بيگانگان
واژه بـيـگـانـه معمولا در حال حاضر به افرادى اطلاق مى شود که تعهد تابعيت کشورى خاص را نـپـذيـرفـته اند, اعم از اين که تابعيت کشور ديگرى را پذيرفته باشند يا خير, بنابراين , بيگانگان در ايران همه کسانى هستند که داراى تابعيت ايرانى نيستند.
واژه بـيگانه در برابر واژه خودى وهموطن قرار دارد, ولذا هموطن به همه افرادى گفته مى شود کـه داراى تـابـعيت ايرانى باشند, اعم از اين که داراى اعتقاد اسلامى باشند يا عقيده ديگرى مانند يـهوديت ومسيحيت ومجوسيت داشته باشند,به تعبير ديگر, معيار تابعيت در ايران , داشتن عقيده اسـلامـى نـيـسـت , چـنان که در حال حاضر در همه کشورهاى جهان همين گونه است , ولى در گـذشـتــه در ميان بسيارى از ملل , معيار خودى وبيگانه , داشتن اعتقاد خاصى بوده , ولذا همه کسانى که داراى عقيده اکثر افراد جامعه نبودند, بيگانه محسوب مى شدند.
مـراد از بـيگانه در مبحث ازدواج با بيگانگان , در فقه اسلامى , افراد داراى عقيده اى غير از اعتقاد اسلامى است , اعم از اين که معتقد به يکى از اديان آسمانى , مثل يهوديت ومسيحيت بوده باشند, يا اين که اصلا عقيده اى نداشته ويا اعتقاد مشرکانه اى داشته باشند.
الـبـتـه از نـظـر حقوقى در حال حاضر, بيگانه به معناى نداشتن تابعيت کشورى خاص نيز احيانا مـطرح مى شود, مثلا در مورد ازدواج يک ايرانى با يکى از اتباع فرانسه ويا کشورى ديگر, اين نکته مطرح مى شود که در صورت داشتن عقيده اسلامى , معمولا از طرف وزارت امور خارجه کشور با ايـن ازدواج مـوافـقـت مـى شـود ودر غير اين صورت (در غير مورد ازدواج با اهل کتاب , آن هم در صـورتـى که مرد ايرانى باشد) موافقت نخواهد شد, ولى در رساله حاضر, اين معنا از بيگانه مدنظر نيست وبه تعبير دقيق تر, بحث ما در جواز ازدواج مسلمان با غير مسلمان است وما به يارى خداى سبحان , آراى مکاتب مختلف فقه اسلامى را در اين زمينه تبيين خواهيم کرد.