2 - زمين
مسأله 184 :
زمين با سه شرط کف پا و ته کفش را که به راه رفتن نجس شده پاک مىکند: ((اول)) آن که زمين پاک باشد ((دوم)) آن که خشک باشد ((سوم)) آن که اگر عين نجس مثل خون و بول، يا متنجس مثل گلى که نجس شده در کف پا وته کفش باشد، بواسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين بر طرف شود و نيز زمين بايد خاک يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد، و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه، کف پا و ته کفش نجس پاک نمىشود.
مسأله 185 :
پاک شدن کف پا و ته کفش نجس، بواسطه راه رفتن روى اسفالت و روى زمينى که با چوب فرش شده محل اشکال است.
مسأله 186 :
براى پاک شدن کف پا وته کفش بهتر است مقدار پانزده ذراع دست يا بيشتر راه بروند، اگر چه به کمتر از پانزده ذراع يا ماليدن پا به زمين نجاست بر طرف شود.
مسأله 187 :
لازم نيست کف پا يا ته کفش نجس تر باشد، بلکه اگر خشک هم باشد به راه رفتن پاک مىشود.
مسأله 188 :
بعد از آن که کف پا يا ته کفش نجس به راه رفتن پاک شد، مقدارى از اطراف آن هم که معمولا به گل آلوده مىشود پاک مىگردد.
مسأله 189 :
کسى که با دست و زانو راه مىرود، اگر کف دست يا زانوى او نجس شود، پاک شدن آن با راه رفتن محل اشکال است. و همچنين است ته عصا، ته پاى مصنوعى و نعل چهار پايان و چرخ اتومبيل و درشکه ومانند اينها.
مسأله 190 :
اگر بعد از راه رفتن، بو يا رنگ يا ذره هاى کوچکى از نجاست که ديده نمىشود، در کف پا يا ته کفش بماند اشکال ندارد، اگر چه احتياط مستحب آنست که بقدرى راه بروند که آنها هم بر طرف شوند.
مسأله 191 :
توى کفش بواسطه راه رفتن پاک نمىشود. و پاک شدن کف جوراب بواسطه راه رفتن محل اشکال است.