احکام حائض (آیت الله حسین وحید خراسانی)

احکام حائض

مسأله 456 :

چند چيز بر حائض حرام است :

( اول ) عبادتهايى که مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمم به جا آورده شود - مراد از حرمت در مورد اين عبادات اين است که جائز نيست آنها را به قصد أمر و مطلوبيت شرعى به جا آورد - ولى به جا آوردن عبادتهايى که وضو و غسل و تيمم براى آنها لازم نيست - مانند نماز ميت - مانعى ندارد .

( دوم ) تمام چيزهايى که بر جنب حرام است و در احکام جنابت گذشت .

( سوم ) جماع کردن در فرج ، که هم براى مرد حرام است و هم براى زن ، اگر چه کمتر از مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد ، و بنابر احتياط واجب از وطى در دبر زن حائض اجتناب شود ، و غير از نزديکى کردن با زن حائض ساير استمتاعات - مانند بوسيدن و ملاعبه نمودن - مانعى ندارد .

مسأله 457 :

جماع کردن در روزهايى هم که حيض زن قطعى نيست ولى شرعا بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است ، بنابراين زنى که بيشتر از ده روز خون مى بيند و بايد به دستورى که بعد مى آيد روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد ، شوهرش نمى تواند در آن روزها با او نزديکى کند .

مسأله 458 :

اگر مرد با زن خود در حال حيض نزديکى کند - بنابر احتياط مستحب - در قسمت اول آن ، هيجده نخود طلاى مسکوک و در قسمت دوم ، نه نخود و در قسمت سوم ، چهار نخود و نيم کفاره بدهد ، مثلا زنى که شش روز خون حيض مى بيند ، اگر شوهرش در شب يا روز اول و دوم با او جماع کند ، هيجده نخود طلا و در شب و يا روز سوم و چهارم ، نه نخود و در شب يا روز پنجم و ششم ، چهار نخود و نيم بدهد ، و کفاره بر زن نيست .

مسأله 459 :

بنابر احتياط مستحب ، براى وطى در دبر زن حائض ، بر طبق مسألهء قبل کفاره بدهد

مسأله 460 :

اگر طلاى سکه دار ممکن نباشد قيمت آن را بدهد ، و اگر قيمت آن در وقتى که جماع کرده با وقتى که مى خواهد به فقير بدهد فرق کرده باشد ، قيمت وقتى را که مى خواهد به فقير بدهد حساب کند .

مسأله 461 :

اگر کسى هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حيض ، با زن خود جماع کند - بنابر احتياط مستحب - هر سه کفاره را که روى هم سى و يک نخود و نيم مى شود بدهد .

مسأله 462 :

اگر با زن حائض چند مرتبه جماع کند احتياط مستحب آن است که براى هر جماع يک کفاره بدهد .

مسأله 463 :

اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده بايد فورا از او جدا شود ، و اگر جدا نشود بنابر احتياط مستحب کفاره بدهد .

مسأله 464 :

اگر مرد با زن حائض زنا کند ، يا با زن حائض نامحرمى به گمان اين که عيال خودش است جماع نمايد ، احتياط مستحب آن است که کفاره بدهد .

مسأله 465 :

کسى که نمى تواند کفاره بدهد ، احتياط مستحب آن است که به يک فقير صدقه بدهد و اگر نتوانست استغفار کند .

مسأله 466 :

کسى که از روى نادانى - در صورتى که جاهل قاصر باشد - يا فراموشى با زن در حال حيض نزديکى کند کفاره ندارد ، ولى در جاهل مقصر محل اشکال است .

مسأله 467 :

اگر به اعتقاد اين که زن حائض است با او نزديکى کند و بعد معلوم شود که حائض نبوده است ، کفاره ندارد .

مسأله 468 :

طلاق دادن زن در حال حيض ، به طورى که در احکام طلاق خواهد آمد باطل است

مسأله 469 :

اگر زن بگويد حائضم يا از حيض پاک شده ام ، بايد حرف او را قبول کرد .

مسأله 470 :

اگر زن در بين نماز حائض شود ، نماز او باطل است .

مسأله 471 :

اگر زن در بين نماز شک کند که حائض شده يا نه ، نماز او صحيح است ، ولى اگر بعد از نماز بفهمد که در بين نماز حائض شده ، نمازى که خوانده باطل است .

مسأله 472 :

بعد از آن که زن از خون حيض پاک شد ، واجب است براى نماز و عبادتهاى ديگرى که بايد با وضو يا غسل يا تيمم به جا آورده شود غسل کند ، و دستور آن مثل غسل جنابت است ، و احتياط مستحب آن است که پيش از غسل وضو هم بگيرد .

مسأله 473 :

بعد از آن که زن از خون حيض پاک شد ، اگر چه غسل نکرده باشد طلاق او صحيح است ، و شوهرش هم مى تواند با او جماع کند ، ولى احتياط واجب اين است که جماع بعد از شستن فرج باشد ، و احتياط مستحب آن است که پيش از غسل - خصوصا در جايى که شدت ميل نباشد - از جماع با او خوددارى نمايد ، اما کارهاى ديگرى که در وقت حيض بر زن حرام بوده - مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن - تا غسل نکند بر او حلال نمى شود .

مسأله 474 :

اگر آب براى وضو و غسل کافى نباشد و به اندازه اى باشد که بتواند غسل کند ، بايد غسل کند ، و احتياط مستحب آن است که بدل از وضو تيمم نمايد ، و اگر فقط براى وضو کافى باشد و به اندازه غسل نباشد ، بايد وضو بگيرد و عوض غسل تيمم نمايد ، و اگر براى هيچ يک از آنها آب ندارد ، بايد دو تيمم کند يکى بدل از غسل و ديگرى بدل از وضو .

مسأله 475 :

نمازهايى که زن در حال حيض نخوانده قضا ندارد و حکم نماز آيات در مسألهء " 1514 " خواهد آمد و روزه ء ماه رمضان را بايد قضا نمايد ، ولى در روزه ء واجب به نذر معين يعنى نذر کرده باشد که روز معينى روزه بگيرد و مصادف با ايام حيض شود بنابر احتياط واجب قضا نمايد .

مسأله 476 :

هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند که اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مى شود ، بايد فورا نماز را بخواند ، و همچنين بنابر احتياط واجب اگر احتمال دهد .

مسأله 477 :

اگر زن نماز را از اول وقت تأخير بيندازد و به اندازه ء خواندن يک نماز واجد شرايط و فاقد موانع صحت به حسب حال خودش بگذرد و حائض شود ، قضاى آن نماز بر او واجب است ، و همچنين است - بنابر احتياط واجب - اگر به مقدار نماز با طهارت از حدث هر چند با تيمم وقت داشته باشد ، اگر چه متمکن از داشتن بعضى از شرايط ، مانند ساتر و طهارت از خبث نباشد .

مسأله 478 :

اگر زن در آخر وقت نماز از خون پاک شود ، و به اندازه ء غسل و خواندن يک رکعت نماز يا بيشتر از يک رکعت وقت داشته باشد ، بايد نماز را بخواند ، و اگر نخواند بايد قضاى آن را به جا آورد .

مسأله 479 :

اگر زن حائض بعد از پاکى به اندازه ء غسل وقت ندارد ولى مى تواند با تيمم نماز را در وقت بخواند ، احتياط واجب آن است که آن نماز را با تيمم بخواند ، و در صورتى که نخواند قضا بر او واجب نيست ، اما اگر از جهت ديگر تکليفش تيمم است - مثل آن که آب برايش ضرر دارد - واجب است تيمم کند و آن نماز را بخواند ، و در صورتى که نخواند واجب است قضا نمايد .

مسأله 480 :

اگر زن بعد از پاک شدن از حيض شک کند که براى نماز وقت دارد يا نه ، بايد نمازش را بخواند .

مسأله 481 :

اگر به خيال اين که به اندازه ء تهيهء مقدمات نماز و خواندن يک رکعت وقت ندارد ، نماز نخواند و بعد بفهمد وقت داشته ، بايد قضاى آن نماز را به جا آورد .

مسأله 482 :

مستحب است زن حائض در وقت نماز ، خود را از خون پاک نمايد و پنبه و دستمال را عوض کند و وضو بگيرد ، و اگر نمى تواند وضو بگيرد تيمم نمايد و در جاى پاکى رو به قبله بنشيند و مشغول ذکر و تسبيح و تهليل و تحميد به مقدار نماز بشود .

مسأله 483 :

خضاب کردن به حنا و مانند آن و رساندن جايى از بدن را به ما بين خطهاى قرآن براى حائض مکروه است ، و همراه داشتن قرآن ، و خواندن قرآن براى او مانعى ندارد .