نيت زکات
مسأله 1605 :
انسان بايد زکات را به قصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم بدهد و در نيت معين کند که آنچه را مى دهد زکات مال است، يا زکات فطره. ولى اگر مثلاً زکات گندم و جو بر او واجب باشد، لازم نيست معين کند چيزى را که مى دهد زکات گندم است يا زکات جو.
مسأله 1606 :
کسى که زکات چند مال بر او واجب شده، اگر مقدارى زکات بدهد و نيت هيچ کدام آنها را نکند، چنانچه چيزى را که داده هم جنس يکى از آنها باشد، زکات همان جنس حساب مى شود و اگر هم جنس هيچ کدام آنها نباشد، به همه آنها قسمت مى شود، پس کسى که زکات چهل گوسفند و زکات پانزده مثقال طلا بر او واجب است، اگر مثلاً يک گوسفند از بابت زکات بدهد و نيت هيچ کدام آنها را نکند، زکات گوسفند حساب مى شود، ولى اگر مقدارى نقره بدهد بر زکاتى که براى گوسفند و طلا بدهکار است تقسيم مى شود.
مسأله 1607 :
اگر کسى را وکيل کند که زکات مال او را بدهد چنانچه وکيل وقتى که زکات را به فقير مى دهد، از طرف مالک نيت زکات کند کافى است. ولى اگر کسى را فقط در رساندن زکات به فقير وکيل کند لازم است در موقع دادن به وکيل، مالک نيّت کند.
مسأله 1608 :
اگر مالک يا وکيل او بدون قصد قربت زکات را به فقير بدهد و پيش از آنکه آن مال از بين برود، خود مالک نيت زکات کند، زکات حساب مى شود.