احکام واجبات نماز
مسأله :
واجبات نماز بايد به عربى صحيح گفته شود پس اگر طورى به عربى غلط بگويد که معنى عوض شود يا ترجمه آنها را بگويد صحيح نيست.
مسأله :
در موقع خواندن چيزهاى واجب نماز بنابر احتياط بايد بدن بى‌حرکت باشد و مستحب است در موقع گفتن ذکرهاى مستحب نماز نظير
»سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ«.
نيز بدن آرام باشد ولى حرکت دادن سر يا دست يا پا اشکال ندارد، امّا
»بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُدُ«.
را بايد در حال برخاستن بگويد.
مسأله :
اگر موقع خواندن چيزى از نماز بى‌اختيار به قدرى حرکت کند که از حال آرام بودن خارج شود لازم نيست که بعد از آرام گرفتن بدن آنچه را که در حال حرکت خوانده دوباره بخواند.
مسأله :
نماز را بايد طورى بخواند که لااقل خودش بشنود و اگر به واسطه سنگينى يا کرى گوش يا سر و صداى زياد نمى‌شنود بايد طورى بگويد که اگر مانعى نباشد بشنود.
مسأله :
کسى که لال است يا زبان او مرضى دارد که نمى‌تواند نماز را درست بگويد بايد به هر طور که مى‌تواند بگويد و اگر هيچ نمى‌تواند بگويد بايد در قلب خود بگذراند.
مسأله :
کسى که نمى‌تواند نماز را درست بخواند بايد هر طور که مى‌تواند بخواند و نمازش صحيح است و اعاده و قضا هم ندارد.
مسأله :
انسان بايد نماز را ياد بگيرد که غلط نخواند و کسى که به هيچ قسم نمى‌تواند صحيح آن را ياد بگيرد، بايد هر طور که مى‌تواند بخواند و احتياط مستحب آن است که نماز را به جماعت بجا آورد.
مسأله :
کسى که نماز را به خوبى نمى‌داند ولى مى‌تواند ياد بگيرد چنانچه وقت نماز وسعت دارد بايد ياد بگيرد.
مسأله :
مزد گرفتن براى ياد دادن نماز اشکال ندارد.
مسأله :
اگر انسان کلمه‌اى را صحيح بداند و در نماز همانطور بخواند و بعد بفهمد غلط خوانده، لازم نيست نماز را دوباره بخواند.
مسأله :
اگر کلمه‌اى را نداند بايد ياد بگيرد و چنانچه دو جور يا بيشتر بخواند نمازش باطل است.
مسأله :
رعايت کردن آنچه را که علماى تجويد مى‌گويند نظير مدّهاى واجب، مراعات مخارج حروف، وقف به حرکت، وصل به سکون و مانند اينها واجب نيست بلکه اگر طورى بخواند که بگويند عربى صحيح است، کفايت مى‌کند.
مسأله :
اختلاف در قرائت که قرّاء گفته‌اند صحيح نيست و نماز بايد بر طبق قرآن خوانده شود.