فصل در غسل جنابت
در اين فصل در سه قسمت بحث مى شود:
1 - سبب جنابت .
2 - احکام جنب .
3 - واجبات غسل .
قسمت اول در سبب غسل جنابت :
مساءله 1 - سبب جنابت دو چيز است : يکى خارج شدن منى و رطوبت مشتبهى که بعد از خروج منى و قبل از استبراء خارج مى شود که بيانش انشاء الله تعالى مى آيد. البته اين در وقتى است که منى از انسان خارج مى شود نه صرف اينکه از مجل خودش حرکت کند ولى بيرون نيايد که در اين صورت غسل واجب نمى شود همچنانکه معيار بودن منى خارج شدن از خود شخص است پس اگر منى مرد از زن (بعد از آن که همسر غسل جنابتش را کرده ) بيرون بيايد غسل ديگرى بر زن واجب نمى شود مگر آنکه زن يقين کند که منى خودش با منى شوهرش آميخته است . و منى اگر شناخته شد که منى است اشکالى نيست و اگر شناخته نشد راه شناختنش براى يک فرد سالم اين است که ببيند اگر با سرعت بيرون مى آيد و هنگام بيرون آمدنش احساس لذت مى کند و بعد از آن احساس سستى در بدن خود مى نمايد آن مايع منى است پس علامت منى در شخص سالم آن است که همه اين سه علامت را دارا باشد.
و اما در شخص مريض و در زنها عموما ظاهر اين است که علامت دوم کافى باشد يعنى همين که درهنگام بيرون آمدنش احساس لذت کند کافى است و سزاوار است اين دو طائفه و مخصوصا زنان احتياط را ترک نکرده بعد از غسل وضوء نيز بگيرند مگر آنکه قبلا وضوء داشته باشند بلکه نزديکتر به احتياط اين است که اگر هر سه علامت را مشاهده نکردند اگر قبل از خروج اين مايع حدث اصغر داشته اند يعنى وضوء نداشته اند هم غسل کنند و هم وضوء بگيرند و اگر وضوء داشته اند تنها غسل کنند.
سبب دوم جنابت جماع کردن است هر چند که منى خارج نشود و اين عمل وقتى محقق مى شود که حشفه مرد در قبل و يا دبر زن پنهان شود و اگر حشفه مرد بريده جماع او به اين محقق ميشود که از باقيمانده مقدارى که مسماى دخول عمل بيايد داخل شود که پس از تحقق جماع جماعت هم براى مرد محقق مى شود و هم براى زن حال چه اينکه يکى از اين دو تن صغير و مجنون باشد يا نه و در نتيجه غسل بر آن دو، يعنى صغير و مجنون واجب است البته وقتى که شرائط تکليف را دارا شده اند و غسل بچه مميز صحيح است و اگر غسل کند حدث جنابتش برطرف مى شود.
مساءله 2 - اگر در جامه خود منى ببيند و يقين کند که از خود اوست و نيز يقين کند که بعد از جنابت غسل نکرده واجب است هر چند نمازى که بعد از آن جنابت خوانده قضاء کن و اما نمازهائى که شک دارد در اين که قبل از جنابت خوانده و يا بعد از آن قضائش واجب نيست و اگر بداند که منى از خود اوست اما نداند از جنابت سابق است که غسل آن را کرده يا از جنابت ديگرى است که غسلش را نکرده ظاهرا غسل بر او واجب نيست هرچند که غسل کردن به احتياط نزديک تر است .
مساءله 3 - اگر منى از جاى خود حرکت کند چه در خواب يا بيدارى مادام که بيرون نيامدهه غسل واجب نمى شود بنابراين اگر بعد از دخول وقت نماز بوده و آبى براى غسل کردن ندارد حبس و خوددارى از بيرون آمدنش واجب نيست هرچند که با ضرر نداشتن حبس مساءله خالى از تاءمل نيست بنابراين اگر منى بيرون آمدبايد براى نماز تيمم کند بله اگر چيزى که با آن تيمم کند نداشته باشد بعيد نيست در صورتى که ضرر نداشته باشد جلوگيرى از بيرون آمدنش واجب باشد البته اين وقتى است که طاهر باشد و بيرون آمدن منى طهارتش را بشکند و نيز جائر است جنب کردن خود به اختيار بعد از دخول وقت با جماع کردن با همسر به منظور لذت بردن و براى کسى که آب براى غسل ندارد ولى خاک يا چيزى که آن تيمم کند دارد بخلاف کسى که نه آب دارد و نه چيزى که با آن تيمم کند که در اين صورت جنب کردن خود جائز نيست و اما اگر بخاطر غير از لذت جماع کند و تمکن از غسل نداشته باشد جواز آن محل تاءمل است هرچند که بعيد نيست .