نماز بدون طهارت بدن و لباس
سوال 13 :
آيا با خون هموروئيد (بواسير) داخلى يا خارجى، مى‌توان نماز خواند؟
جواب :
خون بواسير خارجى اشکال ندارد؛ ولى خون بواسير داخلى، اگر به لباس يا ظاهر بدن سرايت کند، محلّ اشکال است.
سوال 14 :
بيمارى که هموروئيد (بواسير) عمل کرده و يا آلت تناسلى وى دچار
(166)
سوختگى شده و يا به دليل ديگرى نمى‌تواند طهارت بگيرد.
الف. براى نماز چه تکليفى دارد؟
جواب :
در مفروض سوال، با همان کيفيت نماز بخواند.
ب. نمازهايى که بدون طهارت عورتين خوانده، آيا بعد از بهبودى بايد قضا نمايد؟
جواب :
قضا لازم نيست؛ ولى بنا بر احتياط، اگر پس از خواندن نماز توانست خود را تطهير کند، چنانچه وقت نماز باقى باشد، آن را اعاده نمايد.
جواب :
اگر در بين نماز به خاطر اين که نمى‌توانسته استبراء کند، قطراتى بول از وى خارج شود، چه وظيفه‌اى دارد؟
جواب :
در فرض سوال، بايد نماز را قطع کند و پس از گرفتن وضو، نماز را دوباره بخواند.
سوال 15 :
در مواردى که علاوه بر خون جروح، نجاست ديگرى مانند (بول و غائط) در نجس کردن قسمت مجروح بدن دخالت دارد و تطهير آن حرجى است، آيا عفو، شامل آن مى‌شود يا خير؟
جواب :
مورد سوال، از موارد عفو قروح و جروح نيست؛ ولى اگر تطهير ممکن نباشد يا حرجى باشد، مادامى که حرجى است، تطهير لازم نيست.
سوال 16 :
آيا عفو از خون قروح و جروح، در مواردى که رطوبات خارجى وارد منطقه زخم شود و براى درمان لازم باشد (مانند مواد ضد عفونى کننده و دارويى) و باعث متنجس شدن قسمت مشتمل بر زخم‌ها گردد و تطهير آن حرجى باشد نيز صدق مى‌کند يا نه؟
جواب :
عفو، غير مورد زخم را شامل نمى‌شود و اگر تطهير حرجى باشد، مادامى که حرجى است، تطهير لازم نيست.
سوال 17 :
اگر در حال نماز از بينى نمازگزار خون بيايد، آيا نمازش باطل مى‌شود؟
جواب :
اگر خون به ظاهر بدن سرايت نکند و يا در صورت سرايت کردن، کمتر
(167)
از اندازه درهم باشد، براى نمازش اشکالى ندارد؛ ولى اگر بيشتر از اندازه درهم باشد، در صورتى که بتواند بدون بر هم خوردن صورت نماز، در بين نماز تطهير کند، بايد همين کار را انجام دهد، وگرنه بايد نماز را قطع نمايد و پس از تطهير، نماز را از سر بگيرد.
سوال 18 :
اگر در دو جاى بدن يا لباس، لکه خون و هر کدام کمتر از اندازه يک درهم باشد، آيا نماز خواندن اشکال دارد؟
جواب :
اگر جمعا به اندازه درهم باشد، بنا بر احتياط نمى‌توان در آن لباس نماز خواند.
سوال 19 :
در لباس نمازگزار مقدارى خون هست؛ ولى نمى‌داند که به اندازه درهم است يا کمتر از آن. آيا نماز با آن صحيح است؟
جواب :
احتياط واجب، عدم عفو است، مگر آن که سابقا کمتر از درهم بوده و شک کند که زيادتر شده است يا نه.
سوال 20 :
خونى به مقدار کمتر از درهم، در لباس وجود دارد که معلوم نيست خون حيض و نفاس و استحاضه است يا خونى که از رگ بريده خارج شده است. آيا نماز با آن مجزى است يا خير؟
جواب :
در فرض سوال، مشکل است.
سوال 21 :
در مواردى که تطهير بدن يا لباس به دليل زخم يا بيمارى، داراى حرج شخصى يا نوعى باشد و از موارد عفو قروح و جروح محسوب نشود، نماز را چگونه بايد خواند؟
جواب :
اگر بدن نجس باشد و تطهير آن، حرج شخصى داشته باشد، نماز را همان طور بخواند و کافى است و اگر لباس نجس باشد و تطهير لباس براى او حرجى باشد، در صورت امکان لباس را درآورد و به دستورى که براى نماز
(168)
برهنگان گفته شده، نماز بخواند و احتياطا با همان لباس، نماز را دوباره بخواند و اگر خارج کردن لباس برايش مقدور نباشد، با همان لباس، نماز بخواند و اين نماز کافى است. البته هر مقدار از نجاست بدن يا لباس که تطهير آن براى بيمار حرجى نباشد، بنابر احتياط واجب تطهير شود.
سوال 22 :
بدن يا لباس برخى از بيماران بسترى در بيمارستان به واسطه خونگيرى و... نجس مى‌شود. در صورتى که امکان شستن بدن و تهيه لباس پاک نباشد، براى اداى نماز چه بايد بکنند؟
جواب :
در فرض سوال، چنانچه محذورى براى بيمار نداشته باشد، بايد لباس‌هاى نجس خود (حتى ساتر عورت) را در آورد و بنا بر احتياط در حدّ امکان بدن را نيز تطهير کند و نماز بخواند و سپس بنا بر احتياط در صورتى که حرجى نباشد، نماز را در لباس نجس نيز تکرار کند و اگر خارج کردن لباس محذور داشته باشد، بنا بر احتياط در حدّ امکان لباس و بدن را تطهير نمايد و نمازش را بخواند.
سوال 23 :
در صورتى که ملافه يا وسايل درمانى که همراه بيمار است، متنجس باشد و يا احتمال نجاست داشته باشد و تطهير و تعويض آن براى بيمار، غير ممکن يا موجب مشقت باشد، چگونه بايد نماز بخواند؟
جواب :
در مفروض سوال، نماز خواندن به همان صورت صحيح است.
سوال 24 :
شخصى در محلّى زندانى شده و لباس و بدنش نجس است و مقدار آبى که به او داده‌اند، فقط براى آب کشيدن لباس و بدن يا براى وضو گرفتن کافى است و از طرفى وسيله‌اى هم براى تيمّم کردن ندارد تا بعد از آب کشيدن لباس و بدن، با تيمّم نماز بخواند. در اين صوررت چه وظيفه‌اى دارد؟
جواب :
بايد با آن آب، وضو بگيرد و اگر آبى باقى ماند، بنا بر احتياط تا آن جا که ممکن است نجاست بدن را با آن برطرف يا کم کند و اگر آبى براى تطهير
(169)
لباس باقى نماند، چنانچه نماز برهنه محذور داشته باشد، در همان لباس نجس نمازش را بخواند و اشکالى ندارد.
سوال 25 :
کسى که دو يا چند جا از بدنش و يا لباسش نجس شده و آب به اندازه کافى براى پاک کردن همه نجاست از بدن و يا لباس ندارد، آيا تطهير کردن از او ساقط مى‌شود و به همان صورت مى‌تواند نماز بخواند يا خير؟
جواب :
در مفروض سوال، بنا بر احتياط واجب تا آن حد که مى‌تواند از مقدار نجس کم کند.
سوال 26 :
پرستارانى که لباس آنها آغشته به خون و يا ادرار است و امکان تطهير را ندارند، چگونه نماز بخوانند؟ و اگر با اين حال نماز بخوانند، آيا بايد اعاده و قضا نمايند يا خير؟
جواب :
بايد با لباس پاک نماز بخوانند و اگر لباس پاک نداشته باشند، بايد به دستورى که در توضيح المسائل، براى نماز برهنگان ذکر شده (مسأله 823 توضيح المسائل) عمل نمايند و سپس احتياطا با همان لباس نجس نيز نماز را اعاده کنند؛ ولى اگر به خاطر سرما يا عذر ديگرى نمى‌توانند برهنه نماز بخوانند، نماز خواندن آنان در همان لباس نجس، صحيح است. البته در اين صورت بنا بر احتياط به هر مقدار که ممکن است و حرجى نيست بايد از نجاست لباس کم کنند.
سوال 27 :
بيمارى که توانايى طهارت گرفتن خود را ندارد، آيا جايز است طهارت عورتين او توسط شخص ديگرى انجام شود؟ در صورت جواز، آيا طهارت گرفتن، واجب است يا خير؟
جواب :
در مفروض سوال، اگر همسر نباشد و شخص ديگر مرتکب حرام نشود، جايز است و بلکه بر خود بيمار، چنانچه مستلزم حرج نيست، نايب گرفتن لازم است.
(170)
سوال 28 :
آيا نماز با دستبند يا النگو يا ديگر زيور آلاتى که نجس شده است، صحيح است يا نه؟
جواب :
در موارد ذکر شده در سوال، اگر نمازگزار زن باشد و نجاست از زيور آلات به لباس و يا بدن زن سرايت نکند، نمازش صحيح است، و اگر مرد باشد، نمازش از جهت نجاست اشکال ندارد؛ ولى اگر زيور آلات از جنس طلا باشد، از جهت طلا بودن اشياى مذکور، اشکال پيدا مى‌کند.
سوال 29 :
شخصى بول کرد و خود را طاهر نکرد و براى نماز وضو گرفت و نماز خواند و بعد از نماز يادش آمد. آيا صرف تطهير مخرج بول کافى است يا بايد وضو نيز بگيرد؟ و در هر دو صورت، نمازى که خوانده، صحيح است يا خير؟
جواب :
وضو صحيح است؛ اما نمازش باطل است؛ چون فراموش نموده است که خود را تطهير کند و با بدن نجس وارد نماز شده است. پس از به ياد آوردن نجاست، بايد مخرج بول را تطهير و نمازهايى را که با بدن نجس خوانده، اعاده نمايد.
سوال 30 :
اگر مخرج بول، به جهت ندانستن مسأله با آب قليل يک بار آب کشيده شود و لباس نيز با تماس با مخرج بول مرطوب شود، حکم نمازهايى که با اين حالت خوانده شده، چه مى‌شود؟
جواب :
در فرض سوال، چنانچه جاهل قاصر باشد، نمازهاى خوانده شده قضا ندارد؛ ولى براى نمازهاى بعد، بايد از لباس پاک استفاده کند و مخرج بول، هنگام آب کشيدن با آب قليل، به احتياط واجب بايد دو بار شسته شود.
سوال 31 :
اگر کسى مى‌داند که چيزى نجس است و فراموش مى‌کند و بعد با لباس يا بدن مرطوب، با آن چيز نجس ملاقات مى‌کند و نماز مى‌خواند و بعد از نماز به ياد مى‌آورد که آن چيز نجس بوده و در نتيجه لباس يا بدنش در هنگام نماز نجس بوده است. حکم اين نماز چيست؟
(171)
جواب :
در مفروض سوال، اگر از ناحيه وضو و غسل اشکالى پيدا نشده باشد، نماز صحيح است؛ ولى براى نمازهاى بعد، موضع نجس را بشويد.