گفتار در نماز طواف
مساءله 1 - واجب است بعد از طواف دو رکعت نماز بخواند و احتياطا واجب است آن دو رکعت را بعد از طواف فورا انجام دهد، و کيفيت آن مانند نماز صبح است و جائز است در آن دو رکعت هر سوره اى که خواست نماز به جز چهار سوره اى که سجده آن واجب است و مستحب آن است که در رکعت اول قل هو الله احد و در رکعت دوم قل يا ايها الکافرون را بخواند، و قرائت آن هم بلند جائز است و هم آهسته .
مساءله 2 - شک در عدد رکعت هاى نماز طواف نماز را باطل مى سازد و بعيد نيست که ظن به رکعات آن معتبر باشد و اين نماز در همه احکام مانند ساير نمازهاى واجب است .
مساءله 3 - واجب است نماز طواف نزديک مقام ابراهيم (ع ) خوانده شود و احتياط واجب آن است که پشت مقام واقع شود و هرچه نزديکتر به مقام باشد ثوابش بيشتر است لکن نه به طورى که ايجاد مزاحمت براى مردم کند واگر بخاطر ازدحام پشت مقام ممکن نشد طرف راست و يا چپ آن بخواند و اگر نزديک مقام در طرف راست و چپ و نيز ممکن نشد از اين سه طرف يعنى راست و چپ و پشت هر کدام که به مقام نزديکتر بود انتخاب کند واگر فاصله هر سه به مقام يکسان بود پشت سر هم راانتخاب کند و اگر فاصله دو طرف راست و چپ کمتر از پشت است لکن آن قدر از مقام دور است که در هيچيک از سه نقطه صدق نمى کند که نمازش نزديک مقام واقع شده بعيد نيست همان پشت مقام کافى باشد لکن نزديکتر به احتياط آنست که يک نماز ديگر در يکى از دو طرف که نزديکتر به مقام است بخواند و نزديکتر به احتياط آنست که تا زمانى که وقت انجام سعى تنگ نشده وقت هست چنانچه متمکن شد از خواندن نماز در پشت مقام دوباره آنرا بخواند.
مساءله 4 - اگر نماز طواف رافراموش کند هر جا که بيادش آمد نزد مقام آمده آنرا بخواند و اگر در بين سعى بيادش آمد برمى گردد و نماز را مى خواند آنگاه سعى را از هر جا که مانده ادامه مى دهد و صحيح است ، و اگر بعد از انجام عملى که بايد بعد از نماز انجام دهد بيادش آمد و نماز راانجام داد ديگر واجب نيست آن اعمال را اعاده کند و اگر در جائى متذکر شد که برگشتنش به مسجد دشوار است همانجا که هست نماز را مى خواند هرچند شهرى ديگرى باشد و واجب نيست به حرم برگردد هرچند که برگشتن آسان باشدت کسى هم که جاهل به حکم است در همه احکام حکم فراموشکار را دارد.
مساءله 5 - اگر از دنيا برود در حالى که نماز طواف به گردنش هست قضاء آن بر فرزند بزرگتر واجب است .
مساءله 6 - اگر برايش امکان ندارد که نماز را با قرائت صحيح بخواند و تمکن از يادگيرى هم ندارد به هر نحوى که برايش امکان دارد بخواند و نمازش صحيح است و اگر ممکن باشد کسى او را تلقين کند (نماز را کلمه به کلمه در دهانش بگذارد)نزديکتر به احتياط آنست که چنين کند و نيز نزديکتر به احتياط آنست که به شخص ديگرى که عادل باشد اقتداء کند، لکن به آن اکتفا نمى کند همچنانکه به نماز نائب نبايد اکتفا کند.