احکام رهن (گرو گذاشتن) (آیت الله حسین نوری همدانی)

اَحکام رَهْن

مسأله 2296 :

رهن آن است که بدهکار مقداري از مال خود را نزد طلبکار بگذارد که اگر طلب او را ندهد طلبش رااز آن مال به دست آورد .

مسأله 2297 :

در رهن لازم نيست صيغه بخوانند وهمين قدر که بدهکار مال خود را به قصد گرو ، به طلبکار بدهد وطلبکار هم به همين قصد بگيرد ، رهن صحيح است .

مسأله 2298 :

گرودهنده وکسي که مال را گرو مي گيرد بايد مکلّف وعاقل باشند وکسي انها را مجبور نکرده باشد ونيز گرودنده در حال بالغ شدن بايد سفيه نباشد يعني مال خود را در کارهاي بيهوده مصرف نکند بلکه اگر به واسطة ورشکستگي يا براي آنکه بعد از بالغ شدن سفيه شده حاکم شرع اورا از تصرّف در اموالش جلوگيري کرده باشد نمي تواند مال خود را گرو بگذارد .

مسأله 2299 :

انسان مالي را مي تواند گرو بگذارد که شرعاً بتواند در آن تصرّف کند واگر مال کس ديگر را گرو بگذارد ، در صورتي صحيح است که صاحب مال بگويد به گرو گذاشتن راضي هستم .

مسأله 2300 :

چيزي را که گرو مي گذارند ، بايد خريد وفروش آن صحيح باشد ، پس اگر شراب ومانند آ نرا گرو بگذارند ، درست نيست .

مسأله 2301 :

استفادة چيزي را که گرو مي گذارند ، مال کسي است که آن را گرو گذاشته .

مسأله 2302 :

طلبکار وبدهکار نمي توانند مالي را که گرو گذاشته ، بدون اجازة يکديگر ملک کسي کنند ، مثلاً ببخشند يا بفروشند ؛ ولي اگر يکي از آنان آن را ببخشد يا بفروشد ، بعد ديگري بگويد راضي هستم اشکال ندارد .

مسأله 2304 :

اگر موقعي که بايد بدهي خود را بدهد طلبکار مطالبه کند واو ندهد ، طلبکار

مي تواند مالي را که گرو برداشته بفروشد وطلب خود را بردارد وبايد بقيّه را به بدهکار بدهد ؛ ولي اگر به حاکم شرع دسترسي دارد ، بايد براي فروش آن از حاکم شرع اجازه بگيرد .

مسأله 2305 :

اگر بدهکار غيراز خانه اي که در آن نشسته وچيزهائي مانند اثاثية خانه محلّ اواست ، چيز ديگري نداشته باشد ، طلبکار نميتواند طلب خود را از مطالبه کند ولي اگر مالي را گرو گذاشته خانه واثاثيه هم باشد ، طلبکار مي تواند بفروشد وطلب خود را بردارد .