ــ تلبيه:
مسأله: سوّم از واجبات احرام: تلبيه مى‌باشد، يعنى گفتن اين جمله: (لَبَّيْکَ اللهمَّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ لا شَريکَ لَکَ لَبَّيْک) و احوط اضافه نمودن اين جمله است: (إنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلکَ لا شَريکَ لَکَ) و سزاوار است کلمه (لَبَّيْکَ) را در آخر آن اضافه کند، پس تلبيه کامل چنين است: (لَبَّيْکَ اللهمَّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ لا شَريکَ لَکَ لَبَّيْک، إنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلکَ، لا شَريکَ لَکَ لَبَّيْک) . يعنى: پروردگارا مکرّراً فرمان تو را اطاعت مىکنم، براى تو شريکى نيست، بدرستى که ستايش، تو را سزا است، و نعمت و ملک و پادشاهى از آن تو است، شريکى براى تو در آنها نيست.
مسأله: قرائت تلبيه فقط يک بار واجب مى‌باشد، و به وسيله آن احرام منعقد مى‌شود، ولى مستحب است تلبيه را تکرار کند هنگامى که از خواب بر مى‌خيزد، و بعد از هر نماز واجب، و به هنگام سوار شدن و در هر پستى و بلندى، و مستحب است هنگام سحر بسيار تلبيه بگويد، حتّى اگر جنب يا حايض باشد.
مسأله: مستحب است در عمره تمتّع تلبيه را قطع نکند تا اينکه خانه‌هاى مکّه مکرّمه را مشاهده نمايد، و در حجّ تمتع تا زوال روز عرفه (روز نهم) مستحب است تلبيه را قطع نکند و بعد از آن تلبيه نگويد.
مسأله: اگر فراموش کند در مکان احرام (ميقات) تلبيه بگويد و بعد از گذشتن از ميقات به يادآورد در صورت امکان بايد به ميقات برگردد، و اگر نمى‌تواند از همانجا تلبيه بگويد و احرامش صحيح خواهد بود، و چنانچه داخل محدوده حرم شده است بايد در صورت امکان خارج شود و تلبيه را بگويد.
مسأله: بر مکلّف لازم است الفاظ تلبيه را ياد گرفته و با قرائت عربى صحيح ادا نمايد (مانند قرائت نماز) هرچند با تلقين ديگرى باشد، يعنى کسى با قرائت صحيح ادا نموده و اين شخص از زبان او گرفته و صحيح ادا نمايد. پس اگر اين الفاظ را با قرائت صحيح ياد نگرفت و تلقين نيز برايش ممکن نبود واجب است آنچه را که مى‌تواند بگويد و بنا بر احتياط مستحب در اين صورت جمع کند بين گفتن به ميسور و گفتن ترجمه آن و نايب گرفتن ديگرى که به جاى او بگويد.
مسأله: شخص گنگ و لال بايد با انگشت خود به تلبيه اشاره نموده و زبان خود را حرکت دهد، و بهتر است که علاوه بر آنچه اشاره نموده نايب نيز بگيرد تا اين کلمات را به نيابت او صحيحاً ادا نمايد.
مسأله: براى شخص بيهوش و بچّه غير مميّز ديگرى نيابةً تلبيه بگويد کرچه بيهوش اگر قبل از اعمال به هوش آمد احتياط واجب اين است که خودش برگردد به ميقات و از آنجا محرم شود.
مسأله: احرام حج تمتّع و احرام عمره تمتّع و احرام حج (افراد) و احرام عمره مفرده بدون تلبيه محقّق نمى‌شود، و امّا احرام حج (قران) همانطورى که با تلبيه منعقد و محقّق مى‌شود با (اشعار) و (تلقيد) نيز محقّق مى‌گردد امّا اشعار مختص به شتر قربانى است و تقليد مشترک است بين شتر و گاو و گوسفند قربانى، واولى در شتر جمع بين اشعار و تقليد است، بنا بر اين در حج قران مخيّر است بين سه چيز: تلبيه يا اشعار يا تقليد.
مسأله: اشعار عبارت است از: پاره کردن کوهان شتر، و احوط و افضل پاره کردن طرف راست کوهان است، و اولى اين است که محرم در حال قيام اشعار کند، و بدن شتر را خون آلود کند.
مسأله: تقليد قربانى ـ على‌الأحوط ـ عبارت از اين است که نعلين کهنه‌اى که با آن نماز خوانده به گردن قربانى آويزان نمايد.
مسأله: لازم نيست تلبيه همزمان بانيّت احرام و پوشيدن لباس احرام باشد بلکه احوط مى‌باشد، و تأخير تلبيه از نيّت احرام و پوشيدن لباس احرام جايز است.
مسأله: در صحّت احرام طهارت از حدث اصغر و اکبر شرط نيست، بنا بر اين احرام شخص بى‌وضو و جنب يا زن حايض و نفساء اشکالى ندارد.
مسأله: تلبيه (يا اشعار و تقليد در حج قران) براى تحقّق احرام به منزله تکبيرةالاحرام است براى نماز، و احرام بدون آنها محقّق نمى‌شود، پس هرگاه نيّت احرام نموده و لباس احرام پوشيده امّا هنوز تلبيه نگفته (يا در حج (قران) اشعار يا تقليد ننموده) احرام محقّق نشده و انجام محرّمات احرام کفّاره نخواهد داشت.
مسأله: کسى که مى‌خواهد از مدينه منوّره به مکه معظّمه برود مستحب است تلبيه را تا (بيداء) (زمينى است که تقريبا 2 کيلومتر بعد از مسجد شجره است) آهسته بگويد و از آن به بعد مستحب است جهراً (بلند) بگويد، و کسى که از راههاى ديگر به مکه معظّمه مى‌رود مستحب است مقدارى از راه، آهسته تلبيه گفته و سپس جهراً بگويد، و نيز مستحب است تلبيه را در موقع احرام و پوشيدن لباس احرام آهسته بگويد، و کسى که مى‌خواهد از مکّه به عرفات برود مستحب است تلبيه را تا رقطاء (نام محلّه‌اى است در مکّه) آهسته، و از آن به بعد جهراً بگويد.
مسأله: در عمره تمتّع هنگامى که چشمش به خانه‌هاى مکّه معظّمه بيفتد لازم است تلبيه را قطع کند، و در عمره مفرده چنانچه خارج از حرم احرام بسته وقت ورود در حرم تلبيه را قطع کند، و اگر داخل مکّه بوده و خارج شده براى احرام وقتى چشمش به کعبه معظّمه افتاد تلبيه را قطع کند، و عموم حجّاج از ظهر روز عرفه تلبيه نگويند.
مسأله: اگر بعد از پوشيدن لباس احرام و پيش از گذشتن از ميقات شک کند که تلبيه گفته يا نه، بنا بر نگفتن بگذارد و تلبيه را بگويد، و اگر بعد از گفتن تلبيه شک کند صحيح گفته يا نه، بنا را بر صحت بگذارد و احرام و عملش صحيح است.