کسانی که روزه بر آن ها واجب نیست (آیت الله محمد تقی بهجت (ره))

کساني که روزه بر آنها واجب نيست

مسأله 1795 :

کسي که بواسطه پيري نمي تواند روزه بگيرد يا براي او مشقّت دارد روزه بر او واجب نيست، ولي در صورت دوّم بايد براي هر روز يک مد که تقريباً ده سير است گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.

مسأله 1796 :

کسي که بواسطه پيري روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد بنابر احتياط مستحب بايد قضاي روزه هائي را که نگرفته بجا آورد.

مسأله 1797 :

اگر انسان مرضي دارد که زياد تشنه مي شود و نمي تواند تشنگي را تحمّل کند يا براي او مشقّت دارد، روزه بر او واجب نيست ولي در صورت دوّم بايد براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد، و احتياط واجب آن است که بيشتر از مقداري که ناچار است آب نياشامد، و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد، بايد روزه هائي را که نگرفته قضا نمايد.

مسأله 1798 :

زني که زائيدن او نزديک و روزه براي حملش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست، و نيز اگر روزه براي خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست، در اين صورت بايد براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد، و در هر دو صورت روزه هائي را نگرفته بايد قضا نمايد.

مسأله 1799 :

زني که بچه شير مي دهد و شير او کم است چه مادر بچه يا دايه او باشد يا بي اجرت شير دهد، اگر روزه براي بچه اي که شير مي خورد ضرر دارد روزه بر او واجب نيست، و نيز اگر براي خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست و در اين صورت بايد براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد، و در هر دو صورت روزه هائي را که نگرفته بايد قضا نمايد، ولي اگر کسي پيدا شود که بي اجرت بچه را شير دهد، يا براي شير دادن بچه از پدر يا مادر يا از کس ديگري که اجرت او را بدهد اجرت بگيرد، بايد بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.