متعه(عقد موقت، صیغه‌)‌‌ (آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی)

متعه يا عقد غير دائم

مسأله 2430 :

متعه کردن زن اگر چه براى لذت بردن هم نباشد صحيح است .

مسأله 2431 :

واجب است که شوهر بيش از چهار ماه نزديکى با متعه خود را اگرجوان باشد ترک نکند.

وبنابر احتياط بيش از اين مدت , نزديکى با متعه پير خود رانيز ترک نکند.

مسأله 2432 :

زنى که متعه مى شود, اگر در عقد شرط کند که شوهر با او نزديکى نکند, عقد و شرط او صحيح است , و شوهر فقط مى تواند لذتهاى ديگر از او ببرد,ولى اگر بعدا به نزديکى راضى شود, شوهر مى تواند با او نزديکى نمايد .

مسأله 2433 :

زنى که متعه شده , اگرچه آبستن شود حق خرجى ندارد.

مسأله 2434 :

زنى که متعه شده , حق همخوابى ندارد, و از شوهر ارث نمى برد,و شوهر هم از او ارث نمى برد.

مسأله 2435 :

زنى که متعه شده اگر نداند که حق خرجى و همخوابى ندارد عقداو صحيح است , و براى آن که نمى دانسته , حقى به شوهر پيدا نمى کند.

مسأله 2436 :

زنى که متعه شده مى تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود.

ولى اگر بواسطه بيرون رفتن , حق شوهر از بين مى رود, بيرون رفتن او حرام است .

مسأله 2437 :

اگر زنى مردى را وکيل کند, که به مدت و مبلغ معين او را براى خودمتعه نمايد, چنانچه مرد او را به عقد دائم خود در آورد, يا بغير از مدت يا مبلغى که معين شده او را متعه کند, وقتى که آن زن فهميد, اگر بگويد راضى هستم عقدصحيح وگرنه باطل است .

مسأله 2438 :

اگر پدر يا جد پدرى براى محرم شدن , يک ساعت يا دو ساعت زنى رابه عقد پسر نابالغ خود درآورد کافى است .

ونيز مى تواند دختر نابالغ خود را براى محرم شدن , به عقد کسى در آورد, ولى بايد آن عقد براى دختر مفسده نداشته باشد .

مسأله 2439 :

اگر پدر يا جد پدرى , طفل خود را که در محل ديگرى است ونمى داند زنده است يا مـرده , بـراى مـحـرم شـدن بـه عـقد کسى در آورد, بر حسب ظاهرمحرم بودن حاصل مى شود, وچـنـانـچـه بعدا معلوم شود که در موقع عقد, آن دختر زنده نبوده , عقد باطل است , وکسانى که بواسطه عقد ظاهرا محرم شده بودند نامحرمند.

مسأله 2440 :

اگر مرد مدت متعه زن را ببخشد, چنانچه با او نزديکى کرده , بايد تمام چيزى را که قرار گذاشته به او بدهد و اگر نزديکى نکرده , بايد نصف آن را بدهد .

مسأله 2441 :

مرد مى تواند زنى را که متعه او بوده وهنوز عده اش تمام نشده , به عقد دائم خود در آورد.