حدّ شرب خمر
سوال 1427 :
آيا خوردن شراب به مقدار کم، در صورتى که فقط و فقط براى معالجه باشد و به هيچ وجه هدف سکر در آن نباشد و توأم با استغفار و اکراه باشد و معالجه هم بدين طريق ميسّر شود، به نحوى که هيچ دارويى نتواند تا اين حدّ مؤثّر باشد، و فى الواقع براى حفظ جان و بقاى وجود باشد و لاغير مجاز است؟
جواب :
تنها در صورتى جايز است که ضرورت قطعى پيدا کند و داروى منحصر به فرد باشد و جانشينى نداشته باشد، و غالباً چنين نيست.
سوال 1428 :
نوشيدن مسکرات، بطورى که آدمى را از خود بى خود نکند و براى او ضرر نداشته باشد، چه حکمى دارد؟
جواب :
نوشيدن مسکرات در هيچ حال جايز نيست و حدّ شرعى دارد و تفاوت حال اشخاص در آن تأثيرى ندارد; حتّى نوشيدن يک قطره از آن هم حرام است.
سوال 1429 :
چنانچه متّهم بعد از اقرار به شرب خمر در محضر دادگاه مدّعى شود که قبل از دستگيرى از گناه خود توبه نموده است، آيا در اين مورد حدّ ساقط مى گردد، يا اين که اين مورد از مواردى است که مى تواند مشمول عفو ولىّ امر قرار گيرد؟
جواب :
توبه بعد از دستگيرى اثرى ندارد; ولى هرگاه سخن او حکايت از توبه فعلى او کند، حاکم شرع مى تواند او را ببخشد، مشروط بر اين که ثبوت جرم از طريق اقرار باشد.