِلى الْحجِّ عَلى کِتابِکَ وَسُنِّةِ نَبِيِّکَ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَآلِه، فَاِنْ عَرَضَ لِي عارِضٌ يَحْبِسُنِي فَحُلَّنِي حَيْثُ حَبَسْتَنِي بِقَدرِکَ الَّذِي قَدَّرْتَ عَلَىَّ، اَللّهُمَّ إنْ لَمْ تَکُنْ حِجَّةً فَعُمْرَةً اُحْرِمُ لَکَ شَعْرِي و بَشَرِي وَلَحْمِي وَدَمِي وَعِظامِي وَمُخِّي وَعَصَبِي مِنَ النِّسآءِ وَالثِّيابِ وَالطِّيْبِ اَبْتَغِي بِذلِکَ وَجْهَکَ وَالدّارَ الآخِرَة.

پس دو جامه احرام را بطورى که در واجبات گفته مى شود بپوشد.

6 ـ جامه احرام از پنبه باشد، و در حال پوشيدن احرام بگويد:

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي رَزَقَنِي ما اُوارِي بِهِ عَوْرَتِي وَاُؤَدِّي فِيْهِ فَرْضِي وَاَعْبُدُ فِيْهِ رِبِّي وَاَنْتَهِي فِيْهِ اِلى ما اَمَرَنِي، اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي قَصَدْتُهُ فَبَلَّغَنِي وَاَرَدْتُهُ فَاَعانَنِي وَقَبِلَنِي وَلَمْ يَقْطَعْ بِي وَوَجْهَهُ اَرَدْتُ فَسَلَّمَنِي فَهُوَ حِصْنِي وَکَهْفِي وَحِرْزِي وَظَهْرِي وَمَلاذِي وَمَلْجأِي وَمَنْجاىَ وَذُخْرِي وَعُدَّتِي فِي شِدَّتِي وَرَخائِي.

7 ـ نيت احرام را به زبان بياورد، و چنان که در واجبات احرام هم گفته خواهد شد واجب است مقارن نيت بگويد:

لَبَّيْکَ اَللّهُمَّ لَبَّيْکَ لَبِّيْکَ لا شَرِيکَ لَکَ لَبَّيْک.

و بنابر احتياط واجب جمله ذيل را هم بگويد:

اِنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلْکَ لا شَرِيکَ لَک.

و بهتر آن است که بعد از اين جمله، يک لَبَّيْکَ ديگر نيز بگويد.

8 ـ پس از آن مستحب است بگويد:

«لَبَّيْکَ ذَا الْمَعارِجِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ دَاعِياً إلَى دارِ السَّلامِ لَبَّيْکَ، لبَّيکَ غَفّارَالذُّنُوبِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ أهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ ذَاالْجَلالِ وَالأکْرامِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ تُبْدِءُ وَالْمَعَادُ إلَيْکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ تَسْتَغْني وَيُفْتَقَرُ إلَيْکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ مَرْغُوباً وَمَرْهُوباً إلَيْکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ إلهَ الحَقِّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ ذَاالنَّعْمَآءِ وَالفَضْلِ الحَسَنِ الجَمِيلِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ کَشّافَ الْکُرَبِ العِظآمِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدَيکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ يَا کَرِيْمُ لَبَّيْکَ».

و اين جمله را نيز برجاء استجاب بخواند:

لَبَّيْکَ اَتَقَرَّبُ اِلَيْکَ بِمُحَمّد وَآلِ مُحَمَّد لَبَّيْکَ لَبَّيْکَ بِعُمْرَة.

و در احرام حج بگويد: لَبِّيْکَ بِحُجَّة و پس از آن، در عمره تمتع بگويد:

«لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ وَهذِهِ عُمْرَةُ مُتْعَة اِلى الْحَجِّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ اَهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ تَلْبِيَةً تَمامُها وَبَلاغُها عَلَيْکَ.

9 ـ مرد تَلْبِيه را بلند بگويد مگر در ميقات مدينه، که در آنجا بهتر آن است که اگر سواره است آهسته تَلْبِيَه بگويد، و وقتى که زمين بيداء (هموار) نمايان شود بلند بگويد، و کسى که از مکه محرم به حج مى شود مستحب است وقتى که به (رقطاء) مى رسد، يا مشرف بر (ابطح) شود بلند بگويد.

10 ـ در وقت بيدار شدن از خواب، و عقب هر نماز واجب و مستحب، و وقت رسيدن به منزل، و وقتى که به سواره برسد، و وقت سوار شدن، و وقت بالا رفتن برتلى، و پائين رفتن از سراشيبى نيز تلبيه بگويد، و در سحرها بسيار بگويد، هر چند جنب يا حايض باشد، و تَلبِيَه را قطع نکند در عمره تمتع تا خانه هاى مکه را ببيند،