( احکام حائض ).
مسأله 456 :
چـنـد چيز بر حائض حرام است : اول عبادتهايى که مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود , ولى بجا آوردن عبادتهايى که وضو و غسل و تيمم براى آنها لازم نيست , مانند نماز ميت مانعى ندارد .
دوم تمام چيزهايى که بر جنب حرام است و در احکام جنابت گفته شد.
سـوم جـماع کردن در فرج , که هم براى مرد حرام است و هم براى زن , اگر چه به مقدار ختنه گاه داخل شـود و مـنى هم بيرون نيايد , بلکه احتياط واجب آن است که مقدار کمتر از ختنه گاه را هم داخل نکند و بنابر احتياط وطى زن در دبر چه حائض باشد چه نباشد ننمايد.
مسأله 457 :
جـمـاع کردن در روزهايى هم که حيض زن قطعى نيست ولى شرعا بايد براى خود حيض قرار دهد حـرام است , پس زنى که بيشتر از ده روز خون مى بيند و بايد به دستورى که بعدا گفته مى شود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد , شوهرش نمى تواند در آن روزها با او نزديکى نمايد.
مسأله 458 :
اگر مرد با زن خود در حال حيض نزديکى کند لازم است استغفار کند , و احتياط مستحب آن است که کفاره بدهد و کفاره آن بعدا بيان مى شود.
مسأله 459 :
غير از نزديکى کردن با زن حائض , ساير استمتاعات مانند بوسيدن و ملاعبه مانعى ندارد.
مسأله 460 :
کـفاره نزديکى در حال حيض در قسمت اول آن , هيجده نخود طلاى سکه دار و در قسمت دوم , نه نخود , و در قسمت سوم , چهار نخود و نيم است مثلا زنى که شش روز خون حيض مى بيند , اگر شوهرش در شـب يـا روز اول و دوم با او جماع کند , هيجده نخود طلا و در شب يا روز سوم و چهارم نه نخود , و در شب يا روز پنجم و ششم چهار نخود و نيم بدهد.
مسأله 461 :
اگـر طلاى سکه دار ممکن نباشد , قيمت آن را بدهد و اگر قيمت طلا در وقتى که جماع کرده , با وقتى که مى خواهد به فقير بدهد فرق کرده باشد , قيمت وقتى را که مى خواهد به فقير بدهد حساب کند.
مسأله 462 :
اگر کسى هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حيض با زن خود جماع کند , هر سه کفاره که روى هم سى و يک نخود و نيم مى شود بدهد.
مسأله 463 :
اگر با زن حائض چند مرتبه جماع کند بهتر آن است که براى هر جماع يک کفاره بدهد.
مسأله 464 :
اگـر مـرد در حـال جماع بفهمد زن حائض شده , بايد فورا از او جدا شود و اگر جدا نشود احتياط مستحب اين است که کفاره بدهد.
مسأله 465 :
اگـر مـرد بـا زن حائض زنا کند يا با زن حائض نامحرمى به گمان اين که عيال خودش است جماع نمايد , احتياط مستحب اين است که کفاره بدهد.
مسأله 466 :
کسى که از روى نادانى يا فراموشى با زن در حال حيض نزديکى کند کفاره ندارد.
مسأله 467 :
اگر مرد به اعتقاد اين که زن حائض است با او نزديکى کند و بعدا معلوم شود که حائض نبوده است کفاره ندارد.
مسأله 468 :
طلاق دادن زن در حال حيض , به طورى که در احکام طلاق گفته مى شود باطل است .
مسأله 469 :
اگر زن بگويد حائضم يا از حيض پاک شده ام چنانچه محل اتهام نباشد بايد حرف او را قبول کرد ولى اگر محل اتهام باشد قبول حرف او محل اشکال است .
مسأله 470 :
اگر زن در بين نماز حائض شود , نمازش باطل است .
مسأله 471 :
اگر زن در بين نماز شک کند که حائض شده يا نه , نمازش صحيح است .
ولى اگر بعد از نماز بفهمد که در بين نماز حائض شده , نمازى که خوانده باطل است .
مسأله 472 :
بعد از آن که زن از خون حيض پاک شد , واجب است براى نماز و عبادتهاى ديگرى که بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود , غسل کند.
و دستور آن مثل غسل جنابت است , و بهتر آن است که پيش از غسل وضو هم بگيرد.
مسأله 473 :
بـعـد از آن کـه زن از خـون حـيـض پاک شد , اگر چه غسل نکرده باشد , طلاق او صحيح است , و شـوهـرش هـم مـى تـواند با او جماع کند , ولى احتياط لازم اين است که جماع پس از شستن فرج باشد , و احتياط مستحب آن است که پيش از غسل از جماع با او خوددارى نمايد.
اما کارهاى ديگرى که در وقت حيض بر او حرام بوده مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن تا غسل نکند بر او حلال نمى شود.
مسأله 474 :
اگـر آب بـراى وضو و غسل کافى نباشد و به اندازه اى باشد که بتواند غسل کند , بايد غسل کند , و بهتر آن است که بدل از وضو تيمم نمايد.
و اگـر فـقـط براى وضو کافى باشد و به اندازه غسل نباشد بهتر آن است که وضو بگيرد و بايد عوض غسل تيمم کند.
و اگر براى هيچ يک از آنها آب ندارد , بايد بدل از غسل تيمم کند و بهتر آن است که بدل از وضو نيز تيمم نمايد.
مسأله 475 :
نمازهايى که زن در حال حيض نخوانده , قضا ندارد , ولى روزه هاى ماه رمضان را که در حال حيض نـگـرفـته بايد قضا نمايد , و هم چنين بنابر احتياط لازم روزه هايى که به نذر در وقت معين واجب شده در حال حيض نگرفته بايد قضا نمايد.
مسأله 476 :
هـر گـاه وقـت نـماز داخل شود و بداند که اگر نماز را تاخير بيندازد حائض مى شود بايد فورا نماز بـخـوانـد و هـم چـنـين است بنابر احتياط لازم اگر احتمال دهد که چنانچه نماز را تاخير بيندازد حائض مى شود.
مسأله 477 :
اگـر زن نـماز را تاخير بيندازد و از اول وقت به اندازه خواندن يک نماز با تحصيل طهارت مائيه از حـدث بگذرد - هر چند طهارت با تيمم بنابر احتياط لازم - و سپس حائض شود قضاى آن نماز بر او واجب اسـت , ولـى در تـنـد خواندن و کند خواندن و چيزهاى ديگر بايد ملاحظه حال خود را بکند , مثلا زنى که مـسافر نيست اگر در اول ظهر نماز نخواند قضاى آن در صورتى واجب مى شود که به مقدار خواندن چهار رکـعـت نـمـاز بـا تحصيل طهارت از حدث از اول ظهر بگذرد و حائض شود , و براى کسى که مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو رکعت با تحصيل طهارت کافى است .
مسأله 478 :
اگـر زن در آخر وقت نماز , از خون پاک شود و به اندازه غسل و خواندن يک رکعت نماز يا بيشتر از يک رکعت وقت داشته باشد , بايد نماز را بخواند و اگر نخواند بايد قضاى آن را بجا آورد.
مسأله 479 :
اگر زن حائض بعد از پاکى به اندازه غسل وقت ندارد , ولى مى تواند با تيمم نماز را در وقت بخواند , احـتياط واجب آن است که آن نماز را با تيمم بخواند , و در صورتى که نخواند قضا نمايد و اگر گذشته از تنگى وقت از جهت ديگر تکليفش تيمم است , مثل آن که آب برايش ضرر دارد , بايد تيمم کند و آن نماز را بخواند , و در صورتى که نخواند لازم است قضا نمايد.
مسأله 480 :
اگر زن بعد از پاک شدن از حيض شک کند که براى نماز وقت دارد يا نه , بايد نمازش را بخواند.
مسأله 481 :
اگر به خيال اين که به اندازه تحصيل طهارت از حدث و خواندن يک رکعت وقت ندارد نماز نخواند , و بعد بفهمد وقت داشته , بايد قضاى آن نماز را بجا آورد.
مسأله 482 :
مـسـتحب است زن حائض در وقت نماز , خود را از خون پاک نمايد و پنبه و دستمال را عوض کند و وضو بگيرد , و اگر نمى تواند وضو بگيرد تيمم نمايد و در جاى نماز رو به قبله بنشيند و مشغول ذکر و دعا و صلوات شود.
مسأله 483 :
خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جايى از بدن را به ما بين خطهاى قرآن , و نيز خضاب کردن به حنا ( حنا بستن ) و مانند آن , براى حائض مکروه است .