مستحبات سعى

مستحبات سعى

مستحبات سعى

(مسأله 126) مستحب است کسى که مى خواهد سعى کند نزد حجر الاسود برود، و آن را ببوسد و دست ها يا بدن را به آن بمالد، يا اشاره کند، پس به نزد چاه زمزم رود، و مقدارى از آب آن بردارد، و بر سر و پشت و شکم بريزد و بخورد، و اين دعا را بخواند:

«اَللَّهمَّ اجْعَلْهُ عِلْماً نَافِعاً، وَرِزْقاً واسِعاً، وَشِفاءً مِنْ کُلِّ دَاء وَسُقْم».

پس متوجه صفا شود از درى که محاذى حجر الاسود است ـ و آن درى است که حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله از آن در بيرون رفت ـ با آرامش و خضوع برود بالاى کوه صفا، تا نظر کند به خانه کعبه، و رو به رکن عراقى کند و حمد و ثناى الهى را بجا آورد، و از نعمت هاى الهى بخاطر آورد، پس هفت نوبت الله اکبر بگويد، و هفت نوبت الحمدلله، و هفت نوبت لا اله الاّ الله، پس سه مرتبه بگويد:

«لا إلهَ إلاّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْکَ لَهُ، لَهُ المُلْکُ وَلَهُ الحَمْدُ، يُحْيِي وَيُمِيْتُ وَيُمِيتُ وَ،يُحْيِي، وَهُوَ حَىُّ لاَ يَمُوْتُ بِيَدِهِ الخَيْرُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَيء قَدِيْرٌ».

پس صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد و سه نوبت بگويد:

«اللهُ أکْبَرُ عَلَى مَاهَدَانَا، وَالْحَمْدُللهِ عَلَى مَا أَبْلانا، وَالحَمْدُللهِ الحَىِّ القَيُّومِ، وَالحَمْدُللهِ الحَىِّ الدَّائِمِ».

پس سه نوبت بگويد:

«أشْهَدُ أنْ لاَ إلَهَ إلاّ الله وَأشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ، لاَ نَعْبُدُ إلاّ إيَّاهُ مُخْلِصِيْنَ لَهُ الدِّيْنَ وَلَوْ کَرِهَ المُشْرِکُوْنَ».

و سه مرتبه بگويد:

«اللَّهُمَّ إنِّي اُسْألُکَ الْعَفْوَ وَالْعافِيَةَ وَالْيَقِيْنَ في الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ».

پس سه مرتبه بگويد:

«اللَّهُمَّ آتِنَا في الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ».

پس صد مرتبه بگويد: الله اکبر و صد مرتبه لا اله الاّ الله و صد مرتبه الحمدلله و صد نوبت سبحان الله پس بگويد:

«لاَ إلَهَ إلاّ اللهُ وَحَدَهُ وَحْدَهُ أنْجَزَ وَعْدَهُ وَنَصَرَ عَبْدَهُ وَغَلَبَ الأحْزَابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ المُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَحْدَهُ. اَللّهُمَّ بَارِکْ لي في المَوْتِ، وَفِيْما بَعْدَ المَوْتِ. اللَّهُمَّ إنّي أعُوْذُ بِکَ مِنْ ظُلْمَةِ القَبْرِ وَوَحْشَتِهِ، اللَّهُمَّ أظِلَّنِي في ظِلِّ عَرْشِکَ يَوْمَ لاَ ظِلَّ إلاّ ظِلُّکَ».

و بسيار تکرار کند سپردن دين و نفس و اهل خود را به خداوند عالم و بگويد:

«أسْتَوْدِعُ اللهَ الرَّحمنَ الرَّحِيْمَ، الَّذِيْ لاَ تَضِيْعُ وَدَائِعُهُ، دِيْنِي وَنَفْسِي وَأهْلِي وَمَالي وَوُلْدِي. اَللَّهُمَّ اسْتَعْمِلْني عَلَى کِتَابِکَ وَسُنَّةِ نَبِيَّکَ، وَتَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِهِ وَأَعِذْنِي مِنَ الفِتْنَةِ».

پس سه نوبت بگويد: الله اکبر پس دو مرتبه دعاى سابق را بخواند، پس يکبار تکبير بگويد و بخواند دعاى سابق را و اگر همه آنچه را که ذکر شد نتواند بخواند پس هر قدر که مى تواند بخواند.

و مستحب است که اين دعا را بخواند:

«اَللّهُمَّ اغْفِرْلي کُلَّ ذَنْب أذْنَبْتُهُ قَطُّ، فَإنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَىَّ بِالمَغْفِرَةِ، فَإنَّکَ أنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيْمُ. اَللّهُمَّ افْعَلْ بي مَا أنْتَ أهْلُهُ فَإنّکَ إنْ تَفْعَلْ بِي مَا اَنْتَ أهْلُهُ تَرْحَمْني، وَإنْ تُعَذِّبْنِي فَأنْتَ غَنِىُّ عَنْ عَذَابِي، وَأنَا مُحْتَاجٌ إلَى رَحْمَتِک، فَيَا مَنْ أنَا مُحْتَآجُ إلَى رَحْمَتِهِ إرْحَمْني، اَللّهُمَّ لاَتَفْعَلْ بِي مَا أنَا أهْلُهُ، فَإنَّکَ إنْ تَفْعَلْ بي مَا أنَا أهْلُهُ تُعَذِّبْني وَلَمْ تَظْلِمْني، أصْبَحْتُ أتَّقِيْ عَدْلَکَ وَلاَ أخَافُ جَوْرَکَ، فَيَا مَنْ هُوَ عَدْلٌ لاَيَجُوْرُ ارْحَمْني».

پس بگويد:

«يَامَنْ لاَيخِيبُ سَائِلُهُ، ولايَنْفَذُ نائِلُهُ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وأَجِرْنِي مِنَ النَّارِ بِرَحْمَتِکَ».

و در صفا در بالاى تل رو به کعبه اين دعا را بخواند:

«اَللّهُمَّ إنّي أعُوذُبِکَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَفِتْنَتِهِ وَغُرْبَتِهِ وَوَحْشَتِهِ وَظُلْمَتِهِ وَضِيِقِهِ وَضَنْکِهِ. اَللّهُمَّ أَظِلَّني في ظِلِّ عَرْشِکَ يَوْمَ لاظِلَّ إلاّ ظِلُّکَ».

پس از آن قدرى پائين آيد و بگويد:

«يَارَبَّ العَفْوِ، يَامَنْ أَمَرَ بِالْعَفْوِ، يَامَنْ هُوَ أَوْلى بِالْعَفْوِ، يَامَنْ يُثِيْبُ عَلَى الْعَفْوِ اَلْعَفْوَ، العَفْوَ، العَفْوَ يَا جَوَادُ يَاکَرِيْمُ يَا قَرِيْبُ يَا بَعِيدُ، أُرْدُدْ عَلَىَّ نِعْمَتَکَ، وَاسْتَعْمِلْنِي بِطَاعَتِکَ وَمَرْضَاتِکَ».

(مسأله 127) مستحب است که پس از نماز طواف، مبادرت به سعى کند و در حال سعى، بدن و لباس او پاک و با وضو يا غسل باشد، و از صفا تا محلى که علامت هروله در آنجا نصب شده، بطور متوسط راه برود، يعنى نه تند برود نه کُند، و از آنجا تا علامت ديگر اگر مرد باشد هروله کند، يعنى قدم ها را کوتاه و تند بردارد.

و براى زن ها هروله مستحب نيست، و چون به محل هروله برسد بگويد:

«بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ، وَاللهُ أکْبَرُ، وَصَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّد وأهْلِ بَيْتِهِ. اَللّهُمَّ اغْفِرْ وَارْحَمْ، وَتجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ، إنَّکَ أنْتَ الأعَزُّ الأکْرَمُ، وَاهْدِني لِلَّتي هِيَ أقْوَمُ. اَللّهُمَّ إنَّ عَمَلِي ضَعِيفٌ، فَضَاعِفْهُ لِي وَتَقَبَّلْهُ مِنِّي. اَللّهُمَّ لَکَ سَعْيِي، وَبِکَ حَوْلي وَقُوَّتِي، تَقَبَّلْ مِنِّي عَمَلِي يَامَنْ يَقْبَلُ عَمَلَ الْمُتَّقِيْنَ».

پس تند برود تا به محل ديگر که علامت نصب شده، و آنجا هروله را ترک کند، و چون از آنجا بگذرد بگويد:

«يَا ذَا المَنِّ وَالفَضْلِ وَالکَرَمِ وَالنَّعْمَاءِ وَالجُوْدِ، إغْفِرْلي ذُنُوبِي إنَّه لاَيَغْفِرُ الذُّنُوْبَ إلاّ أنْتَ».

و چون به مروه رسيد دعاى اول را بخواند که در صفا خواند و بگويد:

«اللَّهُمَّ يَامَنْ أمَرَ بِالْعَفْوِ، يَامَنْ يُحِبُّ الْعَفْوَ، يَامَنْ يُعْطِي عَلَى الْعَفْوِ، يَا مَنْ يَعْفُو عَلَى الْعَفُوِ، يَارَبِّ الٌعَفْوِ اَلْعَفْوَ الْعَفْوَ اَلْعَفْوَ».

و اهتمام کند در گريه کردن، و خود را به گريه بدارد، و دعا بسيار کند در حال سعى و اين دعاء را بخواند:

«اَللّهُمَّ إِنِّي أَسْألُکَ حُسْنَ الظَّنِّ بِکَ عَلَى کُلِّ حَال، وَصِدْقَ النِّيَّةِ فِي التَّوَکُّلِ عَلَيْکَ».

و اگر هروله را فراموش کرد، هر جا بخاطرش آمد بطور قهقرى برگردد تا به موضع هروله برسد، پس هروله کند، و هم چنين مستحب است هروله، وقتى از مروه بسوى صفا سعى مى کند.

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

نظر سایر مراجع

No image

مستحبات سعى

No image

مستحبات سعى

No image

مستحبات سعى

جدیدترین ها در این موضوع

استفتائات نذر

استفتائات نذر

یائِسِه

یائِسِه

وثیقه

وثیقه

نفقه

نفقه

No image

نری

پر بازدیدترین ها

Powered by TayaCMS