کفاره روزه (آیت الله حسین نوری همدانی)

کفاره روزه

مسأله 1657 :

کسي که کفارة روزة رمضان بر او واجب است ، بايد به دستوري که بعداً گفته ميشود دو ماه روزه بگيرد ، يا شصت فقير را سير کند يا به هر کدام يک مُد که تقريباً ده سير است طعام يعني گندم يا جو و مانند اينها بدهد ، و چنانچه اينها برايش ممکن نباشد ، هر چند مُد که مي تواند به فقراء طعام بدهد و اگر نتواند طعام بدهد ، بايد استغفار کند ، اگر چه مثلاً يک مرتبه بگويد استغفراللهَ و احتياط واجب آن ايت که هر وقت بتواند کفاره را بدهد .

مسأله 1658 :

کسي که مي خواهد دو ماه کفارة روزة رمضان رابگيرد ، بايد سي و يک روز آن را پي در پي بگيرد و اگر بقية آن پي در پي نباشد اشکال ندارد .

مسأله 1659 :

کسي که مي خواهد دو ماه کفارة روزة رمضان را بگيرد ، نبايد موقعي شروع کند که در بين سي و يک روز ، روزي باشد که مانند عيد قربان ، روزة ان حرام است .

مسأله 1660 :

کسي که بايد پي در پي روزه بگيرد ، اگر در بين آن بدون عذر يک روز روزه نگيرد ، بايد روز ها از سر بگيرد و همچنين اگر وقتي شروع کند که در بين آن به روزي برسد که روزة آن واجب است ، مثلاً به روزي برسد که نذر کردهآن روز را روزه بگيرد ، بايد روزه ها را از سر بگيرد . در صورتي که از اول متوجه اين موضوع بوده و يا شک داشته است .

مسأله 1661 :

اگر در بين روز هائي که بايد پي در پي روزه بگيردد عذري مثل حيض ، يا نفاس ، يا سفري که در رفتن آن مجبور است ، براي او پيش آيد ، بعد از برطرف شدن عذر واجب نيست روزه ها را از بگيرد . بلکه بية را بعد از برطرف شدن عذر بجا مي آورد .

مسأله 1662 :

اگر به چيز حرامي روزة خود را باطل کند ، چه آن چيز اصلاً حرام باشد مثل شراب و زناء ، يا به جهتي حرام شده باشد ، مثل نزديکي کردن با عيال خود در حال حيض ، بنابر احتياط کفارة جمع بر او واجب مي شود يعني بايد يک بنده آزاد کند و دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير کند ، يا به هر کدام آنها يک مد که تقريباً ده سير است ، گندم يا جو يا نان و مانند اينها بدهد . و چنانچه هر سه برايش ممکن نباشد ، هر کدام آنها که ممکن است بايد انجام دهد .

مسأله 1663 :

اگر روزه دار دروغي را به خدا وپيغمبر ( صلي الله عليه و آله وسلم ) نسبت دهد ، کفارة جمع که تفصيل آن در مسأله پيش گفته شد بنابر احتياط بر او واجب است .

مسأله 1664 :

اگر روزه دار در يک روز ماه رمضان چند مرتبه جماع کند ، بنابر احتياط واجب براي هر دفعه يک کفاره بر او واجب است و اگر جماع حرام باشد مثل نزديکي با زن خود در حال حيض يا زنا و تعدد پيدا کند براي هر دفعه يک کفارة جمع واجب مي شود .

مسأله 1665 :

اگر روزه دار در يک روز ماه رمضان چند مرتبه غير جماع کار ديگري که روزه را باطل مي کند انجام دهد ، براي همة آنها يک کفاره کافي است .

مسأله 1666 :

اگر روزه دار جماع حرام کند و بعد با حلال خود جماع نمايد يک کفارة جمع و يک کفارة غير جمع که يکي از سه چيز است را بايد بجابيآورد .

مسأله 1667 :

اگر روزه دار کاري که حلال است و روزه را باطل مي کند ، انجام دهد ، مثلاً آب بياشامد و بعد کار ديگري که حرام است و روزه را باطل مي کند انجام دهد ، مثلاً غذاي حرامي بخورد دو ماه روزه بگيرد يا شصت فقير را سير کند کافي است .

مسأله 1668 :

اگر روزه دار آروغ بزند و چيزي در دهانش بيايد . چنانچه عمداً آن را فرو ببرد . روزه اش باطل است . و بايد قضاي آن را بگيرد و کفاره هم بر او واجب مي شود . و اگر خوردن آن چيز حرام باشد ، مثلاً موقع آروغ زدن خون يا غذائي که از غذا بودن خارج شده ، به دهان او بيايد و عمداًُ آن را فرو برد ، بايد قضاي آن روز را بگيرد و بنابر احتياط کفارة جمع هم بر او واجب مي شود .

مسأله 1669 :

اگر نذر کند که روز معيني را روزه بگيرد ، چنانچه در آن روز عمداً روزة خود را باطل کند ، بايد يک بنده آزاد نمايد يا دو ماه پي در پي روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام دهد .

مسأله 1670 :

کسي که مي تواند وقت را تشخيص دهد ، اگر به گفتة کسي که مي گويد مغرب شده افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است ، قضا و کفاره بر او واجب مي شود .

مسأله 1671 :

کسي که عمداً‌ روزة خود را باطل کرده ، اگر بعد از ظهر مسافرت کند ، يا پيش از ظهر براي فرار از کفاره سفر نمايد ، کفارة او ساقط نمي شود بلکه اگر قبل از ظهر مسافرتي براي او پيش آمد کند ، بنابر احتياط کفاره بر او واجب است .

مسأله 1672 :

اگر عمداً روزة خود را باطل کند . و بعد عذري مانند حيض يا نفاس يا مرض براي او پيدا شود . کفاره بر او واجب نيست .

مسأله 1673 :

اگر يقين کند که روز اول ماه رمضان است و عمداً روزة خود را باطل کند بعد معلوم شود که آخر شعبان بوده کفاره بر او واجب نيست .

مسأله 1674 :

اگر انسان شک کند که آخر رمضان است يا اول شوال و عمداً روزه خود را باطل کند ، بعد معلوم شود اول شوال بوده کفاره بر او واجب نيست .

مسأله 1675 :

اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود که روزه دار است جماع کند چنانچه زن را مجبور کرده باشد ، کفارة روزة خود ش و روزة زن را بايد بدهد .

مسأله 1676 :

اگر زني شوهر روزه دار خود را مجبور کند که جماع نمايد ، يا کار ديگري که روزه را باطل مي کند ، انجام دهد واجب نيست کفارة روزة شوهر را بدهد .

مسأله 1677 :

اگر روزه دار در ماه رمضان ، با زن خود که روزه دار است جماع کند چنانچه به طوري زن را مجبور کرده باشد که از خود اختياري نداشته باشد و در بين جماع زن راضي شود ، بايد مرد دو کفاره بدهد و اگر با اراده و اختيار عمل را انجام دهد اگر چه مجبورش کرده باشد مرد بايد کفارة خودش و زن را بدهد .

مسأله 1678 :

اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود که خواب است جماع نمايد ، يک کفاره بر او واجب مي شود و روزة زن صحيح است و کفاره هم بر او واجب نيست .

مسأله 1679 :

اگر مرد زن خود را مجبور کند که غير جماع کار ديگري که روزه را باطل مي کند بجا آورد ، کفارة زن را نبايد بدهد و بر خود زن کفاره واجب نيست .

مسأله 1680 :

کسي که به واسطة مسافرت يا مرض روزه نمي گيرد ، نمي تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند ، ولي اگر او را مجبور نمايد کفاره بر مرد نيز واجب نيست .

مسأله 1681 :

انسان نبايد در بجا آوردن کفاره کوتاهي کند ، ولي لازم نيست فوراً آن را انجام دهد .

مسأله 1682 :

اگر کفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را بجا نياورد ، چيزي بر آن اضافه نمي شود .

مسأله 1683 :

کسي که بايد براي کفارة يک روز شصت فقير را طعام بدهد ، اگر به شصت فقير دسترسي دار د ، نبايد به هر کدام از آنها بيشتر از يک مد که تقريباً ده سير است طعام بدهد ، يا يک فقير را بيشتر ا ز يک مرتبه سير نمايد ، ولي چنانچه انسان اطمينان داشته باشد که فقير طعام را به عيالات خود مي دهد يا به آنها مي خوراند مي تواند براي هر يک از عيالات فقير اگر چه صغير باشند ، يک مد به آن فقير بدهد .

مسأله 1684 :

کسي که قضاي روزة رمضان را گرفته ، اگر بعد از ظهر عمداً کاري که روزه را باطل مي کند انجام دهد ، بايد به ده فقير هر کدام يک مد که تقريباً ده سير است بدهد و اگر نمي تواند بنابر احتياط واجب بايد سه روز پي در پي روزه بگيرد .