امر به معروف و نهی از منکر، با چه شرائطی واجب می گردد؟

اول: آن که امر کننده و نهی کننده معروف و منکر را بشناسد. پس امر و نهی بر جاهل واجب نیست.

دوم: آن که احتمال دهد که امر و نهی او تأثیر داشته باشد.

سوم: آن که کسی که واجب را ترک کرده و یا فعل حرام را بجا آورد، اصرار به آن داشته باشد.

چهارم: آن که واجب بودن معروف و حرام بودن منکر در حق انجام دهنده منکر یا ترک کننده معروف، ثابت باشد. و در ترک واجب و فعل حرام عذری نداشته باشد.

اول: امر کننده و نهی کننده بداند که آنچه را که شخص مکلّف ترک کرده یا انجام داده معروف یا منکر است.

دوم: آن که احتمال دهد که امر و نهی او تأثیر داشته باشد.

سوم: آن که بداند شخص معصیت کار بنا دارد که معصیت خود را تکرار کند.

اول: آمر به معروف و ناهی از منکر، باید عالم به معروف و منکر باشد.

دوم: آن که واجب بودن معروف و حرام بودن منکر نزد فاعل، ثابت باشد.

سوم: آن که احتمال تأثیر امر به معروف و نهی از منکر در مورد آن شخص داده شود.