عیب هایی که به واسطه آن ها می شود عقد را بهم زد (آیت الله میرزا جواد تبریزی (ره))

عيبهائى که بواسطه آنها مى شود عقد را بهم زد

مسأله 2389 :

اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن يکى از اين هفت عيب را دارد, مى تواند عقد را بهم بزند: اول : ديوانگى .

دوم : مرض خوره .

سوم : مرض برص .

چهارم : کورى .

پنجم : زمين گير بودن , و در حکم او است شلى که شل بودنش واضح باشد.

ششم : افضاء, يعنى راه بول و حيض يا راه حيض و غائط او يکى شده باشد.

هفتم : آنکه گوشت يا استخوانى در فرج او باشد که مانع نزديکى شود.

مسأله 2390 :

اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او پيش از عقد ديوانه بوده است يا آنکه بعد از عقد چه پيش از نزديکى يا بعد از آن ديوانه شود يا آلت مردى نداشته , يا بعد از عقد پيش از نزديکى بريده شود يا مرضى دارد که نمى تواند وطى و نزديکى نمايد, هرچند آن مرض بعد ازعقد و پيش از نزديکى عارض شده باشد.

در تمام اين صور بى طلاق مى تواند عقد را بهم بزند, ولى در صورتى که شـوهـر نـتواند نزديکى نمايد,لازم است زن به حاکم شرع يا وکيلش رجوع نمايد و او به شوهر يک سال مهلت مى دهد, و چنانچه نتوانست با آن زن يا زنى ديگر نزديکى نمايد, زن پس از آن مى تواند عقد را بهم بزند.

و اگر آلت مردى بعد از نزديکى بريده شود, فسخ عقد از طرف زن اثرى ندارد, و احتياطمستحب اين است که شوهر او را طلاق دهد.

مسأله 2391 :

اگر زن بعد از عقد بفهمد که تخمهاى شوهرش را کشيده اند, در صورتى که امر را بـر آن زن مشتبه کرده باشند, مى تواند عقد رابهم بزند, و در غير اين فرض اشتباه اندازى احتياط ترک نشود.

مسأله 2392 :

اگر بواسطه آنکه مرد نمى تواند وطى و نزديکى کند, زن عقد را بهم بزند, شوهر بـايد نصف مهر را بدهد.

ولى اگر بواسطه يکى از عيبهاى ديگرى که گفته شد, مرد يا زن عقد را بهم بزند, چنانچه مرد با زن نزديکى نکرده باشد, چيزى بر او نيست , و اگر نزديکى کرده ,بايد تمام مهر را بدهد.