12 ـ بيتوته در منى
مسأله: دوازدهم از واجبات حج تمتّع: بيتوته در منى است، يعنى: شب در منى بماند، و فرقى نمى‌کند که در اين مدّت خواب باشد يا بيدار.
مسأله: ماندن شب يازدهم و دوازدهم ذى‌الحجّة (و در بعضى موارد نيز شب سيزدهم) در منى واجب است و لازم است به قصد قربة الى الله بماند، و چنين نيّت مى‌کند: امشب در منى بيتوته مى‌کنم براى حج تمتّع قربةً الى الله تعالى.
مسأله: در سه مورد ماندن شب سيزدهم نيز واجب مى‌شود:
1 ـ اگر در حال احرام شکار کرده باشد.
2 ـ چنانچه در حال احرام با زن نزديکى کرده باشد.
3 ـ اگر تا غروب آفتاب روز دوازدهم از منى خارج نشده باشد.
مسأله: براى بيتوته در منى نيمى از شب کفايت مى‌کند، چه نيمه اوّل شب باشد (از اوّل اذان مغرب تا نصف شب) يا نيمه آخر شب (از نصف شب تا اذان صبح) و مقصود از نصف شب: نيمه از اوّل اذان مغرب تا اذان صبح است، گرچه احوط مراعات نيمه تا طلوع آفتاب است براى کسى که نيمه اوّل شب را در منى بيتوته مى‌کند، و هرگاه عمداً بيتوته در منى را ترک نمايد کفّاره‌اش براى هر شب يک گوسفند است.
مسأله: اگر در منى نماند در چهار مورد معصيت نکرده و کفّاره نيز ندارد:
1 ـ کسى که از مکّه معظّمه به قصد منى بيرون آمده و در بين راه به خواب رود.
2 ـ کسى که شب را در مکّه بماند و حال آنکه نصف شب را به عبادت مشغول بوده است.
3 ـ اگر در منى جا نباشد يا عذرى مانع آن شود مانند بيمارى، يا ترس بر جان يا عرض يا مال خود داشته باشد.
4 ـ کسى که جاهل به حکم يا موضوع بوده، يا فراموش کرده، يا غافل بوده و يا عذر ديگرى داشته باشد.
مسأله: چنانچه تا غروب آفتاب روز دوازدهم در منى ماند واجب است نيمى از شب سيزدهم را در منى بماند، و هرسه جمره را در روز سيزدهم رمى کند، و چنانچه عمداً نماند معصيت کرده و کفّاره‌اش يک گوسفند است.
مسأله: براى شخص صروره ـ يعنى کسى که اوّلين بار به حج مشرّف مى‌شود ـ مستحب است که شب سيزدهم را نيز در منى بماند و روز سيزدهم رمى کند، و همچنين کسى که مرتکب بعضى از محرّمات احرام شده باشد، بلکه براى عموم حجّاج بهتر است.
مسأله: حاجى مىتواند به جاى بيتوته در منى، نيمى از شب را در شهر مکه مکرمه به عبادت مشغول شود مثلاً نماز يا قرآن يا دعا بخواند.