احکام حائض
مسأله 456 :
: چند چيز بر حائض حرام است:
((اول)) عبادتهائى که مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود، ولى بجا آوردن عبادتهائى که وضو و غسل وتيمم براى آنها لازم نيست، مانند نماز ميت مانعى ندارد.
((دوم)) تمام چيزهائى که بر جنب حرام است ودر احکام جنابت گفته شد.
((سوم)) جماع کردن در فرج، که هم براى مرد حرام است و هم براى زن، اگر چه بمقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، بلکه احتياط واجب آنست که مقدار کمتر از ختنه گاه را هم داخل نکند و بنابر احتياط وطى زن در دبر چه حائض باشد چه نباشد حرام است.
مسأله 457 :
جماع کردن در روزهائى هم که حيض زن قطعى نيست ولى شرعا بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است، پس زنى که بيشتر از ده روز خون مىبيند و بايد بدستورى که بعدا گفته مىشود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمىتواند در آن روزها با او نزديکى نمايد.
مسأله 458 :
اگر مرد با زن خون در حال حيض نزديکى کند چه از قبل باشد چه از دبر لازم است استغفار کند، و احتياط مستحب آنست که کفاره بدهد و کفاره آن بعدا بيان مىشود.
مسأله 459 :
غير از نزديکى کردن با زن حائض، ساير استمتاعات مانند بوسيدن و ملاعبه نمودن مانعى ندارد.
مسأله 460 :
کفاره نزديکى در حال حيض در قسمت اول آن، هيجده نخود طلاى سکه دار ودر قسمت دوم، نه نخود، و در قسمت سوم چهار نخود و نيم است. مثلا زنى که شش روز خون حيض مىبيند، اگر شوهرش در شب يا روز اول ودوم با او جماع کند، هيجده نخود طلا ودر شب يا روز سوم و چهارم نه نخود، و در شب يا روز پنجم و ششم چهار نخود و نيم بدهد.
مسأله 461 :
اگر طلاى سکه دار ممکن نباشد، قيمت آنرا بدهد و اگر قيمت طلا در وقتى که جماع کرده با وقتى که مىخواهد به فقير بدهد فرق کرده باشد، قيمت وقتى را که مىخواهد بفقير بدهد حساب کند.
مسأله 462 :
اگر کسى هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حيض با زن خود جماع کند، هر سه کفاره که روى هم سى و يک نخود و نيم
مىشود بدهد.
مسأله 463 :
اگر با زن حائض چند مرتبه جماع کند بهتر آنست که براى هر جماع يک کفاره بدهد.
مسأله 464 :
اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده، بايد فورا از او جدا شود و اگر جدا نشود نيز احتياط مستحب اين است که کفاره بدهد.
مسأله 465 :
اگر مرد با زن حائض زنا کند يا با زن حائض نامحرمى به گمان اين که عيال خودش است جماع نمايد، نيز احتياط مستحب اين است که کفاره بدهد.
مسأله 466 :
کسى که از روى نادانى يا فراموشى با زن در حال حيض نزديکى کند کفاره ندارد.
مسأله 467 :
اگر مرد باعتقاد اين که زن حائض است با او نزديکى کند و بعدا معلوم شود که حائض نبوده است کفاره ندارد.
مسأله 468 :
طلاق دادن زن در حال حيض، بطورى که در احکام طلاق گفته مىشود باطل است.
مسأله 469 :
اگر زن بگويد حائضم يا از حيض پاک شده ام، بايد حرف او را قبول کرد.
مسأله 470 :
اگر زن در بين نماز حائض شود، نمازش باطل است.
مسأله 471 :
اگر زن در بين نماز شک کند که حائض شده يا نه، نمازش صحيح است. ولى اگر بعد از نماز بفهمد که در بين نماز حائض شده، نمازى که خوانده باطل است.
مسأله 472 :
بعد از آن که زن از خون حيض پاک شد، واجب است براى نماز و عبادتهاى ديگرى که بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود، غسل کند. و دستور آن مثل غسل جنابت است، و بهتر آنست که پيش از غسل وضو هم بگيرد.
مسأله 473 :
بعد از آن که زن از خون حيض پاک شد اگر چه غسل نکرده باشد، طلاق او صحيح است، و شوهرش هم مىتواند با او جماع کند و اولى اين است که جماع پس از شستن فرج باشد، ولى احتياط مستحب آنست که پيش از غسل از جماع با او خوددارى نمايد. اما کارهاى ديگرى که در وقت حيض بر او حرام بوده مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن تا غسل نکند بر او حلال نمىشود.
مسأله 474 :
اگر آب براى وضو و غسل کافى نباشد و به اندازه اى باشد که بتواند غسل کند بايد غسل کند و بهتر آنست که بدل از وضو تيمم نمايد. واگر فقط براى وضو کافى باشد و باندازه غسل نباشد بايد وضو بگيرد و عوض غسل تيمم نمايد. و اگر براى هيچ يک از آنها آب ندارد، بايد دو تيمم کند، يکى بدل از غسل و ديگرى بدل از وضو.
مسأله 475 :
نمازهائى که زن در حال حيض نخوانده قضا ندارد، ولى روزه هاى واجب را که در حال حيض نگرفته بايد قضا نمايد.
مسأله 476 :
هر گاه وقت نماز داخل شود و بداند يا احتمال دهد که اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مىشود، بايد فورا نماز بخواند.
مسأله 477 :
اگر زن نماز را تأخير بيندازد و از اول وقت به اندازه خواندن يک نماز با تحصيل طهارت از حدث بگذرد و حائض شود، قضاى آن نماز بر او واجب است، ولى در تند خواندن و کند خواندن و چيزهاى ديگر، بايد ملاحظه حال خود را بکند، مثلا زنى که مسافر نيست اگر در اول ظهر نماز نخواند قضاى آن در صورتى واجب مىشود که بمقدار خواندن چهار رکعت نماز با تحصيل طهارت از حدث از اول ظهر بگذرد و حائض شود، و براى کسى که مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو رکعت با تحصيل طهارت کافيست.
مسأله 478 :
اگر زن در آخر وقت نماز، از خون پاک شود و به اندازه غسل و خواندن يک رکعت نماز يا بيشتر از يک رکعت وقت داشته باشد، بايد نماز را بخواند و اگر نخواند بايد قضاى آنرا بجا آورد.
مسأله 479 :
اگر زن حائض بعد از پاکى به اندازه غسل وقت ندارد، ولى مىتواند با تيمم نماز را در وقت بخواند، احتياط واجب آنست که آن نماز را با تيمم بخواند، ولى در صورتى که نخواند قضا بر او واجب نيست، اما اگر گذشته از تنگى وقت از جهت ديگر تکليفش تيمم است، مثل آن که آب برايش ضرر دارد، بايد تيمم کند وآن نماز را بخواند. و در صورتى که نخواند لازم است قضا نمايد.
مسأله 480 :
اگر زن بعد از پاک شدن از حيض شک کند که
براى نماز وقت دارد يا نه، بايد نمازش را بخواند.
مسأله 481 :
اگر به خيال اين که به اندازه تهيه مقدمات نماز و خواندن يک رکعت وقت ندارد نماز نخواند، و بعد بفهمد وقت داشته، بايد قضاى آن نماز را بجا آورد.
مسأله 482 :
مستحب است زن حائض در وقت نماز، خود را از خون پاک نمايد و پنبه و دستمال را عوض کند و وضو بگيرد، و اگر نمىتواند وضو بگيرد تيمم نمايد و در جاى نماز رو به قبله بنشيند و مشغول ذکر و دعا و صلوات شود.
مسأله 483 :
خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جائى از بدن را به ما بين خطهاى قرآن، و نيز خضاب کردن بحنا (حنا بستن) و مانند آن، براى حائض مکروه است.