تلبیه

تلبيه

مسأله 306 ـ آخرين واجب در احرام، تلبيه است. يعنى گفتن لبيک ها به شکل زير:

(108صفحه)

«لَبَّيْکَ اللّهُمَّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ لاشَريکَ لَکَ لَبَّيْکَ» که با يکبار گفتن آن محرم شده و احرامش صحيح است. هر چند تکرار آن مستحب است. و احتياط مستحب آن است که بعد از مقدار واجب آن بگويد:

«اِنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلْکَ، لاشَريکَ لَکَ لَبَّيْکَ».

و احتياط مستحب آن است که به جاى صورت اول بگويد:

«لَبَّيْکَ اَللّهُمَّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ، إنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلْکَ، لاشَريکَ لَکَ لَبَّيْکَ».

و مستحب است بعد از آن بگويد:

«لَبَّيْکَ ذَا الْمَعارِج لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ داعِياً إلى دارِ السَّلامِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ غَفّارَ الذُّنُوْبِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ أهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ ذَاالْجَلالِ وَ الاَکْرامِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ تُبْدِئُ وَالْمَعادُ إلَيْکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ تَسْتَغنِي و يُفْتَقَرُ إلَيْکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ مَرْهُوْباً وَ مَرْغُوباً إلَيْکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ إلهَ

(109صفحه)

الْحَقِّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ ذَا النَّعْماِء وَالْفَضْلِ الْحَسَنِ الْجَميلِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ کَشَّافَ الْکُرَبِ الْعِظامِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدَيکَ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ ياکَرِيمُ لَبَّيْکَ».

و خوب است اين جملات را نيز بگويد:

«لَبَّيْکَ أتَقَرَّبُ إلَيْکَ بِمُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ بِحَجَّة و عُمْرَة لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ وَهِذِه عُمْرَةُ مُتْعَة إلىَ الْحَجِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ أهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ تَلْبِيَةً تَمامُها وَبَلاغُها عَلَيْکَ».

مسأله 307 ـ ترجمه مقدار واجب تلبيه چنين است:

«همواره دعوت تو را اجابت مى کنم خدايا، همواره اجابت مى کنم تو را، همواره اجابت مى کنم تو را، براى تو شريکى نيست، همواره اجابت مى کنم تورا».

و ترجمه جمله بعد که مستحب است چنين است:

«همانا ستايش و نعمت و پادشاهى از آن تو است. شريکى براى تو نيست، اجابت مى کنم تورا».

(110صفحه)

مسأله 308 ـ بايد تلبيه را به مقدار واجب ياد بگيرد و به نحو صحيح بگويد، و اگر نتواند ياد بگيرد يک نفر به او تلقين کند تا به نحو صحيح بگويد.

مسأله 309 ـ اگر نتواند ياد بگيرد و با تلقين هم نتواند به صورت صحيح بگويد به هر نحو که مى تواند بگويد، و ظاهراً همين مقدار کافى است، هر چند احتياط مستحب آن است که ترجمه آن را بگويد و نايب هم بگيرد.

مسأله 310 ـ کسى که لال است و قادر نيست تلبيه را بگويد بايد با انگشت اشاره کند و زبانش را هم حرکت دهد، و بهتر است نايب هم بگيرد.

مسأله 311 ـ اگر کسى لبيک را به مقدار واجب نگفت محرم نشده، و اگر موجبات کفاره در حال احرام را به جا آورد کفاره ندارد. و همين طور است اگر عمداً غلط بگويد يا با ريا آن را باطل کند.

مسأله 312 ـ تأخير تلبيه از ميقات جايز نيست، و اگر تأخير انداخت حکم کسى را دارد که بدون احرام از ميقات گذشته است.

(111صفحه)

مسأله 313 ـ اگر از روى ندانستن يا فراموشى لبيک را نگفت و بعد از عبور از ميقات متوجه شد، در صورت امکان واجب است به ميقات بازگردد و لبيک بگويد، و اگر امکان بازگشت نبود چنانچه وارد حرم نشده از جايى که متذکر شده لبيک بگويد، و اگر داخل حرم شده در صورت امکان به خارج حرم برود و آنجا لبيک بگويد، و اگر امکان خارج شدن وجود نداشت همان جا بگويد.

مسأله 314 ـ اگر تلبيه را در عمره تمتع فراموش کرد يا از روى جهل نگفت و تا پايان اعمال عمره تمتع يادش نيامد اگر بتواند بايد به ميقات ـ ولو ادنى الحل ـ رفته و جبران کند، و اگر وقت جبران ندارد عمره اش باطل است و بايد حج افراد انجام دهد. و در اين صورت کفايت از حجة الاسلام مى کند.

مسأله 315 ـ اگر کسى تلبيه را غلط بگويد. چنانچه بداند در صورت غلط گفتن محرم نمى شود اعمال او باطل است. و اگر نداند چنانچه بعد از وقوفين يا وقتى که قابل جبران نباشد متوجه شد، اعمال او محکوم به صحت است. اما احتياط استحبابى اين است که به اين

(112صفحه)

حج اکتفا نکند.

مسأله 316 ـ کسى که براى عمره تمتع محرم شده مستحب است لبيک را تکرار کند. و چنانچه خانه هاى مکه پيدا شد واجب است تلبيه را قطع کند. و کسى که احرام حج بسته بايد ظهر روز عرفه تلبيه را قطع کند.

(113صفحه)