رمى جمره عقبه
(مسأله 165) اول از کارهاى واجب در منى رمى جمره عقبه يعنى انداختن هفت سنگريزه به جمره عقبه است، و وقت آن بعد از طلوع آفتاب روز عيد تا غروب است، و اگر سهواً يا جهلا ترک کرد بايد روز بعد تا روز سيزدهم، روزها بجا آورد، و اگر تا روز سيزدهم ملتفت نشد بايد در سال آينده خودش برود رمى کند، يا نايب بگيرد که از طرف او بجا آورد.
(مسأله 166) جايز نيست رمى جمره در شب، مگر براى مريض و خائف (کسى که از دشمن مى ترسد) و کسانى که از رمى در روز عذر داشته باشند، تا وقتى که خودشان بتوانند در شب رمى کنند نبايد در روز براى خود نايب بگيرند، و فرق نيست در جواز رمى در شب براى صاحبان عذر، که شب قبل رمى کنند يا شب بعد، و اگر متمکن نباشند که رمى هر روز را در شب آن روز انجام دهند مى توانند رمى سه روز را در يک شب بجا آورد.
(مسأله 167) سنگريزه ها بايد طورى باشد که عرفاً آنها را سنگ بگويند، و از سنگريزه هاى حرم و بکر باشد، يعنى خودش يا کس ديگر قبلا به طور صحيح با آنها رمى نکرده باشد.
(مسأله 168) در رمى پنج چيز شرط است:
اول ـ نيت کند که هفت سنگ به جمره عقبه در حج تمتع حجّة الاسلام براى اطاعت فرمان خداوند عالم مى اندازم.
دوم ـ انداختن سنگريزه هاست، پس اگر آنها را به جمره بگذارد کافى نيست.
سوم ـ آن که سنگريزه ها بواسطه انداختن به جمره برسد، پس اگر بجاى ديگر بخورد و از آنجا به جمره برسد، يا بواسطه انسان ديگر يا حيوانى به جمره برسد کافى نيست، و اگر شک کند که به جمره خورده يا نه بنا را بر نخوردن بگذارد.
چهارم ـ آن که سنگ هائى که مى اندازد از هفت عدد کمتر نباشد.
پنجم ـ آن که آنها را پشت سر هم جدا جدا بيندازد، پس اگر با هم بيندازد صحيح نيست، اگر چه پشت سر هم به جمره برسند، و اگر پشت سر هم بيندازد و با هم به جمره برسند، صحيح است هر چند وقوعش به اين نحو بعيد است.
(مسأله 169) اگر سهواً يا جهلا کمتر از هفت سنگريزه رمى کند، و پيش از به هم خوردن موالات عرفيه متوجه گردد، بايد بقيه را بجا آورد، و اگر موالات به هم خورده باشد احتياط آن است که باقى مانده را بجا آورد، و دوباره رمى نمايد.
(مسأله 170) اگر در عدد سنگريزه هائى که انداخته، شک کند، بنا را بر کمتر بگذارد و عدد را تمام کند.