ب - مستحبّات احرام
مسأله 290) امور زير در احرام مستحبّ است:
1 - آن که پيش از احرام بدن را پاکيزه نمايد وناخن و شارب خود را بگيرد و موهاى زير بغل و زير شکم را بتراشد يا با داروى نظافت برطرف کند.
2 - کسى که قصد انجام حجّ دارد از اوّل ماه ذى‌قعده و کسى که قصد عمره مفرده دارد، از يک ماه قبل موهاى سر و ريش خود را اصلاح نکند.
3 - آن که پيش از احرام در ميقات غسل احرام بنمايد، بلکه چون براى احرام بستن پاک بودن از حدث اکبر و اصغر شرط نيست و در حال جنابت و حيض و نفاس نيز مى‌توان محرم شد غسل احرام حتّى براى زن حايض و نفساء نيز مستحبّ است. در روايات معتبر نسبت به غسل احرام تأکيد شده تا آن‌جا که برخى از فقها آن را واجب و شرط صحّت احرام دانسته‌اند، گرچه اقوى عدم وجوب غسل احرام است ولى خوب است مؤمنان تا آن‌جا که ممکن است غسل احرام را ترک نکنند و اگر کسى احتمال بدهد که در ميقات آب پيدا نشود جايز است پيش از رسيدن به ميقات غسل کند و اگر در ميقات آب پيدا کرد مستحبّ است مجدّداً غسل کند. اگر حاجى يا معتمر پس از غسل احرام لباسى را که پوشيدن آن بر محرم حرام است بپوشد يا غذايى که خوردن آن بر محرم حرام است بخورد مستحبّ است غسل را اعاده نمايد. اگر کسى در روز براى احرام غسل کند از غسل تا آخر شب آينده کفايت مى‌کند و اگر در شب غسل نمايد تا آخر روز آينده کافى است؛ ولى اگر پس از غسل و پيش از احرام محدث به حدث اصغر شود غسل را اعاده نمايد.
4 - آن که دو جامه احرام از پنبه و سفيد باشد.
5 - آن که احرام پس از نماز و دعاهايى که وارد شده، صورت گيرد؛ بدين ترتيب که در صورت امکان پس از نماز ظهر محرم شود و در صورتى که ممکن نيست پس از يکى ديگر از نمازهاى واجب شبانه روزى و اگر اين هم ممکن نيست پس از شش يا دو رکعت نماز نافله، محرم شود و محرم شدن پس از شش رکعت نماز افضل از محرم شدن پس از دو رکعت نماز است. در اين نمازها در رکعت اوّل پس از حمد، سوره توحيد و در رکعت دوّم پس از حمد، سوره کافرون را مى‌خواند. پس از نماز، خداوند را حمد و ثنا مى‌گويد و بر پيامبرصلى الله عليه وآله و خاندان اوعليهم السلام درود مى‌فرستد، آنگاه اين دعا را مى‌خواند:
"اَللَّهُمَّ اِنِّي أَسْأَلُکَ اَنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنِ اسْتَجابَ لَکَ، وَآمَنَ بِوَعْدِکَ وَاتَّبَعَ اَمْرَکَ فَاِنِّي عَبْدُکَ وَفِي قَبْضَتِکَ، لا اُوقِي إِلّا ما وَقَيْتَ، وَلا آخُذُ إِلّا ما اَعْطَيْتَ، وَقَدْ ذَکَرْتَ الْحَجَّ فَأَسْأَلُکَ اَنْ تَعْزِمَ لِي عَلَيْهِ عَلى کِتابِکَ وَسُنَّةِ نَبِيِّکَ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَتُقَوِّيَنِي عَلى ما ضَعُفْتُ وَتُسَلِّمَ لِي مَناسِکِي فِي يُسْرٍ مِنْکَ وَعافِيَةٍ، وَاجْعَلْنِي مِنْ وَفْدِکَ الَّذِي رَضِيتَ وَارْتَضَيْتَ وَسَمَّيْتَ وَکَتَبْتَ. اَللَّهُمَّ اِنِّي خَرَجْتُ مِنْ شُقَّةٍ بَعِيدَةٍ، وَاَنْفَقْتُ مالِي ابْتِغاءَ مَرْضاتِکَ. اَللَّهُمَّ فَتَمِّمْ لِي حَجَّتِي وَعُمْرَتِي، اَللَّهُمَّ إِنِّي اُريْدُ التَّمَتُّعَ بِالعُمْرَةِ اِلَى الْحَجِّ عَلى کِتابِکَ وَسُنَّةِ نَبِيِّکَ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَآلِهِ، فَاِنْ عَرَضَ لِي عارِضٌ يَحْبِسُني فَخَلِّنِي حَيْثُ حَبَسْتَنِي بِقَدَرِکَ الَّذِي قَدَّرْتَ عَلَىَّ اَللَّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ حَجَّةً فَعُمْرَةً، اَحْرَمَ لَکَ شَعْرِي وَبَشَرِي وَلَحْمِي وَدَمِي وَعِظامِي وَمُخِّي وَعَصَبِي مِنَ النِّساءِ وَالثِّيابِ وَالطِّيبِ، اَبْتَغِي بِذلِکَ وَجْهَکَ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ."(13)
6 - آن که هنگام پوشيدن جامه‌هاى احرام بگويد:
"اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي رَزَقَنِي ما اُوارِي بِهِ عَوْرَتِي وَاُؤَدِّي فِيهِ فَرْضِي وَاَعْبُدُ فِيهِ رَبِّي وَاَنْتَهِي فِيهِ إلى ما أمَرَنِي، اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي قَصَدْتُهُ محرّمات احرام
فَبَلَّغَنِي وَاَرَدْتُهُ فَاَعانَنِي وَقَبِلَنِي وَلَمْ يَقْطَعْ بِي وَوَجْهَهُ اَرَدْتُ فَسَلَّمَنِي فَهُوَ حِصْنِي وَکَهْفِي وَحِرْزِي وَظَهْرِي وَمَلاذِي وَرَجائِي وَمَنْجايَ وَذُخْرِي وَعُدَّتِي فِي شِدَّتِي وَرَخائِي."(14)
7 - آن که در حال احرام لبّيک‌ها را تکرار کند، بويژه هنگام بيدار شدن از خواب، پس از هر نماز واجب و مستحبّ، هنگام رسيدن به سواره، هنگام بالا رفتن از تپّه يا فرود آمدن از آن، در پايان شب و هنگام سحر.