فصل هشتم ـ بيتوته در منى
دوازدهمين عمل واجب حج و چهارمين عمل از اعمال منى، بيتوته در سرزمين منى است.
مسأله305 ـ واجب است حاجى در شب يازدهم و دوازدهم ذى الحجه در منى بيتوته نمايد يعنى در منى بماند. پس کسى که در روز عيد براى انجام طواف حج و طواف نساء و نماز آنها و سعى ميان صفا و مروه به مکه مکرمه برود، واجب است براى بيتوته به منى برگردد.
مسأله306 ـ بر چند گروه واجب نيست شب هاى يازدهم و دوازدهم در منى بمانند:
اوّل ـ بيماران و پرستاران آنها و همه کسانى که به علت عذرى که دارند ماندن در منى براى آنان مشقّت دارد.
دوّم ـ کسانى که بيم آن دارند که اگر شب را در منى بمانند مال آنان در مکّه از بين برود يا سرقت شود، به شرطى که آن مال قابل توجه باشد.
سوّم ـ کسانى که شب را در مکه بيدار بوده و تا صبح (طلوع فجر) به عبادت مشغول باشند و کار ديگرى جز آن نکنند مگر کارهاى ضرورى مانند خوردن و آشاميدن به مقدار نياز يا تجديد وضو.
مسأله307 ـ بيتوته در منى عبادت و نيت در آن شرط است و بايد به قصد خالص و براى اطاعت خداوند متعال انجام گيرد.
مسأله308 ـ آن مقدار از شب که واجب است شخص در منى بيتوته کند از اول غروب تا نيمه شب است و کسى که بدون عذر نيمه اول شب را در منى نباشد احتياط واجب آن است که در نيمه دوم شب در منى بيتوته کند. هر چند بعيد نيست که بيتوته در نيمه دوم شب، در حال اختيار نيز کافى باشد.
مسأله309 ـ اگر کسى بيتوته در منى را ترک کند بدون آنکه در مکه مکرمه مشغول عبادت باشد، واجب است براى هر شب يک گوسفند کفاره بدهد. و بنابر احتياط فرقى بين معذور و غير معذور و جاهل و ناسى و غيره نيست.
مسأله310 ـ کسانى که در حال احرام صيد نکرده و با زن نزديکى ننموده اند مى توانند روز دوازدهم بعد از ظهر از منى کوچ کنند و جايز نيست قبل از ظهر از منى خارج شوند.