عيوبى که بخاطر آن مى‌توان عقد را بر هم زد
مسأله :
اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن يکى از اين هفت عيب را دارد و اين عيبها قبل از عقد بوده، مى‌تواند عقد را به هم بزند و بدون طلاق از او جدا شود:
اوّل: ديوانگى.
دّوم: مرض خوره.
سوّم: مرض بَرَص.
چهارم: کورى.
پنجم: شل بودن به طورى که معلوم باشد.
ششم: افضاشده‌يعنى راه بول و حيض يا راه حيض و غائط او يکى‌شده باشد.
هفتم: گوشت يا استخوان يا غدّه‌اى در فرج او باشد که مانع نزديکى شود.
مسأله :
اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او ديوانه است يا آلت مردى ندارد يا عِنّين است و نمى‌تواند نزديکى نمايد يا تخمهاى او را کشيده‌اند، در صورتى که اين عيبها قبل از عقدبوده، مى‌تواندعقد را به هم‌بزند و بدون‌طلاق از او جدا شود.
مسأله :
اگر يکى از عيبهايى که گفته شد در مرد يا زن بعد از عقد پيدا شود مى‌تواند با طلاق يا مراجعه به حاکم شرع از هم جدا شوند و بدون طلاق نمى‌توانند از هم جدا شوند.
مسأله :
اگر مرد يا زن، به واسطه يکى از عيبهايى که در مسائل پيش گفته شد، عقد را به هم بزند بايد بدون طلاق از هم جدا شوند.
مسأله :
اگر به واسطه آنکه مرد عنّين است و نمى‌تواند وطى و نزديکى کند، زن عقد را به هم بزند، شوهر بايد نصف مهر را بدهد، ولى اگر به واسطه يکى از عيبهاى ديگرى که گفته شد، مرد يا زن عقد را به هم بزند، چنانچه مرد با زن نزديکى‌نکرده‌باشد، چيزى‌بر او نيست، و اگر نزديکى‌کرده، بايدتمام‌مهر را بدهد.