مصرف زکات فطره‌‌ (آیت الله حسین وحید خراسانی)

مصرف زکات فطره

مسأله 2031 :

مشهور فرموده اند که مصرف زکات فطره مصرف زکات مال است ، ولى احتياط واجب آن است که به فقرا داده شود ، و بايد شيعهء دوازده امامى باشد ، مگر در صورتى که مؤمن پيدا نکند ، که در اين صورت به غير ناصبى هم مى شود داد .

مسأله 2032 :

اگر طفل شيعهء دوازده امامى فقير باشد ، به گونه اى که در مسألهء " 1960 " و " 1961 " گذشت مى تواند زکات فطره را به مصرف طفل برساند .

مسأله 2033 :

فقيرى که فطره به او مى دهند لازم نيست عادل باشد ، ولى احتياط واجب آن است که به شرابخوار و تارک نماز و کسى که آشکارا معصيت کبيره مى کند ، فطره ندهند .

مسأله 2034 :

به کسى که فطره را در معصيت صرف مى کند ، نبايد فطره بدهند .

مسأله 2035 :

احتياط واجب آن است که به يک فقير کمتر از يک صاع - که تقريبا سه کيلوگرم است - فطره ندهند ، ولى اگر چند صاع بدهند اشکال ندارد .

مسأله 2036 :

اگر از جنسى که قيمتش دو برابر قيمت معمولى آن جنس است ، مثلا از گندمى که قيمت آن دو برابر قيمت گندم معمولى است ، نصف صاع بدهد کافى نيست ، و اگر آن را به قصد قيمت فطره هم بدهد ، کفايت نمى کند . م

سأله 2037 - انسان نمى تواند نصف صاع را از يک جنس - مثلا گندم - و نصف ديگر آن را از جنس ديگر - مثلا جو - بدهد ، و اگر آن را به قصد قيمت فطره هم بدهد ، کفايت نمى کند . مسأله 2038 - مستحب است در دادن زکات فطره ، خويشان فقير خود را بر ديگران مقدم بدارد ، و بعد همسايگان فقير را ، و مستحب است کسى را که در دين و فقه و عقل مقدم است در دادن فطره مقدم بدارد .

مسأله 2039 :

اگر انسان به خيال اين که کسى فقير است به او زکات فطره بدهد و بعد بفهمد فقير نبوده ، چنانچه مالى را که به او داده از بين نرفته باشد ، بايد پس بگيرد و به مستحق بدهد ، و اگر نتواند بگيرد ، بايد از مال خودش عوض فطره را بدهد ، و اگر از بين رفته باشد ، در صورتى که گيرنده ء فطره مى دانسته آنچه را که گرفته فطره است ، بايد عوض آن را بدهد ، و اگر نمى دانسته ، دادن عوض بر او واجب نيست ، و انسان بايد عوض فطره را بدهد .

مسأله 2040 :

اگر کسى بگويد فقيرم ، چنانچه بداند که قبلا فقير بوده مى شود به او فطره داد ، و به کسى که معلوم نباشد فقير بوده يا نه و مى گويد فقيرم ، اگر از قولش اطمينان پيدا نشود ، بنابر احتياط واجب نمى شود فطره داد ، و اگر بدانند قبلا فقير نبوده ، نمى شود فطره به او داد ، مگر اين که از گفتهء او اطمينان پيدا شود .