عیب هایی که به واسطه آن ها می شود عقد را بهم زد (آیت الله سید ابوالقاسم موسوی خویی (ره))

عيبهائى که بواسطه آنها مىشود عقد را بهم بزند

مسأله 2389 :

اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن يکى از هفت عيب را که ذکر مىشود دارد مىتواند عقد را بهم بزند:

(اول) ديوانگى.

(دوم) مرض خوره.

(سوم) مرض برص.

(چهارم) کورى.

(پنجم) زمين گير بودن و در حکم آن است شلى که شل بودن او واضح باشد.

(ششم) افضاء يعنى راه بول و حيض يا راه حيض و غائط او يکى شده باشد.

(هفتم) آن که گوشت يا استخوانى در فرج او باشد که مانع نزديکى شود.

مسأله 2390 :

اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر پيش از عقد ديوانه بوده است يا آن که بعد از عقد چه پيش از نزديکى يا بعد از آن ديوانه شود يا آلت مردى نداشته، يا بعد از عقد پيش از نزديکى بريده شود يا مرضى دارد که نمىتواند وطى و نزديکى نمايد، هر چند آن مرض بعد از عقد و پيش از نزديکى عارض شده باشد در تمام اين موارد بى طلاق مىتواند عقد را بهم بزند، ولى در صورتى که شوهر نمىتواند نزديکى نمايد لازمست که زن رجوع به حاکم شرع يا وکيل او نمايد و حاکم شوهر ار يک سال مهلت مىدهد و چنانچه شوهر نتوانست به آن زن يا زن ديگر نزديکى کند پس از آن زن مىتواند عقد را به هم بزند و اگر آلت مردى بعد از نزديکى بريده شود و زن عقد ازدواج را فسخ کند فسخ اثرى ندارد اگر چه احتياط مستحب اين است که شوهر او را طلاق دهد.

مسأله 2391 :

اگر زن بعد از عقد بفهمد که تخمهاى شوهرش را کشيده اند در صورتى که امر را بر آن زن مشتبه کرده باشند مىتواند عقد را به هم بزند و در غير فرض اشتباه کارى احتياط ترک نشود.

مسأله 2392 :

اگر بواسطه آن که مرد نمىتواند وطى و نزديکى کند زن عقد را به هم بزند، شوهر بايد نصف مهر را بددد. ولى اگر بواسطه يکى از عيبهاى ديگرى که گفته شد، مرد يا زن عقد را به هم بزند، چنانچه مرد با زن نزديکى نکرده باشد چيزى بر او نيست و اگر نزديکى کرده، بايد تمام مهر را بدهد.