مستحبّات منى
براى حاجى مستحبّ است که روز يازدهم و دوازدهم و سيزدهم را در منى بماند، و حتّى براى طواف مستحب از منى بيرون نرود، و تکبير گفتن در منى بعد از پانزده نماز، و
[233]
در غير منى بعد از ده نماز، که اوّل آنها نماز ظهر روز عيد است، مستحب مى باشد و بعضى آن را واجب دانسته اند، و اولى در کيفيّت تکبير اين است که بگويد:
«اَللّهُ اَکْبَرُ اَللّهُ أَکْبَرُ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اَکْبَرُ، اَللّهُ اَکْبَرُ وَلِلّهِ الْحَمْدُ، اَللّهُ اَکْبَرُ عَلى ما هَدانا، اَللّهُ اَکْبَرُ عَلى ما رَزَقَنا مِنْ بَهيمَةِ اْلأَنْعامِ، وَ الْحَمْدُ لِلّهِ عَلى ما أبْلانا.»
و مستحبّ است مادامى که در منى اقامت دارد نمازهاى واجب و مستحب را اگر ممکن است در مسجد خيف به جا آورد، و در حديث است که صد رکعت نماز در مسجد خيف با عبادت هفتاد سال برابر است، و هر کس در آنجا صد مرتبه «سُبْحانَ اللّه» بگويد ثواب آن برابر با ثواب بنده آزاد کردن است، و هر کسى در آنجا صد مرتبه «لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ» بگويد ثواب آن برابر است با ثواب کسى که احياء نفس کرده باشد و هر کس در آنجا صد مرتبه «اَلْحَمْدُ لِلّهْ» بگويد ثواب آن برابر است با ثواب کسى که احياء نفس کرده باشد و هر کس در آنجا صد مرتبه «اَلْحَمْدُ لِلّهْ» بگويد، ثواب آن برابر است با ثواب خراج عراقين که در راه خدا صدقه دهد.
[234]