کفاره روزه (آیت الله سید علی خامنه ای)

کفاره روزه و مقدار آن‌

سوال 801 :

ج: اگر اطمينان داشته باشد که فقير به وکالت از او طعام خريده و سپس آن را به عنوان کفاره قبول مى‌کند، اشکال ندارد.

سوال 802 :

ج: مطالبه اجرت کار و پخت غذا براى وى جايز است، ولى نمى‌تواند آن را بابت کفاره حساب نمايد و يا از اموالى که بايد به عنوان کفاره به فقرا داده شود، بردارد.

سوال 803 :

ج: فديه تأخير قضاى روزه ماه رمضان هر چند به مدت چند سال هم به تأخير افتاده باشد، يکبار واجب است و آن عبارت است از يک مد طعام براى هر روزى، و فديه هم زمانى واجب مى‌شود که تأخير قضاى روزه ماه رمضان تا ماه رمضان ديگر بر اثر سهل انگارى و بدون عذر شرعى باشد، ولى اگر به خاطر عذرى باشد که شرعا مانع صحت روزه است، فديه‌اى ندارد.

سوال 804 :

ج: اگر افطار روزه ماه رمضان از جهت بيمارى و تأخير قضاى آن هم از جهت ادامه بيمارى بوده است، براى هر روز يک مدطعام به عنوان فديه بر خود زن واجب است و چيزى بر عهده شوهرش نيست.

سوال 805 :

ج: در فرض مذکور افطار عمدى براى او جايز نيست و اگر عمدا افطار کند، در صورتى که قبل از زوال باشد، کفاره‌اى بر او واجب نيست و اگر بعد از زوال باشد، کفاره بر او واجب است که عبارت است از غذا دادن به ده مسکين، و در صورت عدم تمکّن، واجب است سه روز روزه بگيرد.

سوال 806 :

ج: اگر بر اثر عذر شرعى روزه ماه رمضان را نگرفته، فقط قضا بر او واجب است، و اگر عذر او در خوردن روزه خوف از ضرر روزه بر جنين يا کودکش بوده، بايد علاوه بر قضا، براى هر روز يک مد طعام به عنوان فديه بپردازد، و اگر قضا را بعد از ماه رمضان تا ماه رمضان سال بعد، بدون عذر شرعى به تأخير انداخته، فديه ديگرى هم بر او واجب است يعنى بايد براى هر روز يک مد طعام به فقير بدهد.

سوال 807 :

ج: واجب نيست.