چند مسأله راجع به بدل ذبيحه
«1051» م - اگر قادر نباشد بر ذبيح بايد سه روز در حج و هفت روز پس از مراجعت از حج روزه بگيرد.
«1052» م - مراد از اينکه قادر بر ذبح نباشد آن است که نه هدى را داشته باشد و نه پولش را.
«1053» م - اگر مى‌تواند بدون زحمت و مشقت قرض کند و در ازاء قرض چيزى که ادا کند داشته باشد بايد قرض کند و ذبح کند.
«1054» م - اگر مى‌تواند بدون مشقت چيزى که زائد از مؤونه سفر است بفروشد، بايد بفروشد، و هدى بخرد، لکن لباسى که مورد حاجت است لارم نيست بفروشد.
«1055» م - لازم نيست کسب کند و پول هدى را تهيه کند، لکن اگر کسب و تهيه کرد بايد ذبح کند.
«1056» م - اگر چه لباس را لازم نيست بفروشد لکن اگر لباس زائد داشت و فروخت ظاهراً بايد ذبح کند و احتياطاً آن است که روزه هم بگيرد.
«1057» م - اين سه روز، روزه را بايد در ماه ذى الحجة بگيرد، و احتياطاً مستحب آن است که از هفتم تا نهم بگيرد، و سه روز، روزه را پس از شروع به اعمال تمتع در ماه ذى الحجة بگيرد.
«1058» م - بايد اين سه روز دنبال هم باشد.
«1059» م - اگر روز هفتم نتوانست روزه بگيرد روز هشتم و نهم بگيرد، و يک روز ديگر بعد از مراجعت از منى بگيرد و احتياط آن است که بعد از ايام تشريق که يازدهم و دوازدهم و سيزدهم است بگيرد.
«1060» م - اين سه روز، روزه را در ايام تشريق در منى جايز نيست بگيرد، بلکه در ايام تشريق در منى روزه براى همه کس حرام است، چه حج بجا بياورد يا نه.
«1061» م - احتياط مستحب براى کسى که روز هفتم را روزه نگرفته و هشتم و نهم را گرفته آن است که بعد از مراجعت از منى سه روز، روزه بگيرد- که اول آن، روز کوچ کردن است يعنى سيزدهم - و متوالى بگيرد، و قصدش آن باشد که سه روز از پنج روز براى اداء روزه واجب باشد.
«1062» م - اگر روز هشتم را روزه نگرفت روز نهم را هم نگيرد و بعد از مراجعت از منى سه روز دنبال هم بگيرد.
«1063» م - جايز است اگر از هشتم روزه تعويق افتاده تا آخر ذى الحجة هر وقت بخواهد اين سه روز را روزه بگيرد، اگر چه احتياط آن است که بعد از ايام تشريق فوراً بگيرد.
«1064» م - اين سه روز را در سفر مى‌تواند روزه بگيرد و لازم نيست در مکه قصد اقامت کند، بلکه اگر براى ماندن سه روز در مکه مهلت نيست بين راه هم جايز است بگيرد.
«1065» م -اگر سه روز، روزه را گرفت و بعد از آن متمکن شد بنابر احتياط واجب بايد قربانى کند و هم چنين اگر قبل از تمام شدن سه روز متمکن شد بايد ذبح کند.
«1066» م - اگر اين سه روز، روزه را نگرفت تا ماه ذى الحجة تمام شد بايد هدى را خودش يا نايبش در منى ذبح کند، و روزه فايده ندارد.
«1067» م - بايد اين سه روز، روزه را بعد از احرام به عمره بجا آورد و قبل از آن نمى‌تواند.
«1068» م - هفت روز بقيه را بايد بعد از مراجعت از سفر حج روزه بگيرد.
«1069» م - احتياط واجب آن است که پى در پى بجا آورد.
«1070» م - جايز نيست اين هفت روز را در مکه يا در راه روزه بگيرد، مگر آنکه بناى اقامت در مکه داشته باشد، در اين صورت اگر مدتى بگذرد که در آن مدت مى‌توانست به وطن خود مراجعت کند بجا آورد، و همچنين جايز است اگر يک ماه بماند.
«1071» م - در اين ايام که با هواپيما اشخاص را به محل مى‌رساند صبر کند و روزه بگيرد، لکن احتياط خلاف آن است و بايد جمع بين سه روز و هفت روز را نکند.
«1072» م - اگر در غير مکه چه در راه يا در بلدى غير از وطن خودش اقامت کرد ظاهراً نتواند هفت روز، روزه را در آنجا بگيرد اگر چه به مقدارى صبر کند که اگر راه مى‌پيمود به وطن مى‌رسيد.
«1073» م - ابتدا، ماهى را که اگر بماند در مکه جايز است روزه بگيرد و همينطور ابتداء حساب موقع رسيدن به وطن را ظاهراً بايد از وقتى که بناى مجاورت يا اقامت به مکه کرد حساب کند.
«1074» م - اگر متمکن از روزه گرفتن شد و قبل از آنکه روزه بگيرد مرد، واجب است ولى او سه روز را قضا کند بنابر اقوى، و هفت روز ديگر را بنابر احتياط واجب.
«1075» م - لازم نيست بعد از برگشتن به بلد خود در همان روزه بگيرد، پس اگر در جاى ديگر قصد اقامت کرد مى‌تواند بگيرد.
«1076» م - اگر متمکن از سه روز، روزه نشد در مکه و برگشت به محل خود در صورتى که ماه ذى الحجة باقى است مى‌تواند در محل بگيرد، لکن با هفت روز، روزه فاصله بدهد و اگر ماه گذشته باشد بايد هدى ذبح کند اگر چه بوسيله شخص امينى باشد.