متعه(عقد موقت، صیغه‌)‌‌ (آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی)

مـتعه يا صيـغه

مسأله 2429 :

صيغه کردن زن اگر چه براى لذت بردن هم نباشد صحيح است.

مسأله 2430 :

احتياط واجب آنست که شوهر بيش از چهار ماه نزديکى با متعه خود را ترک نکند، مگر با اجازه او بلکه در صورتى که زن جوان باشد و مدت زياد باشد مثلاً ده سال يا پنجاه سال اقوى حرمت ترک است.

مسأله 2431 :

زنى که صيغه مى شود اگر در عقد شرط کند که شوهر با او نزديکى نکند، عقد و شرط او صحيح است، و شوهر فقط مى تواند لذتهاى ديگر از او ببرد، ولى اگر بعداً به نزديکى راضى شود، شوهر مى تواند با او نزديکى نمايد.

مسأله 2432 :

زنى که صيغه شده اگر چه آبستن شود، حق خرجى ندارد.

مسأله 2433 :

زنى که صيغه شده حق همخوابى ندارد، و از شوهر ارث نمى برد و شوهر هم از او ارث نمى برد و چنانچه در ضمن عقد شرط نمايند ارث بردن را، بعد از عقد با ورثه مصالحه نمايند.

مسأله 2434 :

زنى که صيغه شده اگر نداند که حق خرجى و همخوابى ندارد، عقد او صحيح است، و براى آنکه نمى دانسته حقى بر شوهر پيدا نمى کند.

مسأله 2435 :

زنى که صيغه شده مى تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود، ولى اگر به واسطه بيرون رفتن، حق شوهر از بين مى رود، بيرون رفتن او حرام است.

مسأله 2436 :

اگر زنى مردى را وکيل کند که به مدت و مبلغ معين او را براى خود صيغه نمايد، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود درآورد يا به غير از مدت يا مبلغى که معين شده او را صيغه کند، وقتى آن زن فهميد اگر بگويد راضى هستم عقد صحيح وگرنه باطل است.

مسأله 2437 :

اگر پدر يا جد پدرى براى محرم شدن، يک ساعت يا دو ساعت زنى را به عقد پسر نابالغ خود درآورد کافى است، و نيز مى تواند دختر نابالغ خود را براى محرم شدن به عقد کسى درآورد، ولى بايد آن عقد براى دختر يا پسر نفعى داشته باشد على الاحوط.

مسأله 2438 :

اگر پدر يا جد پدرى طفل خود را که در محل ديگرى است و نمى داند زنده است يا مرده، براى محرم شدن به عقد کسى در آورد، بر حسب ظاهر محرم بودن حاصل مى شود، و چنانچه بعداً معلوم شود که در موقع عقد آن دختر زنده نبوده عقد باطل است، و کسانى که به واسطه عقد ظاهراً محرم شده بودند نامحرمند.

مسأله 2439 :

اگر زنى که صيغه شده به تمام مدتى که قرار داده اند وفا نکند، شوهر مى تواند به همان مقدار از مهر او کم کند، مثلاً اگر نصف مدت را حاضر نشده نصف مهر را کم کند، و اگر ثلث را حاضر نشده ثلث را کم کند، مگر ايام حيض او که نزديکى جايز نيست، لذا نمى تواند کم کند. و اگر مرد مدت صيغه را ببخشد، چنانچه با او نزديکى کرده، بايد تمام چيزى را که قرار گذاشته به او بدهد و اگر نزديکى نکرده، بايد نصف آنرا بدهد، حسب اجماع و اتفاق علماء، طبق خبر زرعة از سماعه از حضرت صادق عليه الصلاة والسلام، ولکن اگرزن در عقد شرط کرده باشد که شوهر نزديکى نکند محل اشکال است، خصوصاً اگر مدتى لذتهاى ديگرى از او برده باشد.

مسأله 2440 :

مرد مى تواند زنى را که صيغه او بوده و هنوز عده اش تمام نشده به عقد دائم خود درآورد.