اگر روزه دار به خاطر تشنگی شدید آب بخورد، حکم روزه وی چیست و نسبت به امساک، قضا وکفاره چه وظیفه ای دارد؟

پاسخ

• امام، خویی، بهجت، تبریزی، فاضل، وحید و نوری: اگر روزه دار بقدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد، می تواند به اندازه ی برطرف شدن اضطرار آب بخورد، ولی روزه ی او باطل می شود و اگر ماه رمضان باشد، باید در بقیه ی روز از بجا آوردن کاری که روزه را باطل می کند خودداری نماید. [1]
• سیستانی: اگر روزه دار بقدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد یا به او ضرری برسد یا به سختی بیفتد که نمی تواند آن را تحمل کند، می تواند به اندازه ای که ترس از این امور برطرف شود، آب بیاشامد. بلکه در فرض ترس از مرگ و مانند آن واجب است ولی روزه ی او باطل است، و اگر ماه رمضان باشد، باید بنابر احتیاط لازم بیشتر از آن نیاشامد و در بقیه ی روز از انجام کاری که روزه را باطل می کند، خودداری نماید.[2]
• مکارم: اگر روزه دار بقدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد، واجب است به اندازه ی برطرف شدن اضطرار آب بخورد ولی روزه ی او باطل می شود و اگر ماه رمضان باشد، باید در بقیه ی روز از بجا آوردن کاری که روزه را باطل می کند، خودداری نماید. [3]
• صافی: اگر روزه دار بقدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد، واجب است به اندازه ی برطرف شدن اضطرار آب بخورد ولی روزه ی او باطل می شود و اگر ماه رمضان باشد، باید در بقیه ی روز از بجا آوردن کاری که روزه را باطل می کند، خودداری نماید.[4]
• شبیری: اگر روزه دار بقدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد یا موجب حرجی باشد که عادتاً قابل تحمل نباشد، می تواند به اندازه ی برطرف شدن اضطرار آب بخورد ولی روزه ی او باطل می شود و اگر ماه رمضان باشد، باید در بقیه ی روز از بجا آوردن کاری که روزه را باطل می کند، خودداری نماید، بلکه بنابر احتیاط در روزه واجب غیر ماه رمضان نیز امساک نماید.[5]

منابع:

1. امام، فاضل و نوری: العروة الوثقی، کتاب الصوم، فصل فیما یعتبر فی مفطریة المفطرات، م 5؛خویی، تبریزی و وحید: منهاج الصالحین، کتاب الصوم، المفطرات، م 1006؛ بهجت: رساله، م 1288.
2. سیستانی: العروة الوثقی، کتاب الصوم، فصل فیما یعتبر فی مفطریة المفطرات، م 5.
3. مکارم: العروة الوثقی، کتاب الصوم، فصل فیما یعتبر فی مفطریة المفطرات، م 5.
4. صافی: رساله، م 1590.
5. شبیری: رساله، م 1590.