سعى
سوال 210 :
اگر مُحرم در حال سعى، در ارابه به خواب برود، حکمش چيست؟
جواب :
از همان جا که به خواب رفته بوده، قصد سعى کند و آن را اعاده نمايد و اگر معيّنا جاى خواب را نمى‌داند، لازم است احتياط کند و به هر مقدارى که احتمال مى‌دهد در خواب بوده، برگردد و نيّت کند از همان جا که به خواب رفته است، محسوب شود.
سوال 211 :
کسى بعد از شوط چهارم در سعى، به جهت رفع حاجت برادر مؤمن خود، سعى را ترک کرده و موالات در سعى از بين رفته است و بعد برگشته و بقيه سعى را انجام داده است. آيا در سعى نيز تفصيلاتى که در ترک کردن طواف گفته شده، وجود دارد؟ در رمى چه طور؟
جواب :
تفصيلى که نسبت به موالات در طواف گفته شده، در سعى و رمى وجود ندارد؛ ولى در سعى، هنگامى که آن را در شوط اول ترک کند و موالات عرفى از بين برود، احتياطا بايد سعى را دوباره از اول انجام دهد.
سوال 212 :
حاجى در سعى بين صفا و مروه، اشتباها معتقد به وجوب هروله در بين دو مناره است و بعد از فراغ از سعى، مى‌فهمد که در يکى از شوط‌ها از روى غفلت هروله را انجام نداده و در اين حال براى جبران آن، يک شوط از صفا به همراه هروله انجام مى‌دهد و دوباره در صفا تمام مى‌کند. با توجه به اين که به اعتقاد او اين دو شوط زايد، صحيح است، آيا سعى او صحيح انجام شده است يا خير؟
جواب :
اگر بعد از فراغ از سعى بوده، اشکالى ندارد و سعى او صحيح است.
سوال 213 :
کسى مى‌دانسته سعى را بايد از صفا شروع کند؛ ولى اشتباها خيال کرده که
(547)
مروه همان صفا است و در نتيجه سعى خود را از مروه شروع کرده و قبل از اتمام هفت دور سعى، متوجه شده و براى تصحيح اشتباه خود، يک دور ديگر هم به سعى اضافه نموده تا در نتيجه، سعى در مروه تمام شود. آيا سعى او صحيح است؟
جواب :
در فرض مذکور، سعى او صحيح است.
سوال 214 :
اگر مادر از فرزندش تقاضا کند که سعى بين صفا و مروه را از طرف او اعاده کند، آيا اعاده سعى توسّط فرزند، به نيابت از مادر مجزى است؟
جواب :
انجام دادن سعى توسّط فرزند و يا هر نايب ديگرى به نيابت از مادر مجزى نيست، مگر اين که عاجز باشد و حتى با چرخ و کالسکه هم نتواند سعى کند و يا اين که در مکه نباشد و نتواند به مکه بيايد.
سوال 215 :
در کتاب مناسک آمده که اگر کسى در روز طواف کند، تا آخر شب براى انجام دادن سعى بين صفا و مروه مجاز است. مراد از آخر شب در اين جا، طلوع فجر است يا طلوع آفتاب؟ و اگر کسى در شب طواف کند، تا چه مقدارى مى‌تواند سعى را به تأخير بيندازد؟ وچنانچه کسى در هر دو صورت مذکور، سعى را تا روز بعد به تأخير بيندازد، وظيفه‌اش چيست؟
جواب :
مقصود از آخر شب، همان طلوع فجر است و تأخير سعى در هر دو فرض سوال، تا طلوع فجر اشکال ندارد و چنانچه تا روز بعد سعى را به تأخير بيندازد، انجام دادن سعى کافى است و اعاده طواف لازم نيست، هر چند تأخير عمدى سعى تا روز بعد جايز نيست.
سوال 216 :
کسى طواف را فراموش کرده و در مکه به ياد مى‌آورد؛ ولى به علت بيمارى يا عذر ديگرى نمى‌تواند طواف کند و براى طواف نايب مى‌گيرد. آيا در اين صورت، اعاده سعى هم لازم است يا خير؟
جواب :
در فرض مذکور، به احتياط واجب بايد خودش و در صورتى که نمى‌تواند، نايب، سعى را هم انجام دهد و منوبٌ عنه (در صورتى که طواف
(548)
مربوط به عمره مفرده يا عمره تمتّع بوده) پس از سعى، بنا بر احتياط تقصير نمايد.