شخص جنبی که یقین یا احتمال می دهد قبل از اذان صبح می تواند از خواب اول بیدار شود با تصمیم بر غسل نمودن پس از بیداری، بخوابد ولی تا اذان صبح بیدار نشود حکم روزه وی چیست؟

پاسخ

• خویی، تبریزی، وحید و شبیری: روزه اش صحیح است ولی در صورتی که عادت بر بیدار شدن نداشته روزه اش باطل می شود و باید آن را قضا کند و احتیاط مستحب این است که کفاره نیز بدهد.[1]
• فاضل، مکارم و نوری: اگر عادت به بیدار شدن داشته باشد و بخوابد ولی تا اذان صبح بیدار نشود، روزه اش صحیح است. امّا اگر عادت به بیدار شدن نداشته و بخوابد و قبل از اذان صبح بیدار نشود، روزه اش باطل می-شود و علاوه بر قضا بنابر احتیاط واجب باید کفاره هم بدهد.[2]
• امام: روزه اش صحیح است، هر چند احتیاط مستحب است که قضا کند.[3]
• خامنه ای: روزه اش صحیح است.[4]
• بهجت: اگر عادت به بیدار شدن داشته باشد و بخوابد ولی تا اذان صبح بیدار نشود، روزه اش صحیح است. امّا اگر عادت به بیدار شدن نداشته و بخوابد و قبل از اذان صبح بیدار نشود، روزه اش باطل می-شود و علاوه بر قضا بنابر احتیاط واجب باید کفاره هم بدهد.[5]
• سیستانی: اگر عادت به بیدار شدن داشته و یا اطمینان به بیدار شدن داشته باشد، مثلاً ساعت کوک کرده و بخوابد و قبل از اذان صبح بیدار نشود، روزه اش صحیح است و الّا باید بنابر احتیاط واجب قضای آن روز را گرفته و کفاره نیز بدهد.[6]
• صافی: در صورتی که احتمال بیدار شدن می داده و عادت بر بیدار شدن داشته و یا اطمینان بیدار شدن دارد، بخوابد و قبل از اذان صبح بیدار نشود، روزه اش صحیح است. امّا اگر عادت به بیدار شدن نداشته و بخوابد و قبل از اذان صبح بیدار نشود، بنابر احتیاط واجب روزه اش باطل است و علاوه بر قضا، بنابر احتیاط واجب باید کفاره هم بدهد.[7]

منابع:

1. فاضل، مکارم و نوری: العروة الوثقی، کتاب الصوم، فصل فیما یجب الامساک عنه، م 56.
2. مکارم: العروة الوثقی، کتاب الصوم، فصل فیما یجب الامساک عنه، الثامن و م 56.
3. امام: تحریرالوسیلة، ج 1، کتاب الصوم، القول فیما یجب الامساک عنه، م 11.
4. خامنه ای: اجوبة الاستفتائات، س 778.
5. بهجت: وسیلة النجاة، م 1097.
6. سیستانی: العروة الوثقی، کتاب الصوم، فصل فیما یجب الامساک عنه، م 56.
7. صافی: هدایة العباد، ج 1، کتاب الصوم، م 1293 و 1294.