مصرف زکات فطره‌‌ (آیت الله محمد تقی بهجت (ره))

مصرف زکات فطره

مسأله 2082 :

اگر زکات فطره را به يکي از هشت مصرفي که سابقاً براي زکات مال گفته شد برسانند کافي استولي احتياط مستحب آن است که فقط به فقراي شيعه بدهند.

مسأله 2083 :

اگر طفل شيعه اي فقير باشد، انسان مي تواند فطره را به مصرف او برساند، يا به واسطه دادن به ولي طفل، ملک طفل نمايد.

مسأله 2084 :

فقيري که فطره به او مي دهند، لازم نيست عادل باشد. ولي احتياط واجب آن است که به شراب خوار و کسي که آشکارا معصيت مي کند فطره ندهند.

مسأله 2085 :

به کسي که فطره را در معصيت مصرف مي کند نبايد فطره بدهند.

مسأله 2086 :

احتياط واجب آن است که به يک فقير بيشتر از مخارج سالش و کمتر از يک صاع که تقريباً سه کيلو است فطره ندهند.

مسأله 2087 :

اگر از جنسي که قيمتش دو برابر قيمت معمولي آن است مثلا از گندم اعلا که قيمت آن دو برابر قيمت گندم معمولي است، نصف صاع که معناي آن در مسأله پيش گفته شد بدهد کافي نيست. و اگر آن را به قصد قيمت فطره هم بدهد اشکال دارد.

مسأله 2088 :

انسان نمي تواند نصف صاع را از يک جنس مثلا گندم و نصف ديگر آن را از جنس ديگر مثلا جو بدهد. و اگر آن را به قصد فطره هم بدهد اشکال دارد.

مسأله 2089 :

مستحب است در دادن زکات فطره، خويشان فقير خود را بر ديگران مقدم دارد و بعد همسايگان فقير را، بعد اهل علم فقير را، ولي اگر ديگران از جهتي برتري داشته باشند، مستحب است آنها را مقدّم بدارد.

مسأله 2090 :

اگر با اعتقاد اينکه کسي فقير است به او فطره بدهد و بعد معلوم شود فقير نبوده يا از روي ندانستن مسأله به کسي که فقير نيست فطره بدهد چنانچه مالي را که به او داده از بين نرفته باشد مي تواند پس بگيرد و به مستحق بدهد و اگر از بين رفته هر گاه کسي که آن چيز را گرفته مي دانسته يا احتمال مي داده که فطره است بايد عوض آن را بدهد تا به مستحق برسانند، ولي اگر به غير عنوان فطره داده نمي تواند چيزي از او بگيرد و چنانچه در تشخيص مستحق کوتاهي نکرده باشد مثلا بيّنه شرعيّه گواهي بر فقر او داده باشد لازم نيست دوباره از مال خود فطره بپردازد.

مسأله 2091 :

اگر کسي بگويد: فقيرم، نمي شود به او فطره داد، مگر آنکه اطمينان پيدا کند که فقير است يا انسان بداند که قبلا فقير بوده است.