نیت

نيت

مسأله 270 ـ نيت يعنى قصد انجام اعمال عمره يا حج. و لازم نيست قصد کند محرمات احرام را انجام ندهد، بلکه اگر قصد انجام محرمات احرام را هم داشته باشد چنانچه محرماتى باشد که به صحت حج ضرر نزند، اشکالى ندارد.

مسأله 271 ـ لازم نيست نيت را به زبان بگويد يا حتى به قلب خطور دهد، بلکه انگيزه و داعى در انجام عمل مثل ساير عبادات کافى است.

مسأله 272 ـ احرام عمره يا حج همچون ساير اعمال

(100صفحه)

آن از عبادات است، و بايد با نيت خالص براى اطاعت خداى سبحان (قربة الى الله) انجام شود، و اگر با ريا انجام شود موجب بطلان احرام مى شود.

مسأله 273 ـ در نيت احرام بايد خصوصيات عمل معلوم باشد، يعنى مشخص باشد که مى خواهد عمره مفرده انجام دهد، يا عمره تمتع، يا حج تمتع، يا حج إفراد يا قران، يا حج واجب يا مستحب، و اگر واجب است حجة الاسلام است يا حج نذرى.

مسأله 274 ـ اگر در اثر ندانستن مسأله يا غفلت به جاى عمره تمتع نيت حج تمتع کرد يا برعکس. اگر نظرش اين باشد که وظيفه خود را انجام دهد و عملى را که خدا از او مى خواهد بجا آورد، و گمان مى کرد که نام جزء اول حج است. ظاهراً عمل او صحيح و عمره تمتع محسوب مى شود.

مسأله 275 ـ اگر به هر علتى گمان کند که حج تمتع مقدم است ـ با عنايت به اينکه حج تمتع چيست، يعنى قصد کند بعد از احرام به عرفات و مشعر برود و بقيه اعمال حج را انجام دهد ـ و نيت حج تمتع کند، احرام او

(101صفحه)

باطل است.

مسأله 276 ـ در فرض سابق اگر با همان حال از ميقات عبور کرده است، حکم کسى را دارد که بدون احرام از ميقات گذشته است.

مسأله 277 ـ کسى که وظيفه فعلى او عمره تمتع است، ولى مى داند که نمى تواند اعمال عمره تمتع را قبل از حج تمتع انجام دهد، و حج او بدل به إفراد مى شود نبايد نيت حج إفراد کند، بلکه بايد نيت عمره تمتع کند و در ضيق وقت عدول به حج إفراد کند.

مسأله 278 ـ کسى که مى خواهد حجة الاسلام بجا آورد، ولى در ميقات مى داند اگر بخواهد عمره تمتع بجا آورد به علت تنگى وقت، وقوف رکنى عرفات از او فوت مى شود، در اين صورت به نيت حج إفراد محرم شود.

مسأله 279 ـ در فرض سابق اگر تأخير در ميقات از روى عذر بوده، پس از حج إفراد بايد عمره مفرده بجا آورد، و کفايت از حجة الاسلام مى کند. و اگر حج او مستحبى است، انجام عمره مفرده لازم نيست.

مسأله 280 ـ کسى که حج واجب خود را انجام داده و دو

(102صفحه)

مرتبه مشرف شده اگر از روى جهل يا فراموشى نيت حجة الاسلام کند، اشکال دارد، مگر اين که قصد او انجام وظيفه بوده، ولى در اسم اشتباه کرده است.

مسأله 281 ـ نايب اگر به جهت فراموشى يا علت ديگرى براى عمره تمتع يا عمره مفرده به نيت خود محرم شد، نمى تواند دوباره به نيت منوب عنه محرم شود. بلکه بايد آن عمل را تمام کرده، و بعد براى انجام عمره تمتع به نيت منوب عنه از يکى از مواقيت معروفه محرم شود.

مسأله 282 ـ اگر بعد از محرم شدن شک کند که نيت حج تمتع کرده يا عمره تمتع، بنابگذارد که نيت عمره تمتع کرده، و عمره او صحيح است.

مسأله 283 ـ قصد ابطال عمره يا حج يا بعضى از اعمال آن موجب بطلان آن عمل نمى شود.

مسأله 284 ـ اگر بعد از احرام در ميقات مجدداً براى عمل ديگرى نيت احرام کند چون احرام اول منعقد شده است احرام دوم باطل است.

مسأله 285 ـ اگر با احرام صحيح عمره مفرده انجام

(103صفحه)

دهد، و بعداً براى عمره تمتع محرم شود، و پس از آن متوجه شود که اعمال عمره مفرده سابق باطل يا ناقص بوده، بطورى که از احرام خارج نشده، احرام دوم باطل است، و بايد عمره مفرده را تکميل کند.

مسأله 286 ـ اگر در ميقات به قصد حج إفراد محرم شود و بعد متوجه شود که وظيفه اش حج تمتع بوده است، احرامش باطل است، لذا نمى تواند نيت خود رابه عمره تمتع يا حتى عمره مفرده تغيير دهد. بلکه بايد براى انجام وظيفه اش مجدداً محرم شود.

مسأله 287 ـ اگر شخص در ميقات محرم شد و بعد از ورود به مکه پشيمان شد نمى تواند احرام خود را به هم بزند، و قصد محل شدن، او را از احرام خارج نمى کند، و اگر کارى که موجب کفاره است بجاآورد بايد کفاره بدهد، و تا وقتى اعمال عمره يا حج را انجام ندهد. محل نمى شود.

مسأله 288 ـ کسى که قبل از ميقات يا در ميقات بيهوش شده است وظيفه اى ندارد. بلى اگر ممکن است صبر کنند تا بهبودى حاصل شود، والاّ مى توانند او را

(104صفحه)

بدون احرام وارد مکه کنند. اما اگر قبل از تنگى وقت اعمال بهبود يافت بايد به يکى از مواقيت معروفه برگردد و محرم شود، و اگر امکان برگشت نبود تکليفى ندارد. و معلوم مى شود در اين سال حج بر او واجب نشده است. و الحاق بيهوش به جاهل و ناسى مشکل است. بلى چنانچه قبلاً حج بر او مستقر بوده، يا بعداً استطاعت پيدا کرد، بايد حج بجا آورد.