احکام قرائت
1 - قرائت در نماز رکن نيست وهرکس آنرا از روى سهو ترک‌نمايد، نمازش باطل نمى‌شود.
فروع اين مسأله بدين شرح است:
الف - اگر کسى قرائت را از روى سهو ترک کند وبعد از رفتن به رکوع به‌ياد آورد، نمازش صحيح است واز باب احتياط، دوسجده سهوبجاآورد.
ب - اگر فاتحه را از روى سهو ترک کند و در اثناى تلاوت سوره به‌ياد آورد، برگردد، فاتحه وسپس سوره را بخواند ونمازش صحيح‌است وهمچنين اگر قرائت را کاملاً ياسوره را فراموش کند ودر قنوت‌به ياد آورد، برگردد وقرائت را انجام دهد ونمازش صحيح است.
ج - اگر نماز گزار در رکوع يا بعد از رکوع شک کند که فاتحه يا سوره‌ياتسبيحات را خوانده است يانه، به شکّش اعتنا نکند وبه نمازش ادامه‌دهد وان شاء اللَّه نماز او صحيح است.
2 - واجب است حمد وسوره در نماز از نظر اِعراب وتلفظ به طورصحيح و به حسب قرآن موجود ومتداول در بين ما، قرائت شود؛ اماآن چيزهايى را که اهل تجويد وزبان عربى گفته‌اند همچون همزه وصل‌وقطع يا سکون وحرکت آخر کلمه يامدّ ومانند آن، مراعات آن‌هاواجب نيست مگر اينکه در صورت عدم مراعات، معناى کلمه عوض‌شود.
3 - اقوا اين است که مقيد بودن به يکى از قرائت‌هاى هفتگانه‌معروف واجب نيست بلکه قرائت به حسب روش زبان عربى وبه‌شيوه‌اى که از زمان نزول قرآن تاکنون در ميان مسلمانان متداول‌ومتواتر بوده است، کفايت مى‌کند.(130)
4 - مراعات ترتيب بين آيات حمد وسوره وهمچنين بين کلمات‌وحروف آنها واجب است، وهمچنين واجب است که موالات وپى‌درپى بودن نيز در قرائت مراعات شود. پس اگر در ترتيب وموالات،در قرائت اخلال شود نماز باطل مى‌شود.
5 - براى کسى که فاتحه ياسوره را حفظ ندارد، جايز است از روى‌قرآن بخواند.
6 - برکسى که قرائت را به نيکى نمى‌داند، واجب است آن رابياموزد چنانکه واجب است ساير اجزاى نماز را نيز بياموزد. پس اگرقدرت برآموختن داشته باشد ولى وقت تنگ باشد بنابر احوط اگرامکان دارد، نماز را به جماعت بخواند. واگر جماعت امکان ندارد،هرمقدار که از قرآن مى‌داند، بخواند، واگر هيچ چيزى از قرآن‌نمى‌داند، به اندازه قرائت فاتحه وسوره، تسبيح وتکبير وذکر خدابگويد.
7 - کسى که بخاطر بيمارى عارض بر زبانش، قادر بر تلفظ نيست،در ذهنش بخواند، يعنى کلمات يامعانى را در خاطرش بگذراند،واحوط اين است که در عين حال، زبانش را نيز حرکت دهد وهمچنين‌شخص لال، زبانش را حرکت بدهد وبه قدر توان، بجاى قرائت اززبان اشاره استفاده کند.
8 - واجب است قرائت در حالى انجام شود که بدن کاملاً استقراروآرامش داشته وحرکت منافى با صورت نماز نداشته باشد، واگر نمازگزار مجبور شود که کمى به جلو ياعقب يا به يکى از دو طرف،حرکت کند بايد در حين حرکت، سکوت نمايد وبعد از استقرار،قرائت را ادامه دهد. البته حرکت معمولى انگشتان دست وپا، ضررى‌به نماز يا قرائت ندارد اگر چه بهتر اين است که از اين حرکتها هم‌بپرهيزد.