پوشاندن بدن در نماز (آیت الله سید ابوالقاسم موسوی خویی (ره))

پوشانيدن بدن در نماز

مسأله 796 :

مرد بايد در حال نماز اگر چه کسى او را نمىبيند عورتين خود را بپوشاند. و بهتر آنست که از ناف تا زانو را هم بپوشاند.

مسأله 797 :

زن بايد در موقع نماز، تمام بدن حتى سر و موى خود را بپوشاند، و احتياط مستحب آن است که کف پاها را هم بپوشاند. ولى پوشاندن صورت بمقدارى که در وضو شسته مىشود و دستها تا مچ و روى پاها تا مچ پا لازم نيست. اما براى آن که واجب را پوشانده است، بايد مقدارى از اطراف صورت يقين کند که مقدار و قدرى پائين تر از مچها را هم بپوشاند.

مسأله 798 :

موقعى که انسان قضاى سجده فراموش شده يا تشهد فراموش شده را بجا مىآورد بايد خود را مثل موقع نماز بپوشاند. و احتياط مستحب آن است که در موقع بجا آوردن سجده سهو نيز خود را بپوشاند.

مسأله 799 :

اگر انسان عمدا يا از روى ندانستن مسأله، از روى تقصير در نماز عورتش را نپوشاند نمازش باطل است.

مسأله 800 :

اگر شخصى در بين نماز بفهمد که عورت او پيدا است، اظهر اين است که نمازش باطل است، ولى اگر بعد از نماز بفهمد که در نماز عورت او پيدا بوده، نمازش صحيح است و همچنين است اگر در اثناء نماز بفهمد که قبلا عورتش پيدا بوده، در صورتى که فعلا پوشيده باشد.

مسأله 801 :

اگر لباس در حال ايستادن عورت را مىپوشاند، ولى ممکن است در حال ديگر، مثلا در حال رکوع و سجود نپوشاند، چنانچه موقعى که عورت او پيدا مىشود، بوسيله اى آنرا بپوشاند، نماز او صحيح است، ولى احتياط مستحب آنست که با آن لباس نماز نخواند.

مسأله 802 :

انسان موقعى که پوشاک ندارد مىتواند در نماز خود را به علف وبرگ درختان بپوشاند.

مسأله 803 :

انسان در حال ناچارى مىتواند در نماز خود را با گل بپوشاند.

مسأله 804 :

اگر چيزى ندارد که در نماز خود را با آن بپوشاند، چنانچه احتمال دهد که پيدا مىکند، بهتر اين است که نماز خود را تأخير بيندازد، و اگر چيزى پيدا نکرد، در آخر وقت مطابق وظيفه اش نماز بخواند.

مسأله 805 :

کسى که مىخواهد نماز بخواند، اگر براى پوشاندن خود حتى برگ درخت و علف و گل و لجن نداشته باشد و احتمال ندهد که تا آخر وقت چيزى پيدا کند که خود را با آن بپوشاند، در صورتى که احتمال بدهد که نامحرم او را مىبيند بايد نشسته نماز بخواند، و اگر اطمينان دارد که نامحرم او را نمىبيند، ايستاده نماز بخواند، و بنابر احتياط دست را بر عورت خود بگذارد، و در هر دو حال رکوع و سجود را با اشاره بجا آورد، و بنابر احتياط استحبابى اشاره سجود را بيشتر نمايد.