صورت حجّ تمتّع

صورت حجّ تمتّع

مسأله 23- صورت حجّ تمتّع به طور اجمال چنين است:

1- عمره تمتّع: عمره تمتّع حتماً بايد در ماههاى حج (يعنى شوّال و ذى القعده و ذى الحجّه) واقع شود و در آن

[26]

اعمال زير واجب است:

1- احرام بستن از ميقات به قصد عمره تمتّع.

2- هفت بار طواف خانه کعبه.

3- دو رکعت نماز طواف نزد مقام ابراهيم.

4- سعى بين صفا و مروه.

5- تقصير، يعنى گرفتن مقدارى از مو يا ناخن، ولى قناعت به گرفتن ناخن نکند.

و بعد از آن که اين اعمال پنجگانه را انجام داد از احرام بيرون مى آيد، و چيزهائى که به خاطر احرام بر او حرام شده بود حلال مى شود.

2- حجّ تمتّع: حجّ تمتّع شامل اعمال زير است:

1- بستن احرام از مکّه.

2- وقوف (يعنى ماندن) در عرفات از ظهر تا غروب روز نهم ذى الحجّه.

3- وقوف در مشعر الحرام و ماندن در آنجا از طلوع فجر روز عيد قربان تا طلوع آفتاب.

[27]

4- رفتن به منى و رمى جمره عقبه (يعنى هفت سنگ کوچک به ستونى که در آخر منى قرار دارد و نامش «جمره عقبه يا جمره قصوى» است مى زند.)

5- قربانى کردن در منى روز عيد (دهم ذى الحجّه)

6- تقصير، يعنى تراشيدن سر يا گرفتن مقدارى از مو يا ناخن.

با انجام اين شش عمل تمام آنچه با احرام بر او حرام شده بود حلال مى شود، جز زن و بوى خوش.

7- طواف خانه کعبه (اين طواف، طواف زيارت نام دارد.)

8- به جا آوردن دو رکعت نماز طواف.

9- سعى (يعنى رفت و آمد) ميان صفا و مروه.

هنگامى که اين چند عمل انجام شد بوى خوش براى او حلال مى شود.

10- طواف ديگرى اطراف خانه کعبه به جا مى آورد (و اين طواف، طواف نساء نام دارد.)

[28]

11- دو رکعت نماز طواف نساء.

با انجام اين دو عمل زن نيز بر او حلال مى شود.

12- بازگشت به منى و اقامت شب يازدهم و شب دوازدهم (و در بعضى از حالات شب سيزدهم) در آنجا.

14- رمى جمرات سه گانه (يعنى انداختن هفت سنگ به هر کدام از سه ستون که در منى قرار دارد) در روز يازدهم و دوازدهم.

و بعد از ظهر روز دوازدهم با انجام اين اعمال، مى تواند به مکّه بازگردد و حجّ او تمام است.

اين بود اعمال پنجگانه عمره تمتّع، و اعمال سيزده گانه حجّ تمتّع که شرح جزئيّات آن در مسائل آينده خواهد آمد.

صورت حجّ إفراد: حجّ إفراد مانند حجّ تمتّع است با اين تفاوت که در حجّ تمتّع قربانى هست و در إفراد واجب نيست، ولى استحباب دارد و عمره آن بعد از حج مى باشد به خلاف عمره تمتّع که قبل از آن است و چون حجّ قِران در اين ايّام مورد ابتلا نيست از شرح آن خوددارى مى شود.

[29]