مستحبات احرام
«302» م - مستحبات احرام چند چيز است:
1- آنکه قبلاً بدن خود را پاکيزه نموده و ناخن و شارب خود را بگيرد و موى زير بغل و عانه را با نوره ازاله نمايد.
2- کسى که قصد حج دارد از اول ماه ذى‌القعده و شخصى که قاصده عمره مفرده است احوط آن است که پيش از يک ماه موى سر و ريش را کوتاه نکند.
3- آنکه پيش از احرام در ميقات عسل احرام بنمايد و اين غسل از زن حائض و نفساء نيز صحيح است و اگر عذر از عسل کردن دارد رجاءً بدل از غسل تيمم نمايد. و تقديم اين غسل بخصوص در صورتى که خوف آن باشد که در ميقات آب يافت نشود جايز است و در صورت تقديم اگر در ميقات آب يافت شد مستحب است غسل را اعاده بنمايد و بعد از اين عسل اگر ملکف لباسى را پوشيد يا چيزى را خورد که بر محرم حرام است باز هم اعاده مستحب است و اگر مکلف در روز غسل نمود از غسل تا آخر شب آينده کفايت مى‌کند و همچنين اگر غسل در شب نمود تا آخر روز آينده کافى است ولى اگر بعد از غسل و پيش از احرام به حدث اصغر محدث شد غسل را اعاده نمايد.
4- آنکه در پارچه سفيد محرم شود و جامه احرام هم از پنبه باشد.
5- آنکه احرام را به ترتيب ذيل ببندد در صورت تمکن بعد از فريضه ظهر، و در صورت عدم تمکن بعد از فريضه ديگر، و در صورت عدم تمکن از آن بعد از شش يا دو رکعت نماز نافله، در رکعت اول پس از حمد سوره توحيد، و در رکعت دوم سوره حجد را بخواند، و شش رکعت افضل است و بعد از نماز حمد و ثناى الهى را بجا آورد و بر پيغمبر و آل او صلوات بفرستد آنگاه بگويد:
»الّلهم إنى اسألک أن تجعلنى ممّن استجاب لک و آمن بوعدک واتبع أمرک فانّى عبدک و فى قبضک لااوقى الاّ ما وقيتَ و لاآخذ الاّ ما اعطيت و قد ذکرت الحج فأسألک أن تعزيم لى عليه على کتابک و سنة نبيک صلواتک عليه و آله و تُقوّينى على ما ضعفت و تسلم لى مناسکى فى يسر منک و عافيد واجعلنى من وفدک الذى رضيت و ارتضيت و سمّيت و کتبت، اللهم انى خرجت من شقّة بعيدة و انفقت من وفدک الذى رضيت و ارتضيت و سمّيت و کتبت اللّهم انى خرجت من شقة بعيدة و انفقت مالى ابتغاء مرضاتک اللهم فتمم لى حجتى و عمرتى. اللهم انى اريد التمتع بالعمرة الى الحج على کتابک و سنة نبيک صلواتک عيله و آله، فان عرض لى عارضٌ يحبسنى و فخلّنى حيث حبستنى بقدرک الّذى قدّرت على اللّهم ان لم‌تکن حجّة فعمرة احرم لک شعرى و بشرى و لحمى و دمى و عظامى و مخّى و عصبى من النساء و الثياب و الطيب ابتغى بذلک وجهلک و الدار الاخرة.«
6- هنگام پوشيدن دو جامه احرام بگويد:
»الحمدلله الّذى رزقنى ما اوارى و اؤدى فيه فرضى و أعبد فيه ربى و أنتهى فيه الى ما أمرنى، الحمدلله الّذى قصدته فبلّغنى و أردته فأعاننى و قبلنى و لم يقطع بى و وجهه أردت فسلّمنى فهو حصنى و کهفى و حرزى و ظهرى و ملادى و رجايى و منجاى و ذخرى و عدّتى فى شدّتى و رخايى«
7- آنکه تلبيه‌ها را در حال احرام و به اخطار يا مجرد داعى نفسانى اکتفا ننمايد و براى مردان مستحب است تلبيه را بلند بگويند بصورت تلفظ تکرار کند خصوصاً در موارد آينده:
الف - وقت برخاستن از خواب.
ب - بعد از هر نماز واجب و مستحب.
ج - وقت رسيدن به سواره.
د - هنگام بالا رفتن از تل يا سرازير شدن از آن.
ه - وقت سوار شدن يا پياده شدن.
و - آخر شب.
ز - اوقات سحر.
زن حائض و نفساء نيز اين تلبيه‌ها را بگويند.
و شخص متمتع تلبيه گفتن او در عمره مستمر خواهد بود تا آنکه خانه‌هاى مکه را ببيند و اما تلبيه حج تا ظهر روز عرفه مستمر است.