علل جنابت
به يکى از دو چيز انسان جنب مى شود:
1- جماع (آميزش) که اگر انسان جماع کند و به اندازه ختنه‌گاه و يا بيشتر داخل شود، در زن باشد يا در مرد، در قبل (جلو) باشد يا در دبر (عقب)، بالغ باشند يا نابالغ، اگر چه منى بيرون نيايد، هر دو جنب مى‌شوند و همچنين اگر کسى -نعوذبالله حيوانى را وطى کند، جنب مى‌شود و در هر صورت اگر شک کند که به مقدار ختنه‌گاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
توضيح المسائل، مسأله 345، 349، 350، 351.
2- بيرون آمدن منى چه در خواب باشد (احتلام)، يا بيدارى، کم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى شهوت، بااختيار باشد يا بى‌اختيار، البته اينها در صورتى است که يقين دارد آبى که خارج شده منى باشد و اما رطوبت‌يا آبى که از انسان بيرون مى‌آيد، ولى نمى‌داند منى است‌يا رطوبت ديگر، اگر اين شخص مرد و سالم است‌بايستى آن آبى که بيرون آمده داراى سه علامت‌باشد که حکم به منى بودن آن بشود (البته در صورت شک).
الف) با شهوت بيرون آمده باشد;
ب) هنگام بيرون آمدن جهندگى داشته باشد;
ج) بعد از بيرون آمدن، بدن سست‌شده باشد.
اما اگر شخص، مردى مريض و يا زن باشد، همين مقدار که آن آب با شهوت بيرون آمده باشد، در جنابت او کافى است و بودن آن دو علامت ديگر لازم نيست، اگر چه شايسته است که زن و مريض -به خصوص زن‌علاوه بر غسل، وضو هم بگيرد (اگر قبلا وضو نداشته) و بلکه به طور کلى اگر سه علامت جمع نبود، بهتر است علاوه بر غسل، وضو هم گرفته شود، اگر قبلا وضو نداشته است و وظيفه‌اش هم وضو گرفتن بوده است، منتها در مواردى که گفته شد علاوه بر غسل، بهتر است وضو هم بگيرد. خوب است که اول طهارت غسلى خودش را از بين ببرد، بعد وضو بگيرد; چون خواهيم گفت که با غسل جنابت نبايد وضو گرفت.
عروة‌الوثقى، فى غسل الجنابه، مسأله 11 و تحريرالوسيلة، ج1، ص37، توضيح المسائل، مسأله 345 و 346.
يادآورى1- اگر منى از جاى خود حرکت کند و بيرون نيايد يا انسان شک کند که منى از او بيرون آمده يا نه،غسل بر او واجب نيست.
توضيح المسائل، مسأله352.
2- مستحب است که انسان بعد از بيرون آمدن منى بول کند (استبرا به بول) و اگر بول نکند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون بيايد که نداند منى است‌يا رطوبت ديگر، حکم منى را دارد; ولى بايد توجه داشت که استبرا به خرطات نمى‌تواند جايگزين استبرا به بول شود; بنابراين اگر بعد از خروج منى بجاى استبراى به بول استبراى به خرطات نمايد، رطوبت‌بعدى، اگر مشکوک بين بول و منى باشد، محکوم به منى بودن است و براى توضيح استبراى از بول و يا استبراى به خرطات، به توضيح‌المسائل، مسأله 72 مراجعه شود.
عروة‌الوثقى، مستحبات غسل جنابت، مسأله7 و توضيح المسائل، مسأله 348.
گاهى استبراى به بول بنابر احتياط واجب قبل از غسل لازم مى‌شود و آن در صورتى است که در روز ماه مبارک رمضان محتلم شده و مى‌داند منى در مجرا مانده که اگر قبل از غسل، استبرا نکند بعد از غسل بيرون مى‌آيد و اگر استبرا نکند استبراى بعد از غسل جايز نيست.
توضيح المسائل، مسأله 1593.