6 - شک در نماز مستحبى
مسأله 1202 :
اگر در شماره رکعتهاى نماز مستحبى شک کند, چنانچه طرف بيشتر شک , نماز را باطل مى کند, بايد بنا را بر کمتر بگذارد, مثلا اگر در نافله صبح شک کند که دو رکعت خوانده يا سـه رکـعـت , بـايـد بـنـا بگذارد که دو رکعت خوانده است .
و اگر طرف بيشتر شک نماز را باطل نـمـى کـنـد, مـثلا شک کند که دو رکعت خوانده يا يک رکعت بهر طرف شک عمل کند, نمازش صحيح است .
مسأله 1203 :
کم شدن رکن , نافله را باطل مى کند, ولى زياد شدن رکن , آن را باطل نمى کند, پس اگر يکى ازکارهاى نافله را فراموش کند وموقعى يادش بيايد که مشغول رکن بعد از آن شده , بايد آن کار را انجام دهد و دوباره آن رکن را بجا آورد,مثلا اگر در بين رکوع يادش بيايد که سوره را نخوانده , بايد برگردد و سوره را بخواند,و دوباره به رکوع رود.
مسأله 1204 :
اگر در يکى از کارهاى نافله شک کند - خواه رکن باشد يا غير رکن -چنانچه محل آن نگذشته باشد, بايد بجا آورد و اگر محل آن گذشته , به شک خوداعتنا نکند.
مسأله 1205 :
اگر در نماز مستحبى دو رکعتى , گمانش به سه رکعت يا بيشتر برود,بايد اعتنا نـکـند و نمازش صحيح است , و اگر گمانش به دو رکعت يا کمتر برود, بنا براحتياط واجب بايد بـهـمـان گمان عمل کند, مثلا اگر گمانش به يک رکعت مى روداحتياطا بايد يک رکعت ديگر بخواند.
مسأله 1206 :
اگر در نماز نافله کارى کند که براى آن در نماز واجب , سجده سهوواجب مى شود, يا يک سجده يا تشهد را فراموش نمايد, لازم نيست بعد از نماز,سجده سهو يا قضاى سجده وتشهد را بجا آورد.
مسأله 1207 :
اگر شک کند که نماز مستحبى را خوانده يا نه , چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طـيار وقت معين نداشته باشد, بنا بگذارد که نخوانده است , و همچنين است اگر مثل نافله يوميه وقـت معين داشته باشد ولکن پيش از گذشتن وقت , شک کند که آن را بجا آورده يا نه , ولى اگر بعد از گذشتن وقت شک کند که خوانده است يا نه , به شک خود اعتنا نکند.