چه عبارات و تعابیری در رساله های عملیه بیانگر فتوای مرجع تقلید می باشند؟

پاسخ

• امام: «اقوی»، همان فتواست. [1].
• خامنه ای: «لا اشکال فیه»، فتواست. [2].
• خویی: «لایبعد»، فتواست.«یجب علی اشکال» یا «یجب علی تأمل» فتوای به وجوب است. [3].
• کلیّه ی جملاتی که در آن «باید»، «لازم است»، «بنابر اظهر»، «بنابر اقوی»، «بعید نیست» و «خالی از وجه نیست» به کار رفته است، به منزله ی فتوای صریح است. [4].
• فاضل: تعبیر «اقوی» فتواست و تعبیر «بعید نیست» تمایل به فتوا می باشد و تعبیرات «خالی از وجه نیست» و«ظاهراَ »، «خالی از قوّت نیست»، در حکم فتوا می باشد. [5].
• مکارم: اگر مجتهد بگوید «ظاهراً چنین است» یا «اقوی چنین است»، فتوا محسوب می شود. [6].
• شبیری: علاوه بر مواردی که مسأله بدون هیچ قیدی ذکر شده، مواردی که در آن عبارات نظیر «اقوی آن است»، «بنابر اقوی»، «اظهر آن است»، «بعید نیست» و مانند آن به کار رفته است، فتوا می باشد. [7].

منابع:

1. امام: استفتائات، ج 1، س 47.
2. خامنه ای: اجوبة الاستفتائات، تقلید، س 50.
3. خویی: المسائل الشرعیة، تقلید، مسائل متفرقه، س 10.
4. بهجت: رساله، مقدمه.
5. فاضل: جامع المسائل، ج 2، تقلید، س 31.
6. مکارم: رساله، م 9.
7. شبیری: رساله، م 7.