مسأله ۴۲۹.:
مستحب است در تمام نمازهای واجب و مستحب، پیش از ركوع ركعت دوم، قنوت خوانده شود. قنوت نماز وتر که یک رکعت است، پیش از ركوع آن است و قنوت نماز جمعه دوبار است؛ یکی پیش از رکوع رکعت اول و دیگری پس از ركوع ركعت دوم و نماز آیه (آیات) پنج قنوت دارد و نماز عید فطر و عید قربان در رکعت اول، پنج قنوت و در رکعت دوم، چهار قنوت دارند. قنوت نماز شفع» به امید مطلوب بودن، انجام شود.
مسأله ۴۳۰.:
قنوت نماز، کیفیت ویژه دارد که با مطلق ذکر و دعای مشروع در نماز متفاوت است و آن این است که نمازگزار دستها را تا مقابل صورت بلند کند و کف دستها را رو به آسمان قرار دهد و به امید ثواب، انگشتها را به جز انگشت شست، به هم بچسباند و نگاه وی در حال قنوت به کف دستهایش باشد.
مسأله ۴۳۱.:
در قنوت، هر دعا و ذکری کافی است، هرچند بهتر است، گفته شود: «لا إله إلا الله الحليم الكريم، لا إله إلا الله العلى العظيم سبحان الله رب السموات السبع و رب الأرضين السبع و ما فيهن و ما بينهن و رب العرش العظيم والحمد لله رب العالمين).
مسأله ۴۳۲.:
مستحب است قنوت نماز، بلند خوانده شود، هرچند نماز مانند ظهر و عصر، اخفاتی و آهسته باشد؛ خواه نمازگزار امام جماعت باشد یا منفرد؛ ولی اگر مأموم بود، سعی شود که صدای او را امام نشنود.
مسأله ۴۳۳.:
قنوت در نماز مستحب است، از این رو ترک عمدی آن، جایز است و اگر نماز گزار آن را فراموش کند و پیش از رسیدن به رکوع یادش آید، برمی گردد و قنوت را انجام میدهد و اگر در حال رکوع یادش بیاید، پس از رکوع، آن را قضا می کند و اگر در حال سجده یادش بیاید، بعد از پایان نماز، آن را قضا مینماید.