احکام حائض
مسأله 456 :
چند چيز بر حائض حرام است : اول : عـبـادتـهـائى کـه مـانـنـد نـماز بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود, ولى بجا آوردن عبادتهائى که وضو و غسل و تيمم براى آنها لازم نيست , مانند نماز ميت , مانعى ندارد.
دوم : تمام چيزهائى که بر جنب حرام است و در احکام جنابت گفته شد.
سوم : جماع کردن در فرج , که هم براى مرد حرام است و هم براى زن , اگرچه به مقدار ختنه گاه داخـل شود و منى هم بيرون نيايد, بلکه احتياطواجب آن است که مقدار کمتر از ختنه گاه را هم داخل نکند.
مسأله 457 :
جماع کردن در روزهائى هم که حيض زن قطعى نيست ولى شرعا بايد براى خود حـيـض قرار دهد حرام است .
پس زنى که بيشتر از ده روز خون مى بيند و بايد به دستورى که بعدا گـفته مى شود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد, شوهرش نمى توانددر آن روزها با او نزديکى نمايد.
مسأله 458 :
اگر مرد با زن خود در حال حيض نزديکى کند لازم است استغفار کند, و احتياط مستحب آن است که کفاره بدهد.
مسأله 459 :
غير نزديکى کردن با زن حائض , از ساير استمتاعات مانند بوسيدن و ملاعبه نمودن مانعى ندارد.
مسأله 460 :
کفاره نزديکى در حال حيض در قسمت اول آن , هيجده نخود طلاى سکه دار , ودر قسمت دوم , نه نخود , و در قسمت سوم ,چهار نخود و نيم است .
مثلا زنى که شش روز خون حيض مى بيند, اگر شوهرش در شب يا روز اول و دوم با او جماع کند هيجده نخود طلا, و درشب يا روز سوم و چهارم نه نخود, و در شب يا روز پنجم و ششم چهار نخود و نيم بدهد.
مسأله 461 :
اگر طلاى سکه دار ممکن نباشد, قيمت آن را بدهد, و اگر قيمت طلا در وقتى که جـمـاع کرده با وقتى که مى خواهد به فقير بدهدفرق کرده باشد, قيمت وقتى را که مى خواهد به فقير بدهد حساب کند.
مسأله 462 :
اگر کسى هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حيض , با زن خود جماع کند, هر سه کفاره را که روى هم سى و يک نخود و نيم مى شود بدهد.
مسأله 463 :
اگر با زن حائض چند مرتبه جماع کند, بهتر آن است که براى هر جماع يک کفاره بدهد.
مسأله 464 :
اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده , بايد فورا از او جدا شود.
مسأله 465 :
اگر مرد با زن حائض زنا کند يا با زن حائض نامحرمى به گمان اينکه عيال خودش است جماع نمايد کفاره واجب نمى شود.
مسأله 466 :
کسى که از روى نادانى يا فراموشى با زن در حال حيض نزديکى کند کفاره ندارد.
مسأله 467 :
اگـر مـرد به اعتقاد اينکه زن حائض است با او نزديکى کند و بعدا معلوم شود که حائض نبوده است کفاره ندارد.
مسأله 468 :
طلاق دادن زن در حال حيض , به طورى که در احکام طلاق گفته مى شود باطل است .
مسأله 469 :
اگر زن بگويد حائضم يا از حيض پاک شده ام , بايد حرف او را قبول کرد.
مسأله 470 :
اگر زن در بين نماز حائض شود, نمازش باطل است .
مسأله 471 :
اگر زن در بين نماز شک کند که حائض شده يا نه , نماز او صحيح است , ولى اگر بعد از نماز بفهمد که در بين نماز حائض شده ,نمازى که خوانده باطل است .
مسأله 472 :
بعد از آنکه زن از خون حيض پاک شد, واجب است براى نماز و عبادتهاى ديگرى که بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود, غسل کند.
و دستور آن مثل غسل جنابت است .
و بهتر آن است که پيش از غسل يا بعد از غسل وضو هم بگيرد.
مسأله 473 :
بعد از آنکه زن از خون حيض پاک شد, اگرچه غسل نکرده باشد, طلاق او صحيح اسـت و شـوهـرش هم مى تواند با او جماع کند, و اولى اين است که جماع پس از شستن فرج باشد, ولـى احتياط مستحب آن است که پيش از غسل از جماع با او, خوددارى نمايد.
اماکارهاى ديگرى که در وقت حيض بر او حرام بوده مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن تا غسل نکند بر او حلال نمى شود.
مسأله 474 :
اگر آب براى وضو و غسل کافى نباشد و به اندازه اى باشد که بتواند غسل کند, بايد غسل کند, و بهتر آن است که بدل از وضوتيمم نمايد.
و اگر فقط براى وضو کافى باشد و به اندازه غـسل نباشد, بايد وضو بگيرد و عوض غسل تيمم نمايد.
و اگر براى هيچ يک از آنها آب ندارد, بايد دو تيمم کند, يکى بدل از غسل و ديگرى بدل از وضو.
مسأله 475 :
نمازهائى که زن در حال حيض نخوانده قضا ندارد, ولى روزه هاى واجب را که در حال حيض نگرفته بايد قضا نمايد.
مسأله 476 :
هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند يا احتمال دهد که اگر نماز را تاخير بيندازد حائض مى شود, بايد فورا نماز بخواند.
مسأله 477 :
اگر زن نماز را تاخير بيندازد و از اول وقت به اندازه خواندن يک نماز با تحصيل طـهارت از حدث بگذرد و حائض شود, قضاى آن نماز بر او واجب است , ولى در تند خواندن و کند خـوانـدن و چـيزهاى ديگر بايد ملاحظه حال خود را بکند, مثلا زنى که مسافر نيست اگر دراول ظـهـر نـماز نخواند, قضاى آن در صورتى واجب مى شود که به مقدار خواندن چهار رکعت نماز با تـحصيل طهارت از حدث از اول ظهر بگذردو حائض شود, و براى کسى که مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو رکعت با تحصيل طهارت کافى است .
مسأله 478 :
اگر زن در آخر وقت نماز, از خون پاک شود و به اندازه غسل و خواندن يک رکعت نماز يا بيشتر از يک رکعت وقت داشته باشدبايد نماز را بخواند, و اگر نخواند بايد قضاى آن را بجا آورد.
مسأله 479 :
اگـر زن حـائض به اندازه غسل وقت ندارد ولى مى تواند با تيمم نماز را در وقت بـخـواند, احتياط واجب آن است که آن نماز را باتيمم بخواند, ولى در صورتى که نخواند قضا بر او واجـب نيست .
اما اگر گذشته از تنگى وقت , تکليفش تيمم است , مثل آنکه آب برايش ضرردارد, بايد تيمم کند و آن نماز را بخواند, و در صورتى که نخواند لازم است قضا نمايد.
مسأله 480 :
اگـر زن بـعد از پاک شدن از حيض , شک کند که براى نماز وقت دارد يا نه , بايد نمازش را بخواند.
مسأله 481 :
اگر به خيال اينکه به اندازه تهيه مقدمات نماز و خواندن يک رکعت وقت ندارد, نماز نخواند و بعد بفهمد وقت داشته , بايد قضاى آن نماز را بجا آورد.
مسأله 482 :
مستحب است زن حائض , در وقت نماز, خود را از خون پاک نمايد و پنبه و دستمال را عوض کند و وضو بگيرد, و اگر نمى تواندوضو بگيرد, تيمم نمايد و در جاى نماز رو به قبله بنشيند و مشغول ذکر و دعا و صلوات شود.
مسأله 483 :
خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جائى از بدن را به مابين خطهاى قرآن , و نيز خضاب کردن به حنا و مانند آن , براى حائض مکروه است .