احکام شکار کردن با اسلحه
مسأله 2694 :
اگر حيوان حلال گوشت وحشى يا اهلى که وحشى شده را با اسلحه شکار کنند و بميرد با پنج شرط حلال و بدنش پاک است:
اوّل: آن که اسلحه شکار مثل کارد و شمشير برنده باشد، يا مثل نيزه و تير، تيز باشد که بواسطه تيز بودن، بدن حيوان را پاره کند و اگر به وسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوانى را شکار کنند پاک نمى‌شود و خوردن آن هم حرام است مگر اينکه او را زنده دريابند و ذبح کنند. و اگر حيوانى را با تفنگ شکار کنند، چنانچه گلوله آن تيز باشد که در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره کند پاک و حلال است و اگر گلوله تيز نباشد بلکه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بکشد، يا بواسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد پاک و حلال بودنش اشکال دارد.
دوم: کسى که شکار مى‌کند بايد مسلمان باشد يا بچّه مسلمان باشد که خوب و بد را بفهمد و اگر کافر يا کسى که اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر(ص) مى‌کند، حيوانى را شکار نمايد، آن شکار حلال نيست.
سوم: اسلحه را براى شکار کردن حيوان به کار برد و اگر مثلاً جايى را نشان کند و اتّفاقاً حيوانى را بکشد، آن حيوان پاک نيست و خوردن آن هم حرام است. ولى اگر به قصد حيوان مخصوصى تيراندازى کند و بجاى آن حيوان ديگرى را بکُشد حلال است.
چهارم: در وقت به کار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمداً نام خدا را نبرد شکار حلال نمى‌شود و چنانچه قبل از خوردن به هدف نام خدا را ببرد نيز کافى است، ولى اگر فراموش کند اشکال ندارد.
پنجم: وقتى به حيوان برسد که مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد و چنانچه به اندازه سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد، حرام است.
مسأله 2695 :
اگر دو نفر حيوانى را شکار کنند و يکى از آنان مسلمان و ديگرى کافر باشد يا يکى از آن دو نام خدا را ببرد و ديگرى عمداً نام خدا را نبرد آن حيوان حلال نيست.
مسأله 2696 :
اگر بعد از آن که حيوانى را تير زدند مثلاً در آب بيفتد و انسان بداند که حيوان بواسطه تير و افتادن در آب جان داده، حلال نيست. بلکه اگر شکّ کند که فقط با تير بوده يا نه، حلال نمى‌باشد.
مسأله 2697 :
اگر با سگ غصبى يا اسلحه غصبى حيوانى را شکار کند، شکار حلال است و مال خود او مى‌شود ولى گذشته از اين که گناه کرده، بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.
مسأله 2698 :
اگر با شمشير يا چيز ديگرى که شکار کردن با آن صحيح است با شرطهايى که گفته شد، حيوانى را دو قسمت کنند و سر و گردن در يک قسمت بماند و انسان وقتى برسد که حيوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است اگر به همين قطع کردن جان داده باشد. و اگر حيوان زنده باشد و وقت تنگ باشد براى سر بريدن به آداب شرع، باز هم هر دو قسمت آن حلال است. و اگر وقت باشد براى سر بريدن، آن قسمت که در آن سر نيست حرام است و آن قسمت ديگر اگر سر آن را به دستورى که در شرع معيّن شده ببرند حلال است به شرط آن که در زمان بريدن سرش زنده باشد، اگرچه ممکن نباشد زنده بماند و در حال جان دادن باشد.
مسأله 2699 :
اگر با چوب يا سنگ يا چيز ديگرى که شکار کردن با آن صحيح نيست حيوانى را دو قسمت کنند، قسمتى که سر و گردن ندارد حرام است و قسمتى که سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و سر آن را به دستورى که در شرع معيّن شده ببرند حلال است به شرط آن که در زمان بريدن سرش زنده باشد، اگرچه ممکن نباشد زنده بماند و در حال جان دادن باشد.
مسأله 2700 :
اگر حيوانى را شکار کنند، يا سر ببرند و بچّه زنده‌اى از آن بيرون آيد چنانچه آن بچّه را بدستورى که در شرع معيّن شده سر ببرند، حلال وگرنه حرام مى‌باشد.
مسأله 2701 :
اگر حيوانى را شکار کنند يا سر ببرند و بچّه مرده‌اى از شکمش بيرون آورند، چنانچه خلقت آن بچّه کامل باشد و مو يا پشم در بدنش روييده باشد پاک و حلال است، و اين در صورتى است که در اثر کشتن مادرش مرده باشد، و اگر پيش از کشتن مادر مرده باشد نجس و حرام است.